ေဝေဝ တစ္ေယာက္ ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး အေၾကာင္းေတြးပီး မ်က္ရည္က်ေနေတာ့သည္။
"တကယ္ပဲ ထြက္ခြာသြားပီးကို....အေဖ့ကုိမုန္းခ်င္ေပမယ့္ မမုန္းရက္ခဲ့ဘူး...တစ္ခါေလာက္ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးေပမယ့္ .......အခြင့္ေရးမရခဲ့ေတာ့ဘူးပဲ...."
ေနာက္တစ္ေန ႔မနက္,
မိဖုရားယုဇီအန္း တစ္ေယာက္ ထုိေနရာကုိမသြားခ်င္ေပမယ့္ သြားရေတာ့မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ စိတ္တုိပီး အဝတ္အစားေတြ ထည့္ေနေတာ့သည္။ မင္းႀကီးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲဝင္လာကာ
"ကုိယ့္ကုိ စိတ္ဆုိးေနတာလား...ဘုိးဘြားေတြကုိ အပစ္လုပ္လုိ႔မရဘူးေလ...ကုိယ္လည္း မင္းကုိ ဘယ္ခြဲခ်င္ပါ့မလဲ....ကုိယ္မင္းအတြက္ ကုိယ့္သက္ေတာ္ေစာင့္ ပုိင္ရန္ကုိ ထည့္ေပးလုိက္မယ္ေနာ္.."
ဇီအန္း တစ္ေယာက္ မင္းႀကီးကို စကားမေျပာဘဲ သူ႔အေစခံ အားက်စ္ ကုိ
"အားက်စ္ ငါ့ပစၥည္းေတြထည့္ပီးပီးလား....."
အားက်စ္တစ္ေယာက္ အျမန္ပင္ထုတ္ပုိးကာ,
"ဟုတ္ မိဖုရား..ကြၽန္မ အကုန္ထည့္ပီးပါပီး..."
ဇီအန္း တစ္ေယာက္ မင္းႀကီးကို အရုိအေသေပးကာ
"မင္းႀကီး သြားခြင့္ျပဳပါအုန္း....."
မင္းႀကီး တစ္ေယာက္ ဇီအန္း လက္ကုိ လွမ္းဆြဲကာ
"ဂရုစုိက္ေနေနာ္.....စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..မိဖုရား.."
ဇီအန္း တစ္ေယာက္ ဘာမွမေျပာဘဲ နန္းေတာ္ ကြင္းျပင္ကုိေရာက္ေတာ့ သူမ ဖခင္အပါဝင္ အမတ္မ်ားနွင့္ ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္နဲ႔ မင္းသားလုေခ်ာင္ပါ ရွိေနေတာ့သည္။ ထုိခ်ိန္သူမ ဖခင္အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးယုမင္းမွ
" မိဖုရား ကုိယ့္က်န္းမားေရးကို ဂရုစုိက္ေနာ္..."
"အေဖလည္း....ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္...."
ထုိအခ်ိန္ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္ကလည္း
" ဂရုစုိက္သြားပါ.....မိဖုရားယု.."
ယုဇီအန္းတစ္ေယာက္ မဲ့ျပဳံးျပဳံးကာ
"အခုလို ဝမ္ကုိယ္လုပ္ေတာ္ စိတ္ပူတဲ့ အတြက္ေက်းဇူးပါေနာ္..."
ဒီလုိနဲ႔ သူမတုိ ့ေဝါယာဥ္ေပါတက္ကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
အခ်ိန္ေတြၾကာ ခရီးနွင္ပီးေနာက္ လမ္းခရီးတစ္ဝက္တြင္ မင္းႀကီး သက္ေတာ္ေစာင့္ျဖစ္တဲ့ ပုိင္ရန္ကုိ ေဝါယာဥ္ထဲတြင္
" ပုိင္ရန္.....အခုထိမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား...."
ပုိင္ရန္က ျမင္းစီးေနရင္းပင္
"မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မွာပါ...ေတာင္ေပၚ ခရီး ဆုိေတာ့ အခ်ိန္ က နည္းနည္းက်န္႔ၾကာေနတာပါ....."
လွည္းထဲမွ
"စိတ္ပ်က္လိုက္တာ.... "
အားက်စ္တစ္ေယာက္ ပုိင္ရန္ကုိ လွည္းတံခါးျပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနေတာ့သည္။ ရိပ္မိသြားေသာ္ မိဖုရား ယု မွ
" အားက်စ္....."
"ဟုတ္......မိဖုရား... "
"နင္နဲ႔ငါ က ငယ္ငယ္တည္းက တြဲလာခဲ့ၾကတာ..နင္လည္းငါ့အနားမွာ အခုခ်ိန္ထိ ေနေနေပမယ့္ ဘာတစ္ခုမွ မေတာင္းဆုိခဲ့ဘူး...နင္လုိခ်င္တာေျပာ...ငါေပးမယ္..."
"အားက်စ္.... ဘာမွမလုိခ်င္ပါဘူး...မိဖုရား အနားမွာ႐ွိတာနဲ႔တင္ေပ်ာ္ပါတယ္...."
"ဒါဆုိ ပုိင္ရန္ကုိ ေပးမယ္ဆုိရင္းေကာ....မင္းႀကီးသက္ေတာ္ေစာင့္ ဆုိေပမယ့္ ငါ့စကားကုိလည္း ျငင္းပယ္ခြင့္မ႐ွိဘူးဆုိတာ သိတယ္မလား....ဘယ္လုိလဲ သူ႔ကုိလုိခ်င္လား... "
"မိဖုရားရဲ႕ ၾကင္နာမႈ အတြက္ အားက်စ္ ရင္ထဲက မေမ့ပါဘူး....ဒါမယ့္ အားက်စ္ မလုိခ်င္ပါဘူး...သူအားက်စ္ကုုိ သေဘာက်လာတာကုိပဲလုိခ်င္တာပါ...."
"ေကာင္းပီး ေလ...ထားလုိက္ပါေတာ့... အခ်စ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အလကားပဲ... ငါဘဝမွာ ဒီေန႔ ဒီခ်ိန္ထိ အေဖကလြဲရင္း ဘယ္သူမွ မခ်စ္ဘူးေတာ့...ဒါေတြ ကုိ ငါမခံစားတတ္ဘူး... "
အားက်စ္ ဘာမွမေျပာေပမယ့္ မိဖုရားကိုၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ သူတုိ ့ေတာင္ေပၚသုိ ့ေရာက္ပီး ခ်င္းအေဆာင္ေတာ္ႀကီး အဝင္ဝ တြင္ ပုိင္ရန္တစ္ေယာက္ တံခါးေခါက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေလး တစ္ပါးထြက္လာပီး
" မိဖုရား တုိ ့ေရာက္လာၾကပီးကုိ.... ဝင္လာၾကပါ.."
ဒီလုိနဲ ့ခ်င္းအေဆာင္ေတာ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္း ခန္းမထဲတြင္ အနားယူေစပီး ဆရာေတာ္ေလး ျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ မိဖုရား လည္း ထုိင္ခုံတြင္ ထုိင္ပီး နားေနခ်ိန္ ထုိဆရာေတာ္ေလးျပန္ဝင္ကာ
"ကြၽန္ေတာ္ တုိ ့မိဖုရားအတြက္ အေဆာင္ျပင္ေပးထားပါတယ္...အဲ့မွာ အနားယူေပးပါ..."
"ငါအဲ့တာေတြထက္...ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တယ္...သူဘယ္မွာလဲ.. "
"ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကပဲ ကြယ္လြန္သြားပါပီး.... "
"ဘာာာ... အဲ့ဒါဆုိ ငါက ဒီကုိဘာအတြက္နဲ႔ လာရမွာလဲ...သူက ေသပီးဆုိေတာ့ ငါတုိ႔လာတာ အလကားျဖစ္တာပဲ..."
"ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္...အစ္ကုိ သြမ့္ယိ ကုိ မွာထားခဲ့ပါတယ္...သူက ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး တပည့္ပါ...သူက ဆရာေတာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီးကုိယ္တုိင္က အစ္ကုိ သြမ့္ယိ ကုိ ဒီေနရာကုိ ဦးေဆာင္ ဖုိ ့လႊဲေပးထားတာပါ...."
" ဆရာေတာ္ မဟုတ္တဲ့ သူက ဦးေဆာင္ မယ္.....ရယ္ရလုိက္တာ......ဟုတ္ပီးေလ ငါသူနဲ႔ အခုေတြ႕ခ်င္တယ္ "
" အားနာပါတယ္... အစ္ကို ေလး သြမ့္ယိ က မိဖုရား ကုိ လာေတြ႔ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး....သူ႔မွာ တျခားအလုပ္ေတြ႐ွိေသးလုိ ့မအားလုိ႔ပါ...အစ္ကုိေလးက မိဖုရား တုိ႔ကုိ အေဆာင္ တြင္ နားေစခ်င္ပီး..နက္ျဖန္ မွ တရားထုိင္ဖုိ ့အတြက္ပါ ကြၽန္ေတာ္ တုိ ့ကုိ လႊဲထားပါတယ္..."
"သူက ဘာမုိ႔လုိ ့ငါ့လာမေတြ႔ႏုိင္တာလဲ....ဒါသက္သက္ငါ့ကုိေစာ္ကားတာ...."
ထုိအခ်ိန္ ပုိင္ရန္မွ ဝင္တားကာ
"စိတ္ထိန္း ပါ မိဖုရား... ဒီနယ္ေျမမွာ အျပစ္ လုပ္လုိ ့မရပါဘူး...ခ်င္းဆရာေတာ္ႀကီး မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္ ဒီေနရာက ဘုရင့္ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္ တရားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ေနရာဆုိေတာ့ မိဖုရား ျပန္လုိ႔မျဖစ္ပါဘူး.. ဆက္ပီး တရားထုိင္ရပါမယ္..."
"ဟုတ္ပီးေလ...အခုငါနားမယ္...နက္ျဖန္ ငါအဲ့လူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တယ္..."
ထုိဆရာေတာ္ေလးမွ ျပံဳးျပကာ ေခါင္းညိမ့္လုိက္ေတာ့သည္။
တစ္ဖက္တြင္,
ဒုတိယ အမတ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့ ယန္ဖုလုံ ရဲ႕သမီးေတာ္ ယန္ဆူရင္း တစ္ေယာက္ သူဧ။္ေနအိမ္ ပန္းျခံ ထဲက ထုိင္ခုံတြင္ ဆူပုတ္ပီး ထုိင္ေနေတာ့သည္။ ယန္ဆူရင္း ရဲ႕ အေစခံ တန္တန္ မွာလည္း ယန္ဆူရင္း ထုိသုိ ့ျဖစ္ေနပုံကုိၾကည့္ပီး ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့သည္။ထုိအခ်ိန္ မင္းသားဇန္လုေခ်ာင္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပီး
"ဆူရင္း.....ဘာျဖစ္ေနတာလဲ... မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းလုိ႔.....ငါ့ကုိေျပာ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ...."
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ....ငါအျပင္မထြက္ရလုိ႔ေပါ့..."
"ဒါကေတာ့ ငါလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး.... "
"နင္က မင္းသား ျဖစ္ပီး... ဒါေလးေတာင္ မတတ္ႏုိင္ဘူးလား....ဟြန္႔.. "
" မတတ္ႏုိင္လုိ႔မဟုတ္ဘူး...ငါကုိယ္တုိင္ ကလည္း နင့္ကုိအျပင္မထြက္ေစခ်င္လုိ ့...."
"ဘာဖစ္လုိ ့လဲ...."
"ဒီေလာက္လွတဲ့ ငါသတုိးသမီးေလးကုိ တျခားသူေတြကုိ မျမင္ေစခ်င္လုိ႔ေပါ့...."
"နင္ဒီလုိ...ေနာက္မယ္ဆုိရင္း...ျပန္လုိက္ေတာ့..."
"ဟုတ္ပါပီး ဟုတ္ပါပီး နက္ျဖန္ ငါနဲ႔ အတူ အျပင္ထြက္ၾကမယ္ေလ...ငါနင့္အေဖကုိေျပာလုိက္ပါ့မယ္. ."
"နင္တကယ္ေျပာတာလား....ကတိေနာ္.. "
"အင္း ကတိ "
မင္းသား ဇန္လုေခ်ာင္ တစ္ေယာက္ ဆူရင္းမ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ကာ ျပဳံးလုိက္ေတာ့သည္။
ဒီလုိနဲ ့ညဘက္ေရာက္ေတာ့ မိဖုရား ယု တစ္ေယာက္ အိပ္မေပ်ာ္ေခ်။ ထုိအခ်ိန္ အျပင္ဘက္တြင္ တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ အသံၾကားလုိက္ရေတာ့ သူမ အေဆာင္ထဲက ထြက္လာပီး ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အေဆာင္တစ္ခုရဲ႕ေခါင္းမုိးေပၚတြင္ ဝတ္႐ုံအျဖဴဝတ္ဆင္ထားတဲ့လူနဲ႔ ခပ္ဝဝ ေခါင္းေမႊးစုတ္ဖြာဖြာနဲ႔လူတုိ ့ခ်ေနၾကေတာ့သည္။ ပုိင္ရန္လည္း သူအေဆာင္မွထြက္လာကာ မိဖုရား ေ႐ွက ရပ္ပီး ထုိလူႏွစ္ေယာက္ကုိၾကည့္ေနေတာ့သည္။ မိဖုရား ယုမွ
" ရပ္လုိက္ၾကစမ္း...ဒီလုိေနရာမွာ ရန္လာျဖစ္ေနၾကတယ္.."
သူတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ တုိက္ခုိက္တာကုိရပ္လုိက္ၾကပီး..ခပ္ဝဝနဲ႔လူမွ
"ညီေလး သြမ့္ ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာပဲ..."
ခပ္ဝဝနဲ႔လူမွ ဝတ္႐ုံအျဖဴနဲ႔လူကုိ ညီေလးသြမ့္လုိ ့ေခၚလုိက္ေတာ့ မိဖုရား ယုတစ္ေယာက္ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ သည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထုိလူမ်က္ႏွာကုိ မျမင္ရ။ ခပ္ဝဝနဲ႔လူမွ ထပ္ပီး
"နက္ျဖန္ ငါတုိ ့တုိက္ေနၾကေနရာမွာပဲ ထပ္တုိက္ၾကတာေပါ့့...မင္းသုိင္းပညာက ပုိပုိပီးေကာင္းလာတယ္..."
" နတ္မိေခ်ာင္းရဲ႕အခုလုိခ်ီးက်ဴးမႈကုိ ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
ထုိလူရဲ႕အသံမွာၾကည္လင္ျပတ္သားပီး အရမ္းပင္နားေထာင္ေကာင္းလြန္း လွသည္။ မိဖုရား ယု တစ္ေယာက္ သူမ ရင္ထဲတြင္ မ်က္ႏွာမျမင္ရေပမယ့္အသံေၾကာင့္ပင္ရင္ေတြခုန္လာေတာ့သည္။ ခပ္ဝဝ နဲ႔လူမွာ ေတာ့ အမ်ားကေခၚတဲ့ နတ္မိေခ်ာင္းဆုိတဲ့ လူပဲဖစ္ေတာ့သည္။
ထုိနတ္မိေခ်ာင္းသည္
" ဒါဆုိ ငါသြားပီး...."
ေျပာကာ သူ႔ ကုိယ္ေဖာ့ ပညာျဖင့္ ပ်ံကာ ထြက္သြား ေတာ့သည္။ ထုိဝတ္႐ုံအျဖဴနဲ႔ လူမွာ ေခါင္းမုိးေပၚတြင္ရပ္ေနဆဲ မိဖုရား ယုမွ
"႐ွင္က....သြမ့္ယိ ျဖစ္မယ္...ငါမိဖုရားကုိေတြ႔တာေတာင္လာမႏႈတ္ဆက္ဘူးလား...."
ထုိဝတ္႐ုံအျဖဴနဲ႔ လူမွာ သူ႔ကုိယ္ေဖာ့ပညာျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းသက္လာေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာပီး မိဖုရား ယုမွာလည္း ရင္ေတြအရမ္းပင္ခုန္ေနေတာ့သည္။ သူမရဲ႕ အေ႐ွသုိ႔ထုိလူေနာက္ဆုံးေရာက္လာပီး
" မွန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ သြမ့္ယိ ပါ....."
သူ႔ကုိ ဘာမွမေျပာဘဲ စုိက္ၾကည့္ေနတဲ့ မိဖုရား ယုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ေတာ့သည္။ ပုိင္ရန္ကုိ ၾကည့္ပီး
"မိဖုရား ရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ ထင္တယ္..."
"ပုိင္ရန္လုိ ့ေခၚပါတယ္...."
ပုိင္ရန္တစ္ေယာက္ မိဖုရား ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ စုိက္ၾကည့္ျမဲၾကည့္ေနေတာ့သည္။
..........................................................................................
( Up ေပးပီးေနာ္...စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းမုိ ့အမွားမ်ားစြားလည္း ႐ွိပါတယ္ နားလည္ေပးၾကပါေနာ္ ..)
KAMU SEDANG MEMBACA
မခ်စ္သင့္ေသာ္ အခ်စ္
Romansaကုိယ္က အတၲဆန္တဲ့ဇာတ္ေကာင္မ်ဳိးေတြကုိပုိသေဘာက်တဲ့အတြက္ အခု ဒီစိတ္ကူးရင္းဇာတ္လမ္းေလးကုိ ဖန္းတီးခ်င္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ဘုရင္မ တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ယုဇီအန္း ဟာ အရမ္းေခ်ာေမာလွပပီး လိင္တူခ်င္းခ်စ္တာကုိ မုန္းတဲ့ မိဖုရားတစ...
