သူတုိ ့တုိင္ပင္ထားသလုိပဲ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ ဆူရင္းကေတာ့ သူ႔အေဖဂုိေထာင္ကုိ တိတ္တဆိတ္သြားသည္။ေဝေဝကုိေတာ့အထဲမဝင္လာေစပဲအျပင္ဘက္ေတြေစာင့္ခုိင္းေစသည္။ဆူရင္းတစ္ေယာက္ အေစာင့္ေတြတစ္ေယာက္မွမ႐ွိတာကုိ အံျသေနမိေတာ့သည္။ သူမ ဘာမွဆက္မေတြးဘဲ ေဆးေတြကုိထုတ္ပုိးကာ အျပင္သုိ ့ျပန္ထြက္လာခ်ိန္မွာပင္ အေစာင့္ေတြက သူ႔ကုိဝုိင္းထားလုိက္သည္။ အေစာင့္ေတြအျပင္ သူမကုိပုိထိတ္လန္႔ေစတာက သူမအေဖျဖစ္သူအမတ္ယန္ပင္။
" သမီးမုိက္......မင္းျဖစ္ေနမယ္လုိ ့ငါလုံးဝမထင္ထားတာ..."
"အေဖ......သမီး...."
"ေတာ္ၿပီး.....ငါ့ကုိဘာမွလာမေျပာနဲ ့...."
ထုိအေျခေနကုိ အျပင္ဘက္တြင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူ ေဝေဝတစ္ေယာက္
"သူတုိ္ ့..ဘယ္လုိသိကုန္ၾကတာလဲ...ႀကိဳေစာင့္ေနသလုိပဲ...မျဖစ္ေတာ့ဘူး... ငါျပန္မွျဖစ္မယ္..."
တစ္ဖက္တြင္;
သြမ့္ယိ တစ္ေယာက္ အမတ္ယုအိမ္ကုိခုိးဝင္လာၿပီး ဂုိေထာင္ကုိလက္႐ွာေနခ်ိန္မွာပဲ အေနာက္မွ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး
"ေဆးေတြထားတဲ့ ဂုိေထာင္႐ွာေနတာလား...."
ထုိအသံေၾကာင့္ လည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အမတ္ယုပင္။
အမတ္ယုတစ္ေယာက္ သူ႔လူမ်ားနဲ ့သြမ့္ယိကုိ ပိတ္ဆုိ ့ထားၿပီး
"အတင့္ရဲလိုက္တာ... မင္းႀကီးဆီက ျပန္လြတ္တာမၾကာေသးဘူး...မင္းႀကီးရဲ႕ ေယာကၡထီးျဖစ္တဲ့ ငါ့အိမ္ကုိလည္းက်ဴးေက်ာ္လုိ ့ပါလား..."
"ဒါက...တမင္အကြက္ခ်ထားသလုိပဲ..အစတည္းက...ကြၽန္ေတာ္ လာမယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိသိလဲ..."
"မင္းကုိ လ်န္ေဝေဝ ေခၚသြားကတည္းက ငါလူလႊတ္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ခုိင္းထားတာ...မထင္မွတ္ဘဲ ငါ့လူက မင္းတုိ ့ရဲ ့အၾကံစည္ေတြကုိအစ ခုိးနားေထာင္လာတယ္...ဒါမယ့္ ငါတစ္ခုအံျသတာက မင္းက သုိင္းသမားတစ္ေယာက္မလား...သုိင္းသမားတစ္ေယာက္က အျမဲသတိထားရမယ္ေလ...မင္းအခုလုိ လုိက္ေခ်ာင္းေနတဲ့သူ႐ွိတာကုိ သတိမထားမိဘူးဆူိတာ...ငါမယုံဘူး...မင္းမွာတျခားအၾကံစည္႐ွိရမယ္.."
အမတ္ယု စကားေၾကာင့္ သြမ့္ယိ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြျပဳံးၿပီး
"ခင္ဗ်ား...ကြၽန္ေတာ့္ကုိ သိတယ္နဲ ့တူတယ္...ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကုိေပါ့...."
အမတ္ယု တစ္ေယာက္ ရယ္ကာ
" မင္းသတ္ခ်င္ေနတဲ့ လူက မွားေနတယ္ဆိုတာ ကုိေရာ သိလား..."
"သိတယ္... "
"ဒါဆုိ ဒီကုိဘာလုိ ့လာတာလဲ... ငါဖမ္းမယ္ဆုိတာသိရက္နဲ ့ေတာင္...."
" မထင္မိတာပါ..အဲ့တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ တုိ ့အၾကံစည္ကုိ နားေထာင္ေနမယ့္သူမ႐ွိဘူးလို ့...ေနာက္ၿပီး တကယ္လည္း လူေတြအတြက္ ေဆးက လုိအပ္ေနတယ္ေလ..."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.... သူ႔ကုိဖမ္းလုိက္ၾက...မင္းမွာဘာအၾကံစည္႐ွိလဲဆုိတာ မသိေပမယ့္... မင္းကုိလုံးဝအလြတ္မေပးႏုိင္ဘူး...သြမ့္ယင္လန္.. "
သြမ့္ယိ ကုိ သူ ့လူေတြ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လုိက္ၿပီး
"တကယ္ပဲ....ကြၽန္ေတာ္ ကုိသိေနတာပဲ..."
သြမ့္ယိ ျပဳံးလုိက္ၿပီး သူ႔လူေတြေခၚေဆာင္ရာေနရာသုိ ့ပါသြားေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္;
ေဝေဝ ထုိင္လုိက္ထလုိက္ အေ႐ွအေနာက္လမ္းေလ်ွာက္လုိက္ျဖင့္ သြမ့္ယိ ျပန္အလာကုိေစာင့္ေနေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ အိမ္တံခါးလာေခါက္သံေၾကာင့္ တံခါးဖြင့္လုိက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ထုိလူမွာ
" အမတ္ယုက...ေခၚခုိင္းလုိက္လုိ ့ပါ...."
ေဝေဝ အေျခေနကုိ ရိပ္မိသျဖင့္ အမတ္ယုအိမ္ကုိလုိက္သြားေတာ့သည္။ အမတ္ယုအိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ထဲဝင္းေနရာမွာပင္ ထုိင္ခုံတြင္ ဇိမ္က်က်နဲ ့ထုိင္ေနတဲ့ အမတ္ယုနဲ ့သူအေ႐ွတြင္ လက္မ်ားကုိ ႀကိဳးျဖင့္ တုတ္ထားၿပီး ဒူးေထာက္ ေနရတဲ့သြမ့္ယိဆီကုိေျပးၿပီး
"သြမ့္ယိ....."
သြမ့္ယိ မ်က္ႏွာ ေလးေတြ ကုိ ကုိင္ေနတဲ့ ေဝေဝကုိ ျမင္ေတာ့ အမတ္ယုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခက္ထန္စြာျဖင့္
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ...ကုိယ္သူ ့ကုိဘာမွမလုပ္ပါဘူး..."
"အမတ္ယု... ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ....ေက်းဇူးျပဳပီး သူ႔ကုိ လႊတ္ေပးပါ လုိ ့ေတာင္းဆုိပါရေစ..."
" ေဝေဝ...ကုိယ္က ဘယ္လုိျပန္လႊတ္ရမွာလဲ...သူက ကုိယ့္အိမ္ကုိခုိးဝင္လာတဲ့ သူခုိးေလ...."
ေဝေဝစကားဆက္ေျပာဖုိ ့အလုပ္မွာပင္..အမတ္ယုလူတစ္ေယာက္ေျပးလာၿပီး..အမတ္ယု အနားတုိးတုိးေျပာကာ
"ေကာင္းၿပီး....ဝင္လာခုိင္း လုိက္..."
အမတ္ယု အိမ္ကုိ ေနာက္ထပ္ဝင္လာသူေတြကေတာ့ အမတ္ႀကီးယန္ နဲ ့ဆူရင္းပင္။ ဆူရင္းတစ္ေယာက္ သြမ့္ယိ ကုိျမင္ေတာ့ ေျပးသြားကာ
"႐ွင္အဆင္ေျပလား....."
"ယန္ဆူရင္း...မတ္တပ္ရပ္ စမ္း...အခုဒါက ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ....."
ဆူရင္းတစ္ေယာက္ သူမ အေဖစကားနားမေထာင္ဘဲ သြမ့္ယိ ေဘးတြင္ ဆက္ထုိင္ကာ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေဖ...အျပစ္ေပးရင္း...ကြၽန္မကုိပဲအျပစ္ေပးပါ....အမတ္ႀကီးယု ေကာပဲ...ေက်းဇူးျပဳပီး.. "
ေျပာရင္းဆူရင္းမ်က္ေတြစီးက်လာေတာ့သည္။ အမတ္ယုတစ္ေယာက္ ရယ္ကာ
"ဘယ္ဆုိးလုိ ့လဲ...မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္နဲ ့..ငါေတာ့နားမလည္ေတာ့ဘူး မင္းတုိ ့ကဘယ္လုိဆက္ဆံေရးမ်ဳိးလဲ..ညီအစ္မ လုိ ဆက္ဆံေရးေတြပဲလား...ဒါမွမဟုတ္.... "
"ေက်းဇူးျပဳပီး.. စကားကုိဆင္ျခင္ေပးပါ..."
ေဝေဝ အသံေၾကာင့္ အမတ္ယုျပဳံးၿပီး အမတ္ယန္ ကုိ
"ငါနဲ႔မင္းနဲ႔ ျကားက အေႂကြးေက်သြားၿပီးလုိ ့ထင္တယ္...အရင္က ကူညီဖူးတဲ့အေပၚအခု ငါ မေန႔ညက ကိစၥ သတိေပးလုိက္တာနဲ ့ပတ္သတ္ၿပီး ေၾကသြားေလာက္ၿပီးထင္တယ္...မင္းကေတာ့ သူခုိးကုိ အျပစ္ေပးစရာမလုိဘူးထင္တာပဲ..."
ဆူရင္း ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိက္ေတာ့သည္။ သြမ့္ယိ တစ္ေယာက္ ဆူရင္းကုိ တုိးတုိးေလးေျပာကာ
"ဆူရင္း...ကုိယ္တုိ ့ခြဲရေတာ့မယ္ထင္တယ္.."
"ဟင့္အင္း...မခြဲႏုိင္ဘူး...႐ွင့္အနားမွာပဲေနခ်င္တယ္..."
"မင္းကုိယ့္ကုိ... တကယ္ပဲခ်စ္တာလား..."
"ဘယ္လုိေျပာလုိက္တာလဲ...ခ်စ္တာေပါ့..."
" ဒါဆုိ ကုိယ့္ကုိ နမ္းပါ..."
"အခုလား....ဒီလုိအေျခေနမွာ..."
"ဘာလဲ...မင္းအေဖကုိေၾကာက္တာလား..မင္းအေဖသိမွာကုိစုိးတာလား...ကုိယ္သိလုိက္ပါၿပီး..."
"မဟုတ္ဘူး...."
မ်က္ႏွာ လႊဲသြားတဲ့ သြမ့္ယိ မ်က္ႏွာ ကုိ ျပန္ဆြဲယူရင္း နမ္းလုိက္ေတာ့သည္။ ထုိအေျခေနေတြေၾကာင့္ လူေတြ အံျသသြားၾကေတာ့သည္။ အမတ္ယန္မွာ လဲက်မလုိပင္ ျဖစ္ကာ
"ဒါက.....မျဖစ္ႏူိင္တာ.... "
ေဝေဝလည္းအံျသၿပီး အမတ္ယု လည္း ျပဳံးရယ္လုိက္ေတာ့သည္။
........................................................................................
(ခရီးက မေန႔က ျပန္ေရာက္တာေၾကာင့္ ဒီေန ့ျပန္တင္လုိက္ပါၿပီးေနာ္...)
YOU ARE READING
မခ်စ္သင့္ေသာ္ အခ်စ္
Romanceကုိယ္က အတၲဆန္တဲ့ဇာတ္ေကာင္မ်ဳိးေတြကုိပုိသေဘာက်တဲ့အတြက္ အခု ဒီစိတ္ကူးရင္းဇာတ္လမ္းေလးကုိ ဖန္းတီးခ်င္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ဘုရင္မ တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ယုဇီအန္း ဟာ အရမ္းေခ်ာေမာလွပပီး လိင္တူခ်င္းခ်စ္တာကုိ မုန္းတဲ့ မိဖုရားတစ...
