Is This Called LOVE?

32

Author's note: thank you sa 1 , 800+ reads. Naiiyak na talaga ako sa saya😭😊. I am so thankful at grateful na may nagbabasa talaga ng story ko😭 alam ko na paulit-ulit ko natong linya. But still SALAMUCH!!!!

Enjoy reading😍

Jeongyeon's POV

Nandito pa rin kami sa rooftop ni Mina. Nag-uusap kami tungkol sa mga random thing when I just realize na.. dapat problema niya ang pag-usapan namin.

"Hahahahah diba nakakatawa yung reaksiyon ni Momo ng nahulog yung jokbal sa sahig. Hahahaha" tawa niya.

"Mina.. pwede mo namang sabihin sakin yung problema mo." Sabi ko sabay hawak sa kamay niya.

"Ahhh.. p-problema ko"

"Oo.."

"Kasi ano.. saan ba ako magsisimula..ahhmm."

"Family problem" sabi ko na nakatingin sa mga mata niya. I suddenly saw her pain through her eyes. Agad na iniwas niya ang tingin sakin.

"Oo.." sabay yuko niya.

Dumaan ang ilang minuto ay tahimik pa rin siya. I know na hindi siya comfortable sabihin sakin.

"Buhay pa ang Mama at papa mo?" Tanong ko.

"Oo.. pero wala ng sila." Tuluyang inangat niya ang kanyang ulo pero nakatingin siya sa ibang direksiyon.

"You mean, nagkahiwalay"

"Sort of" sabi niya sabay squeeze ng kamay ko.

"Ahhh.. Pero, kung alam mong may pag-asa pa na magkabalikan ang Mama at Papa mo then do something na magkabalikan sila. Pero kung wala na talaga edi respetohin mo na lang.." sabi ko..

"I know that they love each other.. but they end up nothing. Baka kasi nagcheat si Papa at nalaman ni Mama tapos BOOM! Nagkahiwalay sila at nagdivorce ng tuluyan. Nakahanap ng iba si Mama but si Papa, mukang narealize niya na mas mahal niya si Mama at nakipaghiwalay sa PAST LOVER niya. But wala na talaga.."

"Masuwerte ka pa rin kasi buhay sila at nakikita mo sila sa sarili mong mata.."

Sa akin.. wala na sila.

"But, hindi na maibabalik ang dating comfort, saya at contentment sa nakikila kong pamilya noon. Sana inisip nila ako no.. b-bago sila naghilaway" sabi ni Mina ng tumutulo na ang luha niya. Bwiset.. wag kang umiyak Mina. Dinudurog mo ang puso ko. Ipinahid ko naman ang luha niya gamit ang dala kong panyo sa pamamagitan ng kaliwang kamay ko. Kasi I'm holding her hand, sa kanang kamay ko. "Bakit ba kasi sila naghiwalay.. sana sa simula pa lang hindi na sila nagkilala. Para wala na lang ako at hindi ko nararanasan ang sakit na dinadala ko habang lumalaki."

"Hindi kita makilala kung hindi nagkatagpo ang Mama at Papa mo" sabi ko sabay ngiti. Pinalo niya naman ako sa braso, sabay tawa ng medyo. At least I saw her smile.

"Loko ka talaga"

"Alam mo.. yung Mama at Papa ko wala na rin" sabi ko.

"Nagdivorce rin" sabay yuko niya.

"No, they died" sabi ko sabay tingin sa langit. Nakikita ko sa gilid ng mata ko na agad niyang inangat ang kanyang mukha at lumaki pa ang mga singkit niyang mata. "Namatay sila dahil sa car accident.. kasama sana nila ako ngayon. Kaso nabuhay ako" ngumiti ako at tinignan ko siya sa mata. I saw in her eyes ang awa.. naawa siya sakin and I know it.