İHANET (TAMAMLANDI)

32. Bölüm

***

''Şimdi anladın mı beni bırakıp gittiğinde ne hissettiğimi?''

Tan Kemal yanına gelip ''hadi hemen gidelim'' dediğinde onu durdurup ''Yaren'i tamamen iyileştirmeye ne dersin?'' diye sormuştu. Kemal anlamadığını belli eden bir ifade ile bakıyordu karşısında ki adama '' Bu da ne demek şimdi?'' dedi. Tan ''Bak Kemal evet yaşadığı şeyler kolay değildi belki ama her seferinde acıdan korktuğu için daha büyük hatalar yaptı. Artık hayattaki en büyük acılardan birini tatma zamanı geldi. Böylece korkularından kurtulacak bana güven'' dedi ve planını anlatmaya başladı. Yaren'e Kemal'in kaza yaptığını söyleyecek ve onu kaybetmek üzere olduğunu düşünmesini sağlayacaktı. Kemal kıyamadı sevdiğine, nasıl kahrolur tahmin edebiliyordu ''Hayır olmaz bunu ona yapamam'' dedi kati bir ses tonu ile. Tan'ın pes etmeye niyeti yoktu ''Kemal anlasana o her canının acıma ihtimalinden kaçarak yaşayamaz hadi diyelim şimdi gittin barıştınız yarın yada öbür gün başka bir şeyden korkup yine kaçmayacağının bir garantisi var mı ? Bırak onu iyileştirelim belki çok canı yanacak ama bu ona iyi bir ders olacak eminim. Bırak seni kaybettiğini düşünsün '' dedi. Genç adam Tan'ın söylediklerindeki haklılık payını görebiliyordu ama kıyamıyordu sevdiğine. Uzun bir konuşmanın ardından kabul etti ve hazırlıkları yapmaya başladılar.

Ertesi gün arkadaşının ortak olduğu hastanede bir oda yoğun bakım odası gibi düzenlenip Kemal yatırılarak kabloları taktılar üzerine. Tan Yaren'i arayarak çağırdığında görev başlamış oldu. Genç kadın hastaneye girince içi acıdı Tan'ın ama pes etmek yok dedi içinden bu dersi almalıydı arkadaşı. Bebeği kollarından alıp uzaklaştırarak başladı işe. Sonra anlaştıkları bir hemşireyi gönderip Yaren'i Kemal'in yanına gönderdi.

Kemal sevdiği kadın odaya ağlayarak girdiği an pişman olmuştu bu oyuna girdiğine. Elini tutup öptüğünde kalkıp onu sarıp sarmalamamak için zor tuttu kendini. Sevdiği kadın hıçkırıkları arasında konuşmaya başlayınca yüreği yandı, kavruldu. Onu ne kadar sevdiğini görmek şu durumda bencilce görünse bile içini mutlulukla doldurmuş pişmanlığını kendi ağzından anlatması ile yüreği hafiflemiş bütün kızgınlığı geçmişti. Daha fazla tutamadı kendini ve ''Şimdi anladın mı beni bırakıp gittiğinde ne hissettiğimi?'' diye sordu sevdiği kadına.

Genç kadın duyduğu ses ile daha da çok ağlamaya başlamıştı. Sevdiğinin sesini gerçekten duyduğunu düşünmüyordu vicdanının sesiydi bu onun için. Saçlarında bir el hissedince kafasını kaldırdı ve hasreti ile yanıp tutuştuğu siyah gözler ile buluştu gözleri. Mutluluğu ile beraber artmıştı göz yaşları '' sen'' dedi ağlamasının arasında '' sen uyandın... Şükürler olsun beni bırakmadın geri döndün sevgilim'' diye devam etti sevdiği adamı öpücüklere boğarken. Kemal oturur pozisyona geçip göğsüne çekti sevdiği kadını, saçlarından öptü kokladı nasılda özlemişti bu kokuyu. Yaren '' Kemal yapma daha yeni uyandın uzanmalısın '' diye itiraz etmeye başlayınca '' ben iyiyim'' dedi genç adam. '' Hayır olmaz yat hemen ben doktoru çağırıp geleceğim'' diye ayaklanmaya çalıştı Yaren, o kadar mutluydu ki kanat takıp uçabilirdi birazdan ama yine de endişeliydi sevdiği için. Kemal kolundan tuttu kadınını ve ait olduğu yere geri çekti '' Ben iyiyim kaza falan yapmadım'' dedi bir çırpıda Yaren anlamamıştı ne demek istediğini '' ne ? nasıl yani?' diye sorunca Kemal en başından anlattı olanları. Yaren ayağa kalkıp bağırmaya başladı '' nasıl yaparsınız bunu bana? Delirdiniz mi siz ? Kafayı yedim ben kaç kez öldüm senin öleceğini düşündükçe haberin var mı senin? Mahvoldum canımdan can gitti sensiz kalacağımı düşündükçe aklımı kaçıracaktım'' diye odada bir ileri bir geri yürüyor bir yandan da ağlıyordu '' nasıl bu kadar acımasız olabildiniz? diye sorunca Kemal'de kayış kopmuş yataktan fırlayıp '' bunu bana beni acımadan terk eden sen mi söylüyorsun? Bebeğimi benden gizlerken sen nasıl dayandın? beni sensiz bırakıp giderken için sızlamadı mı ? Ben beni bırakıp girmene rağmen seni buldum, sana geldim peki sen ne yaptın başkası ile ilişkin olduğunu söyleyip beni yakıp yıktın'' diye bağırmaya başladı o bağırdıkça Yaren kulaklarını elleri ile kapatıp ağlıyordu ''lütfen ne olur sus'' diye yalvarıyordu. Kemal Yaren'in ellerini tutarak kulaklarını kapatmasını engelledi ''ne oldu duyunca ağır mı geldi bana yaşattıkların? ama dinleyeceksin ben bunları bizzat yaşadım Yaren. Her gün ölmek istedim ama sırf sen varsın diye bu dünyayı bile bırakamadım ben. Ben kaç ay berduş gibi gezdim haberin var mı? Senin bir başkasını sevdiğine bile inanmak istemedim ben hep bir umudum vardı. Adını dilime yasak etsem de gönlüme edemedim. Bir başkasıyla evlenmek istedim belki duyar pişman olur çıkar gelirsin diye ama onuda yapmadın. Sen bütün bunları saçma sapan bir gurur , bir korku uğruna yaptın ama ben sen iyileş artık korkup kaçma hiç bir şeyden diye yaptım şimdi söyle bakalım hangimiz daha acımasızız?'' Yaren ''özür dilerim affet ne olur ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim inan seni üzdüğümden çok daha fazla üzüldüm ben'' diye sevdiğinin boynuna sarılarak ağlamaya devam etti. Kemal '' seni son bir kez affediyorum korkup kaçtığın için ama bir daha gidersen bu kez kendimi öldürürüm seni affetmemek için'' dedi ve hasretini çektiği dudaklardan öpmeye başladı. Sonunda kavuşmuştu iki aşık. Kemal sevdiği kadından ayrılarak üzerini giydi ve hiç bir şey söylemeden kadınını kolundan tutup sürüklemeye başladı. Yaren'in sorularına kulak asmadan arabaya bindirdi ve kendisi de sürücü koltuğuna geçip gaza bastı, şimdi vuslat vakti.