İHANET (TAMAMLANDI)

21. Bölüm

***

Odaya girdiğinde Yaren yatakta yatmış boş boş tavanı izliyordu.Kemal elindeki tepsiyi komodinin üzerine bıraktı ve kadınının oturmasına yardımcı oldu.''Önce bundan biraz ye sonra ağrı kesici'' dedi sandviçi uzatarak genç kadının canı istemiyordu ama Kemal'i daha fazla üzmek istemediği için bir kaç ısırık aldı''daha fazla yiyemiyorum'' dedi. Adam ısrar etmedi sevdigine anliyordu halini, ağrı kesicisini içirdi meleğine.Yaren lavaboya gitmek için yataktan kalkmaya çalışınca Kemal hemen ayaklandı. ''kendim gidebilirim lavaboya gidip geleceğim'' dedi başı dönüyordu biraz ama bugün yaşadıklarına yoruyordu.Lavaboda yüzünü yıkamak için eğildi başını kaldırdığında gözleri karardı yer ayaklarının altından çekildi, olduğu yere yığıldı.

Kemal banyodan gelen gürültüyü duyunca panik ile içeri girdi.Yaren'i yerde yatarken görünce kalbine bir sancı girdi.Panikle kadınını kucakladığı gibi hastaneye götürmek için evden çıktı.Arabanın arka koltuğuna onu yatırıp sürücü koltuğuna geçti."İyi olacak kötü bir şey yok sadece çok üzüldü bugün" diye kendi kendini sakinleştirmeye çalışıyordu ama ona bir şey olacak korkusu ile eli ayağı tutmuyor arabayı bile nasıl kullandığını bilmiyordu .Hastaneye geldiklerinde hızlı hareketler ile sevdiğini kucaklayarak içeriye doğru koşmaya başladı bir yandan da "doktor yok mu "diye bağırıyordu.Yaren sağlık görevlileri tarafından sedye ile acile alınmış ve bir süre sonra gözlerini açmıştı.Meleğinin gözlerini gören aşık adam bir yandan gülüyor bir yandan "uyandın meleğim iyisin ben yanındayım" diye sayıklayarak genç kadını öpücüklere boğuyordu.Yaren zar zor çıkan sesi ile "iyiyim lütfen sakin ol hayatım korkmana gerek yok" dedi.Acil doktoru içeri girip Kemal'i dışarı çıkarma konusunda biraz uğraşmıştı. Hasta mahremiyeti açısından hastası ile yalnız kalmak istediğini söylediğinde Kemal'in cevabı "o benim mahremim onu seninle yalnız bırakmam'' olmuştu.Yaren duruma müdahale edince homurdanarak da olsa çıkmıştı odadan.Doktor rutin kontrollerini yaptıktan sonra bazı kan tetkikleri isteyeceğini ve hamile olma ihtimalinin olup olmadığını sordu. Genç kadın, gelen büyük bir aydınlanma ile "bu ay biraz gecikmem oldu fakat biz korunuyoruz" deyiverdi.Doktor hiç bir korunma yönteminin yüzde yüz güvenilir olmadığını yine de hamile olma ihtimali olduğunu söylediğinde "lütfen bu ihtimalden erkek arkadaşıma bahsetmeyin şimdilik öğrenmesini istemiyorum test sonucu çıktığında da benimle yalnızken konuşursanız çok mutlu olurum" diye doktoru sıkı sıkı tembihlemişti.Eğer hamileyse ne yapacağını biliyordu.

Aradan geçen 1 saatte Yaren'e serum takılmış serumu bitmek üzere iken doktoru gelip hastası ile yalnız konuşmak istediğini söylemişti.Kemal bu duruma ne kadar bozulsa da sevgilisi üzülmesin diye o doktoru oraya gömmekten vazgeçti ve odadan çıktı.Doktor "Yaren hanım tebrikler hamilesiniz yalnız bir kadın doğum muayenesi olsanız iyi olur bugün büyük bir sarsıntı yaşamışsınız" dediğinde Yaren ağlamaya başladı bunu beklemiyordu. Doktoruna daha sonra muayene olacağını ve artık çıkmak istediğini söyledi.

Kemal Yaren'deki değişikliğin farkındaydı, hastaneden çıktığından beri bir garip bakıyordu.Eve geldiklerinde Yaren "Kemal ben biraz yalnız kalmak istiyorum kendim ile halletmem gereken bazı şeyler var" demişti.Kemal bu duruma çok bozuldu "seni yalnız bırakamam daha yeni çıktık hastaneden varlığımı hissettirmem gerekirse ama seni bırakıp gidemem" dedi.Yaren onu gönderemeyeceğini bildiği için sadece kafasını sallamakla yetindi.Zaten sadece şansını denemek istemişti.Eve girdiklerine Yaren direk odasına çıktı.Kemal güzel meleğinin bir günde ne hale geldiğini gördükçe içi parçalanıyordu.Yaklaşık 2 saat sonra Yaren odasından çıktı ve Kemal'in yanına gelip sıkı sıkı sarıldı kokusunu içine çekti.Kemal sabahtan beri ilk kez nefes alıyordu sanki.Yaren sevdiğinin kokusunu bir süre soluduktan sonra "hayatım senden bir şey isteyebilir miyim ? " diye sordu hayır demeyeceğini oda biliyordu.Kemal "söyle meleğim ne istersen sorma bile " dedi öl desin ölürdü, o kadar seviyordu bu kadını.Yaren"sabahtan beri pek bir şey yemedim galiba kan şekerim düştü ve canım çilekli pasta istiyor bana pasta alır mısın" dedi.Kemal "hemen gidip alıyorum bitanem sen yeter ki iste başka bir şey istiyorsa canın söyle" dedi.Yarenin başka bir isteği olmadığını öğrenince arabasına atlamış ve pastahanenin yolunu tutmuştu. Pastahane dönüşü sevdiği kadına yol kenarında gül satan gençten bütün gülleri alarak sürpriz yapmak istemişti, asıl sürprizi onun beklediğini bilmeden.

Kemal eve geldiğinde kapıyı çaldı fakat açan olmadı.Anahtarını almayı unutmuştu ne yazık ki zile her basışın da içini bir korku kapladı acaba bir şey mi oldu? diye düşünmekten kendini alamadı. Evin etrafında dolandı bir yandan Yaren'i ararken. Telefonunun da kapalı olması iyice deliye döndürdü adamı.Evin bütün ışıkları kapalıydı bahçeye geçip bahçe kapısını zorladı bir kaç kez ama nafile, kilitliydi.Artık sabrı kalmamış bahçedeki sandalyeyi cama fırlatmış ve kırılan camdan içeri girmişti.Deli gibi koşturmaya başladı evin içinde sevdiği kadının adını haykırırken "Yarennn neredesin meleğim korkuyorum bak " diyordu belki duyarda çıkar bir yerlerden umuduyla.Bütün evi talan etti fakat bulamadı sevdiğini oturma odasına döndüğünde masanın üzerindeki küçük kağıt parçası takıldı gözüne eline alıp okudu "Özür dilerim" yazıyordu sadece.