İHANET (TAMAMLANDI)

2. Bölüm

 
Hikayemle ilgili yorumlarınızı merak ediyorum ve sabırsızlıkla bekliyorum 😊
***

  Yaren kendine gelmeyi bir nebze olsun başardığında, kendisinin bile anlamlandıramadığı bir aksilikle"Biraz yavaş olsana"diye tersledi genç adamı, sanki koşturan kendisi değilmiş gibi.Kendisi bile verdiği tepkiye şaşırmışken genç adamın şaşırmaması mümkün değildi."Çocuk gibi koşturan sensin ve ben mi yavaş olmalıyım" dedi aynı aksilikle.Yaren kızarmış yanakları ve pırıl pırıl bakan gözleri ile genç adamın beğenisini kazanmıştı fakat biraz kaba bir kız olduğunu düşünüyordu.Yaren '' acelem olduğu için ben seni görmemiş olabilirim peki sen ne demeye önüne bakmıyorsun?'' dedi haklı çıkmaya çalışıyordu.Genç adam çattık belaya der gibi bir bakış attı ''küçük hanım birisine çarptığınızda özür dilemeniz gerekir böyle üste çıkmaya çalışmanız değil'' genç kız bu sözler üzerine iyice sinirlendi ''ben sana değil sen bana çarptın önüne baksaydın eğer çarpışmazdık asıl sen bir kadına çarptığında biraz nazik olup özür dilemeli ve bir yerine bir şey oldu mu diye sormalısın en azından nezaket kuralları gereği'' dedi sert bir üslupla. Adam kızmaya başlamıştı artık ''bana bak küçük baş belası şimdi seninle uğraşamayacağım yetişmem gereken bir yer var çocuk gibi koşmayı bırak burası oyun parkı değil'' dedi tam gitmeye hazırlanırken, Yaren boyuna posuna bakmadan adama diklendi ''hey hey nereye gittiğini sanıyorsun benden özür dilemeden hiç bir yere gidemezsin. Bende derse yetişmeye çalışıyordum ama sayende artık yetişemeyeceğim. Ayrıca bana küçük demeyi bırak bir üniversite öğrencisi olabildiğime göre yeterince büyümüşüm demektir''Genç adam bu küçük baş belasından hoşlanmıştı güzelde kızdı biraz eğlenmek fena olmaz diye düşündü Bıkkın bir nefes verip "Pekala'' dedi ve ''İyi misin? bir yerine bir şey olamadı değil mi?"diye sordu yalancı bir endişe ile.Yaren "az önce ki kabalığından sonra şu endişeli haller hiç inandırıcı olmuyor bilesin" dedi. Az önce adama nazik ol demişti tamam ama bu kadarda yapmacık olmasına gerek yok değil mi ama. Genç adam derin bir nefes alarak saatine baktı. Gitmesi gereken bir iş görüşmesi vardı ve bu ufaklık yüzünden zaten geç kaldığı görüşmeye yetişemeyeceğini garantilemiş oldu. "Pekala o zaman sana bir kahve ısmarlasam ve kendimi affettirsem nasıl olur?" diye sordu kibar olması için uğraştığı bir tavırla. Yaren naz yapmanın anlamsız olduğunu biliyordu, çünkü oda bu genç adam ile kahve fikrinden hoşlanmıştı "Tamam ama dışarı çıkamam en azından bir sonra ki dersime yetişmek istiyorum" dedi."Anlaştık o zaman istikamet kafeterya" dedi bir asker gibi baş selamı verirken.Yaren onun bu haline gülerek karşılık verdi.

Sohbet ederken zamanın nasıl geçtiğini fark etmeyen ikili, 4 saatlik sohbetin ardından ayrılamaya karar verdiler.Yaren girecek dersi de kalmayınca babasının 18. yaş günü hediyesi olan arabasına atladığı gibi eve gitti. Adamın yanından ayrıldığından bu yana günün kritiğini yapıyordu kendince. Fazlamı konuşmuştu ? Acaba aptal gibi adamın suratına dalıp gitmelerini fark etmiş miydi? Yada ondan etkilendiğini anlamış mıydı? Adının Cem olduğunu öğrendiği yakışıklı adamın 29 yaşında, okuduğu üniversitede öğretim görevlisi olduğunu anne ve babasını bir trafik kazasında kaybedeli 2 sene olduğunu ve o günden bu yana yalnız yaşadığını öğrenmişti sohbeti sırasında.Yaşı kendisinden büyük olmasına rağmen hissettiklerine dur diyemedi küçük kalbi. Ne kadar parçalanacağını bilmeden vermişti kalbini ilk görüşte yakışıklı prensine.

Bütün boş vaktini Cem'in yanında geçirmeye başlamıştı genç kız.Cem kızın yaşını öğrendiğinde biraz geri çekilmek istemişti fakat güzelliğinin etkisinden çıkabildiği pek söylenemezdi. Sürekli peşinde dolaşmasıda işini zorlaştıryordu. Bu küçük kız eğlendiriyordu onu. Yaklaşık 3 ay adamın peşinden ayrılmamıştı. Okulun ilk dönemi bittiğinde ilk öpücüğünü Cem'e vermiş ve çok güzel bir aşk başlamıştı sonunda. Yaren beyaz atlı prensini bulduğuna inanıyordu.

Cem ile ilişkileri başladıktan 6 ay kadar sonra onu ailesi ile tanıştırmak için yemeğe davet etmişti.Yemekte Yaren, Annesi Mine hanım, Babası Akif bey ve kendisinden 3 yaş büyük olan ablası Yasemin olacaktı.Yaren'in annesi kırklı yaşlarının ortalarında fakat yaşından çok daha genç gösteren zarif bir kadındı.Genç anne olmanın faydasıydı sanırım bu. Akif bey tam bir aile babası, kızlarının kahramanı, eşinin evinin çatısıydı. Yaren annesini de çok severdi ama babası başkaydı onun için. Yasemin ile ilişkisi hiç bir zaman hayal ettiği gibi olamamıştı. Ablasını çok seviyor onunda kendisini sevdiğini biliyordu ama hiç bir zaman kız partileri yapan birbirlerine sırdaşlık eden o iki kardeş olamamışlardı ne yazık ki.

Cem gelmiş, yemekler yenmeye başlamıştı.Akif bey ara ara genç adama sorular sorarak sıkıştırıyor sonra Mine hanımın gözleri ile yaptığı uyarı ile susmak zorunda kalıyordu. Cem biraz fazla tedirgindi sanki ama babasının fazlaca sorduğu sorulara bağladı bunu genç kız. Neyse ki hiç bir sıkıntı çıkmadan yemek faslı bitti ailesi Cem'den hoşlanmıştı anladığı kadarı ile. Yaren heyecanından göremese de Cem ve Yasemin'in birbirlerini ilk gördükleri an yüzlerinde oluşan ifadeyi Mine hanım görmüş, bir anlam veremese de bu çocukta içine sinmeyen bir şeyler olduğu düşüncesindeydi.Yemek ve kahve faslından sonra iki genç müsaade isteyip baş başa dışarı çıkmak istediklerini söylemişlerdi. Akif bey bir kız babası olarak gereksiz bir sorguya girse de yine kurtarıcısı annesi olmuş ve çıkabilmişti genç kız sevgilisiyle.

Bir gece kulübüne geldiler Cem'de bir farklılık var gibi geliyordu genç kıza ama babasının akşamki tavırlarından dolayı olduğunu düşündü.Cem fazlası ile içmiş kendisini kaybetmişti. Yaren görevlilerin yardımı ile onu arabaya bindirip evine götürdü. Zar zor çıkardığı merdivenlerden sonra sevgilisini yatak odasına götürüp yatırmayı düşünüyordu fakat Cem'in düşünceleri farklıydı. Odaya girdiklerinde Yaren'i yatağa itip onu öpmeye başlamıştı. Genç kız karşı koyamadı ve sevdiği adama teslim oldu. Cem'in ona karşı olan sert hareketleri canını yaksa da o tamamen sevdiği adama ait olmanın verdiği mutluluğa odaklıydı.