မုိးစဲစဲေလး႐ြာေနေပမယ့္ မုိးေရနဲ႔အတူေသြးမ်ားပါစီးက်ေနေတာ့သည္။ သူမ တုိ ့နွစ္ဦး တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကုိင္ပီး မုိးေရထဲတြင္ ဒူးေထာက္လ်ွက္ ရွိေနေတာ့သည္။ မုိးခုိရာအေဆာင္ထက္တြင္ အနီေရာင္ နန္းဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ထားပီး ညိွ႔အားျပင္းေသာ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မဲ့ျပဳံးျပဳံးေနသည့္ မိဖုရား ယုဇီအန္း
"မေသခင္ နွစ္ေယာက္သား ဘာေျပာစရာေတြရွိေသးလဲ...မဟုတ္ေသးဘူး ဒီဖက္က ရင္း ဆုိတဲ့ အေစခံက စေျပာ...နားေထာင္ၾကည့္တာေပါ့ "
ထုိမိန္းကေလးမွာ သူမ ၏ လက္ကုိဆုပ္ကုိင္ပီး ၾကည့္ေနတဲ့ က်ဴး ကုိ ျပဳံးျပပီး
" ငါနင့္ကုိ ခ်စ္ခဲ့တာ ေနာင္တမရပါဘူး က်ဴး...ငါတုိ႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ျပန္ဆုံခဲ့ရင္းေတာင္ ငါက နင့္အတြက္ပါပဲ...ခ်စ္တယ္ က်ဴး .."
သူမ ေျပာပီး ဓားခ်က္က သူမ ေက်ာျပင္ကုိ ျဖတ္သြားေတာ့သည္။
"ရင္း.......မဟုတ္ဘူး...ရင္း...."
မိဖုရားယုဇီအန္း တစ္ေယာက္ရယ္ေနေတာ့သည္။ က်ဴး တစ္ေယာက္ သူမ ကိုစုိက္ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ မုိးေတြသည္းလာပီး ေလျပင္းထန္စြာ တုိက္ခက္လာေတာ့သည္။
"နင္......နင္ဒီအတြက္အက်ဳိးရလဒ္ကုိ ျပန္ခံစားရမယ္...ယုဇီအန္း......"
ေျပာရင္း မတ္တပ္ထရပ္လုိက္ေတာ့သည္။ ယုဇီအန္းေဘးနားက အေႁခြရံေတြက လန္႔သြားပီး ဓားသတ္သမားကုိ သတ္ခုိင္းလုိက္ေတာ့ေပမယ့္ ယုဇီအန္း တစ္ေယာက္တားကာ
"သူမ ဆက္ေျပာပါေစ..."
ထုိအခ်ိန္ က်ဴး တစ္ေယာက္ အားရပါရ ရယ္ကာ လက္ညိွးထုိးပီး
" နင္အခ်စ္ဆုိတဲ့ အရာေၾကာင့္ပဲ နင့္ဘဝႀကီးတစ္ခုလုံးစုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ ခံစားရပါေစ.....နင္ေသသြားရင္းေတာင္ အဲ့လူကုိစြဲလမ္းစိတ္နဲ႔ မကြၽတ္မလြတ္ပါေစနဲ႔....သူနင့္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မခ်စ္လာေစရဘူး...ေသခ်ာေပါက္ အဲ့ဒီကံၾကမၼာနင့္ဆီကုိေရာက္လာမွာ...ငါတုိ႔ ခ်စ္တာက နင့္အတြက္ မွားတယ္လုိ ့ျမင္ခဲ့တယ္...ေအး နင္အလွည့္ေရာက္လာမွာ နင္ေစာင့္ၾကည့္ေန....နင့္အတၲနဲ႔ ပဲ နင္ျပန္ပူေလာင္ေနမွာ ဟားးးးးးးးးးး"
ေျပာအပီး မုိးလည္း ၿခိမ္ ဓားသတ္သမား ဆီက ဓားကုိယူကာ ကုိယ့္ကုိ ျပန္ထုိးပီး
"ဒါ ငါရဲ႕ က်ိန္စာပဲ..."
ေျပာကာ ေသဆုံးသြားေတာ့သည္။ ယုဇီအန္းတစ္ေယာက္
"အေလာင္းေတြကုိ ..ေတာထဲ သြားပစ္လုိက္...တိရစၧာန္ေတြလည္း ဗုိက္စားေနၾကမွာပဲ..."
ေျပာကာ နန္းေဆာင္ထဲသုိ ့ဝင္သြားေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္,
ထုိသတင္းသည္ နန္းေတာ္ထဲတြင္ နာမည္ႀကီးေနေတာ့သည္။ နန္းေတာ္ထဲကေန အျပင္ ျပည္သူေတြထိပါ သတင္းေပါက္ၾကားေနေတာ့သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ ဇန္ဂ်င္ တစ္ေယာက္ လက္နဲ႔ စားပြဲခုံကုိ ရုိက္ကာ
"ဒီကိစၥကုိ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ...ဇီအန္း...ကုိယ္မင္းကုိအမ်ားႀကီးလည္း အလုိလုိက္ထားတယ္..ဒါမယ့္သူတုိ ့က အပစ္မဲ့တဲ့သူေတြေလ..."
ယုဇီအန္းတစ္ေယာက္ ခုံမွာထုိင္လ်ွက္ က်ေနေသာ္ ဆံပင္အနည္းငယ္ကုိ လိမ္ကာ
" သူတုိ႔က ေလာကႀကီးကုိ ဆန္႔က်င္ပီး ခ်စ္ေနၾကတာ..ဒါအပစ္လုပ္ထားတာပဲေလ....မင္းႀကီးက အခု ဇီအန္းကုိ အပစ္ေျပာခ်င္တာလား ဟြန္႔....."
ငုိမဲ့မဲ့လုပ္ျပလုိက္ေတာ့ မင္းႀကီးတစ္ေယာက္ မေနႏုိင္ကာ သြားဖက္ပီး ေခ်ာ့ေတာ့သည္။
"ကုိယ္က မင္းကုိ အပစ္ေျပာပါ့မလား...အဲ့ကိစၥကုိေမ့လုိက္ေတာ့ေနာ္...ေနာက္ပီး ဇီအန္း ကုိယ္တုိ႔ ဘုိးဘြားေတြအတြက္ တရားထုိ္င္ဖုိ ့ေျခာက္လေလာက္ ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး သြားေနရမယ္ေလ...."
ယုဇီအန္း တစ္ေယာက္ ထရပ္ကာ
"ေျခာက္လ ႀကီးေတာင္...ပီးေတာ့ အသားငါး မစားရပဲေနရမွာမလား...ဇီအန္း မေနႏုိင္ဘူး...သြားလည္း မသြားခ်င္ဘူး...."
မင္းႀကီးတစ္ေယာက္ ဇီအန္း ေ႐ွ႕တြင္ပိတ္ရပ္ကာ
"မသြားရင္း...လူေတြရဲ႕ေျပာစရာျဖစ္လာမယ္။ ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္ ေတာင္ သြားခဲ့ေသးတာပဲ...ဇီအန္း က မိဖုရားျဖစ္ရဲ႕မသြားရင္း ပုိေျပာခ်င္ၾကေတာ့မွာ....လူေတြက ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္ ကုိ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ေနရာထားလုိက္ကတည္းေျပာခ်င္ေနၾကတာ...သူတုိ္ ့စိတ္ထဲမွာဇီအန္းကုိ မိဖုရား ေနရာေပးတယ္ဆုိကတည္း ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္ ထက္ေတာ္မယ္လုိ ့ယုံၾကည္ထားၾကတာေလ...ဇီအန္း ကုိယ္ဝန္မေဆာင္ႏုိင္တာကုိလည္း သူတုိ႔ကသိထားၾကတာ...ေျခာက္လပါပဲ...."
ယုဇီအန္း တစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်ကာ
"ေကာင္းပီးေလ....."
မင္းႀကီးလည္းျပဳံးၿပီး ဇီအန္း ကုိဖက္ေတာ့မည္အလုပ္ မင္းႀကီးရဲ႕ကုန္းကုန္း ျဖစ္တဲ့ ေပါင္ကုန္းကုန္းမွ အျပင္ဘက္မွ
"မင္းႀကီး.... အကမယ္ လ်န္ေဝေဝ ေရာက္လာပါပီး..."
ယုဇီအန္း တစ္ေယာက္ မ်က္ေစာင္းျဖင့္ၾကည့္ကာ မင္းႀကီးတစ္ေယာက္ လည္း
"ေကာင္းပီး...."
မင္းႀကီး တစ္ေယာက္ ထြက္သြား ေတာ့ ယုဇီအန္း တစ္ေယာက္
"ဒီဘုိးေတာ္ႀကီး...."
လုိ႔ေျပာပီး အခန္းထဲ သုိ႔ ဝင္သြားေတာ့သည္။
တစ္ဖက္တြင္,
ကေခ်သည္ လ်န္ေဝေဝ ကျပေဖ်ာ္ျဖည္ေနတာကုိ မင္း့ႀကီးအပါအဝင္ အမတ္မ်ားစြာလည္း ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့ ယုဇီအန္း ဖခင္ ယုမင္း ကေတာ့ လ်န္ေဝေဝ ကုိခ်စ္ေနေတာ့သည္။ လ်န္ေဝေဝ ကျပမႈ အပီးမွာ မင္းႀကီးက
"တကယ္ကုိေတာ္တဲ့ အကမယ္ပါပဲ...ငါမင္းႀကီး ဇန္ဂ်င္က လ်န္မိန္းကေလးကုိ ဒီနန္းေတာ္ထဲမွာပဲ ေတာင္ေနေစခ်င္တယ္။ "
လ်န္ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ျပဳံးကာ
"မင္းႀကီးရဲ႕ ဂ႐ုဏထားမႈကုိ အထူးပင္ ေဝေဝ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ဒါမယ့္ ေဝေဝ အျပင္မွာပဲေနခ်င္တယ္...မင္းႀကီးလုိအပ္တုိင္း ေဝေဝအေရာက္လာမွာပါ... "
မင္းႀကီးတစ္ေယာက္ အားရပါးရ ရယ္လုိက္ေတာ့သည္။
"ဟုတ္ပါပီး..... ဟုတ္ပါပီး .. "
လ်န္ေဝေဝ တစ္ေယာက္ မင္းႀကီးကုိအ႐ုိအေသေပးကာ
"ေဝေဝ သြားလုိက္ပါအုန္းမယ္... "
ေျပာရင္း လွည့္ထြက္လာတာေလးက အစ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ယုမင္း အတြက္ အလြန္ပင္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေနေတာ့သည္။
ဒီလုိနဲ႔ ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ဖူးေစာင္ ေဂဟာ သုိ ့ျပန္ေရာက္လာေတာ့သည္။ ေဝေဝ နားေနခ်ိန္တြင္ အေပ်ာ္မယ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ဝင္လာကာ
" လ်န္မိန္းကေလးကုိ ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ သူ႐ွိေနပါတယ္...ဧည့္သည္ အခန္းမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္..."
"ဟုတ္ပီး.. ငါလာခဲ့မယ္... "
ဧည့္သည္ခန္း သုိ႔ေရာက္ေတာ့ အမတ္ႀကီး ဖိန္ကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့သည္။
"ဘယ္သူမ်ားလဲလုိ႔...အမတ္ဖိန္ ပါလား...ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလဲ..."
အမတ္ဖိန္ တစ္ေယာက္ သူ႔မုတ္ဆိတ္ေမႊးကုိဆြဲကာ...
"လ်န္မိန္းကေလးကုိ ျမင္ျမင္တည္းက ခ်စ္မိေနတာ... လ်န္မိန္းကေလးနဲ႔ အတူဒီတစ္ညကုိ ကုန္ဆုံးခ်င္တာ..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္... ကြၽန္မက အေပ်ာ္မယ္ ေပမယ့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖသူတစ္ေယာက္ပါပဲ..အမတ္ဖိန္ နဲ႔ အတူအိပ္စက္မယ့္အေပ်ာ္မယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..."
"ငါက လုိခ်င္ရင္း....ေပးကုိေပးရမယ္.. ျငင္းပုိင္ခြင့္ မ႐ွိဘူး... "
အမတ္ဖိန္ တစ္ေယာက္ ေျပာရင္း အတင္းအၾကပ္ လ်န္ေဝေဝ ကုိ နမ္းေတာ့သည္။ လ်န္ေဝေဝ လည္း တြန္းကာ
"လႊတ္.... လႊတ္ေပးပါ.... "
ထုိအခ်ိန္ တံခါးကုိ ဝုန္းခနဲဖြင့္လုိက္သူေၾကာင့့္အမတ္ဖိန္ခြာကာ
"မင္း....မင္း ဘယ္သူလဲ.... ဘယ္မွာလဲ ငါ့အေစာင့္ေတြ.."
သူ အေစာင့္ေတြကုိၾကည့္ေတာ့ လဲက်ေနေတာ့သည္။
ထုိလူမွာ
"မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ က မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆုိရင္း...မလုပ္နဲ႔ ေတာ့ေပါ့... "
အမတ္ဖိန္တစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္ကာ
"မင္းနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ..."
ေျပာကာ လာ႐ုိက္ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိလူမွာ ေ႐ွာင္လုိက္ပီး အမတ္ဖိန္ ကုိ ျပန္ခ်လုိက္ေတာ့သည္။ အမတ္ဖိန္တစ္ေယာက္ ထုိလူသုိင္းပညာျမင့္မွန္း သိေတာ့ အျမန္ ထြက္ေျပးသြားေလေတာ့သည္။ ထုိအျဖစ္ကုိ အျခားအခန္းက ဧည့္သည္ ေတြေရာ အေပ်ာ္မယ္ ေတြကပါ အကုန္ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။ အမတ္ဖိန္တစ္ေယာက္ လ်န္ေဝေဝ အက်ႌ မွာ ရင္ဘတ္ ေတာင္ေပၚေနေတာ့သည္။ ေဝေဝ တစ္ေယာက္ မသြားေသးပဲ မိမိကုိကူညီေပးတဲ့ ထုိလူကုိၾကည့္ေတာ့ အက်ႌ အျဖဴဝတ္ဆင္ထားပီး ဆံပင္ေတြမွာလည္း အခ်ဳိ့တစ္ဝက္္က ဝဲက်ပီး အလြန္ပင္ ခန္႔ညားလွပတဲ့ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထုိလူသည္ သူရဲ႕အေပၚဝတ္႐ုံအျဖဴကုိ ခြၽတ္ကာ ေဝေဝကုိ ျခဳံေပးလ်ွက္
"အဆင္ေျပလား... လမ္းေလ်ွာက္ႏုိင္လား..."
ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ေခါင္းခါျပလုိက္ေတာ့သည္။ ထုိလူသည္ေဝေဝကုိ ေပြ႔ခ်ီကာ ထုိေနရာမွာ ထြက္သြား ေလေတာ့သည္။
ဒီလုိနဲ႔ ေဝေဝ အခန္းထဲ တြင္ အက်ႌ ျပန္လဲပီး ဧည့္ခန္း သုိ႔ျပန္ထြက္လာကာ မိမိ အား စားပြဲခုံတြင္ေစာင့္ေနေသာ္ ထုိအမ်ဳိးသားကုိ အခ်ိဳသာဆုံးျပဳံးျပလ်ွက္
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကြၽန္မကုိအခုလုိကူညီေပးတဲ့အတြက္..."
"ရပါတယ္... "
ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ထုိလူကုိ ေသရည္ငွဲ႔ေပးကာ
" နာမည္ေလး သိခြင့္ရမလား႐ွင့္...."
ထုိလူမွာ နာမည္ မေျပာဘဲ
" ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းဆိုစရာ တစ္ခု႐ွိတယ္..."
လ်န္ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ႐ွက္သြားကာ
" ဒီက အစ္ကုိက ေဝေဝအသက္ကုိကယ္ထားတဲ့အတြက္ ေဝေဝကုိ အစ္ကို နဲ႔ အတူအိပ္စက္ဖုိ ့ေတာင္းဆုိရင္းလည္း လက္ခံပါတယ္.."
ထုိလူမွာ ေဝေဝ ကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္ပီး
"နားလည္မႈ မလြဲပါနဲ႔...လ်န္မိန္းကေလး...ကြၽန္ေတာ္ ဒီကုိလာတာ ခ်င္းဆရာေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ ကုိ လ်န္မိန္းကေလး ဆီမွာ ပန္းဝတ္႐ုံ႐ွိတယ္ေျပာလုိ ့ ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဝတ္႐ုံကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ရမလား..."
"အား........ဟုတ္ကဲ့ ႐ွင့္ ..ရပါတယ္.. "
ေဝေဝ တစ္ေယာက္ သူ႔ဝတ္႐ုံကုိ ထုတ္ျပေတာ့ ထုိလူမွာ ေသခ်ာၾကည့္ကာ
"ေက်းဇူးပါ.. ရပါပီး....တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒီဝတ္႐ုံက ပန္းခ်ီ ကုိ ျမင္ဖူးခ်င္လုိ႔ပါ....."
" ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး ေကာ...ေနေကာင္းလား... ကြၽန္မသူ႔ကုိ မေတြ႔ရတာ ေတာင္အေတာ္ၾကာပီး...ကြၽန္မ ႐ွင့္ကုိ သူ႔ဆီမွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ္ အခုမွ ေတာင္ေအာက္ဆင္းတာပါ...ေနာက္ပီး လ်န္မိန္းကေလး အေဖ ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး ကြယ္လြန္သြားပါပီး.."
"႐ွင္........... "
"ဒါေၾကာင့္ အတည္ျပဳခ်င္လုိ ့ဝတ္႐ုံကုိၾကည့္ခြင့္ေတာင္းတာပါ...သူ႔မွာ သမီး ႐ွိတယ္ဆုိတာကုိ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲ သိတာပါ....ကြၽန္ေတာ္ အခု ျပန္ပါေတာ့မယ္..."
"႐ွင္....႐ွင္က ဘယ္သြားမွာလဲ... ေနာက္ပီး ႐ွင့္နာမည္ကေရာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ အခု ေတာင္ေပၚက အေဆာင္ ကုိ ဆက္ပီး ထိန္းသိမ္း ေပးသြားမွာပါ...."
ထုိလူတစ္ေယာက္ တံခါးဝ အနားေရာက္ေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္ပီး
"ကြၽန္ေတာ္ နာမည္ သြမ့္ယိ ပါ...."
...........................................................................
( ေနာက္ရက္ေတြမွ ထပ္up ေပးမယ္ေနာ္)
Unicode
आप पढ़ रहे हैं
မခ်စ္သင့္ေသာ္ အခ်စ္
रोमांसကုိယ္က အတၲဆန္တဲ့ဇာတ္ေကာင္မ်ဳိးေတြကုိပုိသေဘာက်တဲ့အတြက္ အခု ဒီစိတ္ကူးရင္းဇာတ္လမ္းေလးကုိ ဖန္းတီးခ်င္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ဘုရင္မ တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ယုဇီအန္း ဟာ အရမ္းေခ်ာေမာလွပပီး လိင္တူခ်င္းခ်စ္တာကုိ မုန္းတဲ့ မိဖုရားတစ...
