မခ်စ္​သင္​့ေသာ္​ အခ်စ္​

မခ်စ္​သင္​့ေသာ္​ အခ်စ္​(8)

ဆူရင္​းတစ္​ေယာက္​ မအိပ္​ေသးဘဲ ကုတင္​ေပၚတြင္​ ဟုိဘက္​လွည္​့လုိက္​ ဒီဘက္​လွည္​့လုိက္​ လုပ္​​ေန​ေတာ့သည္​။ သူ႔ကုတင္​​ေဘးတြင္​ သူ႔အား ထုိင္​​ေစာင္​့ပီး အိပ္​ငိုက္​ ​ေနတဲ့ တန္​တန္​ ကုိ လႈပ္​ႏုိးကာ
" မမ​ေလး... ဘာျဖစ္​လုိ႔လဲ... "
"ငါအိပ္​မ​ေပ်ာ္​လုိ ့​ေပါ့ဟ... ငါ​ေလ..နက္​ျဖန္​ အဲ့လူနဲ ့​ေတြ႔ရမွာကုိ ရင္​​ေတြခုန္​​ေနတယ္​...ဟီးဟီး.. "
"မမ​ေလး...မသြားလုိ ့မရဘူးလားဟင္​...မိသြားရင္​း...တန္​တန္​ ​ေသမွာ​ေနာ္​..."
"နင္​့ကုိ ဘယ္​သူက သတ္​မွာမုိ ့လဲ...ငါ့အ​ေဖလား...မ​ေၾကာက္​နဲ ့ငါ႐ွိတယ္​..."
"မမ​ေလး​ေရ...အဲ့လူကုိ ​ေမ့လုိက္​ပါ​ေတာ့...မမ​ေလးက သူနဲ ့ဘယ္​လုိမွမျဖစ္​ႏုိင္​ဘူး....မမ​ေလး ကုိ မင္​းသားဇန္​လု​ေခ်ာင္​နဲ ့သ​ေဘာတူထားတယ္​လုိ ့ၾကားတယ္​.. "
"နင္​့ကုိ ဘယ္​သူက​ေျပာလဲ...လု​ေခ်ာင္​ နဲ ့ငါက ငယ္​ငယ္​တည္​းက သူငယ္​ခ်င္​း ​ေတြ...ငါသူ႔ကုိလုံးဝမယူႏုိင္​ပါဘူး..ခ်စ္​လည္​းမခ်စ္​ဘူး...သူက ငါ့သူငယ္​ခ်င္​းပဲ သူငယ္​ခ်င္​း လုိပဲ ခ်စ္​တယ္​... "
တန္​တန္​ တစ္​​ေယာက္​ ဘာမွမ​ေျပာဘဲ စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႔ဆူရင္​းအား ၾကည္​့လုိက္​​ေတာ့သည္​။
တစ္​ဖက္​တြင္​,
မိဖုရား တစ္​​ေယာက္​ လည္​း အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ဘဲ စားပြဲ​ေပၚတြင္​ တင္​ထား​ေသာ္​လ​ေရ​ေႏြးခ်မ္​း​ေလးကုိ ​ေသာက္​​ေန​ေတာ့သည္​။ ထုိအခ်ိန္​ ​ေခါင္​း​ေလာင္​းသံ ကုိ ထပ္​ၾကားလုိက္​ရ​ေတာ့သည္​။ သူမ မသြားၾကည္​့​ေတာ့ဘူး ဆုံးျဖတ္​ထား​ေသာ္​လည္​း ​ေခါင္​း​ေလာင္​း သံမွာ အရင္​ကထက္​ ပုိရြဳ္​က်ယ္​​ေလာင္​လာ​ေတာ့သည္​။ သူမ အျပင္​ထြက္​ၾကည္​့​ေတာ့ သြမ္​့ယိ ကုိ ​ေတြ႔လုိက္​ရ​ေတာ့သည္​။ သူမ သြမ္​့ယိ ကုိ ​ေခၚမလုိ ့လုပ္​​ေနတုန္​း ကုိယ္​​ေဖာ့ ပညာနဲ႔ဘယ္​ကမွန္​းမသိ ​ေရာက္​လာတဲ့ လူ​ေလးဦး။ သူမၾကည္​့လုိက္​​ေတာ့ တစ္​ဦးမွာ အရင္​က သြမ္​့ယိ နဲ ့​ေခါင္​းမုိး​ေပၚမွာ တုိက္​ခုိက္​တဲ့သူပင္​ျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။ ထုိလူ​ေလးဦးမွာ သြမ္​့ယိ ကုိ တုိက္​ခုိက္​​ေတာ့မည္​ဟု ထင္​မိကာ စုိးရိမ္​လာ​ေတာ့သည္​။ ပုိင္​ရန္​ နဲ ့အားက်စ္​တုိ႔အျပင္​ အ​ေစခံမ်ားနဲ႔ ကုိယ္​ရင္​​ေလးမ်ားလည္​း မရပ္​မနားျမည္​​ေနတဲ့​ေခါင္​း​ေလာင္​းသံ​ေၾကာင္​့ ထြက္​လာၾက​ေတာ့သည္​။ မိဖုရားတစ္​​ေယာက္​ အျမန္​ပင္​ သြမ္​့ယိ နားသြားကာ
"ဘာျဖစ္​တာလဲ.. ဒီလူ​ေတြက​ေရာ ဘယ္​သူ​ေတြလဲ... "
သြမ္​့ယိ မွာ မိဖုရား ကုိ ဂ႐ုမစိုက္​ ဘဲ
" အကုိနတ္​မိ​ေခ်ာင္​းရဲ ့အႀကီးဆုံးအကုိျဖစ္​မယ္​...."
သူ​ေျပာ​ေနတာကုိ အ​ေလးမထားဘဲ ထုိအသက္​ႀကီးႀကီး လူႀကီးကုိ ႏႈတ္​ဆက္​​ေန​ေတာ့ ​ေဒါသထြက္​မိသည္​။
"ညီေလး သြမ္​့ ဆုိတာ မင္​းေပါ့..."
ေျပာပီး သြမ္​့ယိကုိ ေသခ်ာစိုက္​ၾကည္​့ေနေတာ့သည္​။ ၿပီးေနာက္​
"ဒီမိစၧာမွာ အျမဴေတရွိတယ္​..သူ႔အျမဴေတကုိဆြဲထုတ္​ႏုိင္​မွပဲ သူေသမွာ..ဒါမယ္​့ဆြဲထုတ္​ႏုိင္​သြားရင္​းေတာင္​ အဲ့ဒီလူက လည္​း အခ်ိန္​ေတာ္​ၾကာ အသက္​ရွင္​ႏုိင္​ေတာ့မွာမဟုတ္​ဘူး....ဒီအတြက္​ မင္​းအသက္​ကုိ ေပးခ်င္​ရဲ႕လား..."
"ကြၽန္​ေတာ္​ေသရမွာကုိ မေၾကာက္​ပါဘူး...."
မိဖုရားတစ္​ေယာက္​နားမလည္​ေတာ့ေခ်။ သြမ္​့ယိက ဘာလုိ႔အသက္​ေပးရမွာလည္​း ဆုိတဲ့စကားေၾကာင္​့ ေဒါသထြက္​မိသည္​။
"အခုဒီမွာ ဘာေတြျဖစ္​ေနတာလဲ....အခုထိေခါင္​းေလာင္​းသံကလည္​း ဆူေနတာပဲ..."
သြမ္​့ယိတစ္​ေယာက္​ ပုိင္​ရန္​နဲ ့ကုိယ္​ရင္​းေလးကုိၾကည္​့ပီး
"အားလုံးေဘးကင္​းတဲ့ေနရာကုိ ခဏေလာက္​ေ႐ြ႕ေပးပါ..အေရွေဆာင္​မွာ ခဏေလာက္​သြားေနၾကရင္​း ပုိေကာင္​းမယ္​ ကုိယ္​ရင္​းေလး ေခါသြားေပးလုိက္​ပါ..."
မိဖုရား တစ္​​ေယာက္​ သြမ္​့ယိ ကုိဆြဲလွည္​့ပီး
"အခု ငါ​ေမး​ေနတာ​ေျဖ...ငါဒီထက္​ပုိ​ေဒါသမထြက္​ခင္​..."
သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ သက္​ျပင္​းခ်ကာ
"ဟုိတစ္​ခါ မိဖုရား သြားခဲ့တဲ့ ​ေခါင္​း​ေလာင္​း ​ေတြ႐ွိတဲ့ ​ေတာအုပ္​ထဲမွာ မိစၦာတစ္​​ေကာင္​႐ွိတယ္​..သူအျပင္​ထြက္​ရင္​းလူ​ေတြ​ေသကုန္​မယ္​...အခုသူ႔ကုိခ်ဳပ္​​ေႏွာင္​ထားတဲ့ႀကိဳးက မ႐ွိ​ေလာက္​​ေတာ့ဘူးထင္​တယ္​...ဒါ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ တုိ ့သူ ့ကုိသတ္​ဖုိ ့အတြက္​ လူစုထားတာပါ...ဒီအ​ေၾကာင္​း​ေတြကုိ မ​ေျပာျပခဲ့တဲ့အတြက္​လည္​း ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​.. ခြင္​့လႊတ္​ ​ေပးပါ..."
"အခုမွ ​ေျပာတဲ့အတြက္​ စိတ္​ဆုိး​ေပမယ္​့....ပုိင္​ရန္​.. "
"ဟုတ္​...မိဖုရား.. "
"သူတုိ႔ကုိ ဝင္​ကူညီၿပီး တုိက္​​ေပးလုိက္​..."
"ဒါမယ္​့ မိဖုရား... "
"ငါ့စကားကုိ ျငင္​းပယ္​တာလား..."
သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ မိဖုရား ကုိၾကည္​့ပီး
"ပုိင္​ရန္​ ကုိ မိဖုရား အနားမွာပဲထားတာပုိ​ေကာင္​းပါတယ္​...မိဖုရား ​ေဘးကင္​းဖုိ႔အတြက္​ပါ...ကြၽန္​​ေတာ္​့ ကုိ ကူညီမယ္​့အကုိ​ေလး​ေယာက္​႐ွိတယ္​ဆုိ​ေတာ့ ရပါတယ္​...."
ထုိလူ​ေလး​ေယာက္​ကုိ မိဖုရား လွမ္​းၾကည္​့​ေတာ့ အဆင္​့ျမင္​့သုိင္​းပညာ႐ွင္​​ေတြမွန္​း ရိပ္​မိသည္​။
"​ေကာင္​းပီ​ေလ...အခုငါ့ကုိ အနၱာရယ္​ကင္​းတဲ့​ေနရာေခၚသြား...ၿပီး​ေတာ့ သြမ္​့ယိ ႐ွင္​ ဒဏ္​ရာမရ​ေစနဲ႔..."
မိဖုရား တုိ ့ထြက္​သြား​ေတာ့ သြမ္​့ယိ နဲ႔ ထုိလူ​ေလး​ေယာက္​တုိ ့တားျမစ္​ထား​ေသာ္​ နယ္​နမိတ္​ဆီဝင္​ၿပီး ထုိမိစၦာ႐ွိရာ သုိ ့သြား​ေတာ့သည္​။ သြမ္​့ယိ ခန္​႔မွန္​းထားသည္​့အတုိင္​း ခ်ည္​​ေႏွာင္​ ထား​ေသာ္​ႀကိဳးမ်ားျပတ္​​ေနၿပီး
"သူ လြတ္​သြားပီး အားလုံး သတိထား ​ေနၾက..."
အကုိႀကီးဆုံး ဆုိသူရဲ ့အ​ေနာက္​ဘက္​က​ေန ထုိမိစၦာဝင္​တုိက္​ခုိက္​​ေတာ့သည္​။ ထုိမိစၦာပုံစံမွာ အမုန္​းတရား​ေတြျပည္​့​ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး တ​ေစၦပင္​ျဖစ္​သည္​။ သစ္​ပင္​ထက္​​ေတာင္​႐ွည္​တဲ့ ထုိမိစၦာမကုိ စတင္​တုိက္​ခုိက္​ၾက​ေတာ့သည္​။
(မွတ္​ခ်က္​။ ။ တုိက္​ခုိက္​တာ​ေတြကုိ အ​ေသးစိတ္​ မ​ေရး​ေတာ့ပါဘူး​ေနာ္​...)
သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ အျမဴ​ေတကုိ႐ွာ​ေနရာ အျမဴ​ေတမွာ ႏွလုံးသား​ေနရာမွာ ႐ွိတဲ့အစိမ္​း​ေရာင္​​ေလးပင္​ျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။ သုိ႔​ေသာ္​အနား​ေတာင္​ကပ္​လုိ႔မရ​ေအာင္​အင္​းအားႀကီးလွသည္​။ ဒီလုိနဲ႔ အခ်ိန္​​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​တုိက္​​ေနရင္​း ဒုတိယ အကုိမွ မိစၦာကုိ အျမင္​အာ႐ုံမ်ား​ေအာင္​လုပ္​​ေနခ်ိန္​ ႏွလုံးသားမွာ႐ွိတဲ့ အျမဴ​ေတကုိ သူ႔လက္​ႏွင္​့ဆြဲယူလုိက္​​ေတာ့သည္​။ ဆြဲထုတ္​လုိက္​ၿပီး​ေတာ့ သြမ္​့ယိ လည္​း​ေျမျပင္​​ေပၚက်ကာ ​ေသြးမ်ားအန္​ထြက္​​ေတာ့သည္​။ အျမဴ​ေတလည္​း ပ်က္​စီး သြားၿပီး မိစၦာလည္​း ​ေပ်ာက္​ကြယ္​ သြား​ေတာ့ သည္​။ အကုိႀကီးဆုိသူမွာ
"မင္​းဒီလုိ ဆြဲထုတ္​လိမ္​့မယ္​လုိ ့မထင္​ထားဘူး...ဒါမယ္​့ မင္​းက ​ေသလူျဖစ္​​ေတာ့မယ္​ဆုိတာကုိ မင္​းသိလား....."
​ေသြးမ်ား ကုိသုတ္​ကာ မတ္​တတ္​ ထရပ္​ၿပီး
"ကြၽန္​​ေတာ္​ သိပါတယ္​... ဘာပဲျဖစ္​ျဖစ္​ ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​... "
"ငါတို႔ လည္​း မင္​းကုိဘာမွမ​ေျပာ​ေတာ့ဘူး..မင္​းဂ႐ုစုိက္​​ေနပါ..ငါတုိ ့သြား​ေတာ့မယ္​..."
သူတုိ ့ထြက္​သြားၿပီး​ေတာ့ သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ အ​ေဆာင္​သုိ ့ျပန္​လာရာ နမ္​ကုိယ္​ရင္​​ေလးကုိ ​ေတြ႔​ေတာ့
"အကုိ အဆင္​​ေျပလား... မိစၦာႀကီး​ေရာ..."
"မ႐ွိ​ေတာ့ပါဘူး... မိဖုရား​ေမးလုိ႔႐ွိရင္​း အကုိခဏထြက္​သြားတယ္​လုိ ့​ေျပာလုိက္​ပါ... "
"အကုိျပန္​လာမွာပါ....ခဏတျဖဳတ္​ ျဖစ္​ျဖစ္​​ေပါ့..မင္​းက ဦးစီးရ​ေတာ့မွာ​ေနာ္​...အခုအားလုံး​ေဘးကင္​းသြားၿပီး..."
သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ ​ေက်ာင္​းက​ေနထြက္​လာၿပီး ​ေရကန္​႐ွိရာ ​ေနရာတြင္​ ပစ္​လဲသြား​ေတာ့သည္​။
မနက္​ဘက္​​ေရာက္​​ေသာ္​,
ဆူရင္​း တစ္​​ေယာက္​ ထုံးစံအတုိင္​း အိမ္​က​ေနခုိးထြက္​ၿပီး ထုိ​ေနရာကုိ​ေရာက္​​ေအာင္​လာ​ေတာ့သည္​။ သူ​ေရာက္​လာ​ေတာ့ သြမ္​့ယိ ကုိမ​ေတြ႔ရ​ေခ်။ နာရီ ဝက္​​ေက်ာ္​ၾကာထိ သြမ္​့ယိ မလာ​ေတာ့ မ်က္​ရည္​စ​ေလး​ေတြ ဝဲလာ​ေတာ့သည္​။ သူမ လွည္​့ျပန္​​ေတာ့မည္​အလုပ္​ ညည္​း တြားသံၾကားလုိ ့ခ်ဳံနား​ေလးကုိ​ေလ်ွာက္​လာကာ အဝတ္​ျဖဴနဲ ့လဲက်​ေနတဲ့သူတစ္​​ေယာက္​ကုိ​ေတြ႔လုိက္​ရ​ေတာ့သည္​။ သူမ ထုိလူကုိ ဆြဲလွည္​့လုိက္​​ေတာ့ အံျသကာ သူမ အျမန္​ရင္​ခြင္​ထဲကုိ ထည္​့ကာ
"ဒီမွာ... သတိထား ပါအုန္​း... ကြၽန္​မ​ေခၚ​ေနတာၾကားလား..."
မ်က္​လံုး ​ေလး​ေတြ တျဖည္​းျဖည္​း ပြင္​့လာၿပီး ဝုိးတဝါးနဲ႔ ထုိမိန္​းက​ေလးကုိ ၾကည္​့ကာ
"​ေဝ​ေဝ လား...."
............................................................................
(ဒီဇာတ္​လမ္​းကုိ ​ေရး​ေန​ေပမယ္​့အားမရဘူး ျပန္​​ေတာင္​ဖ်က္​ပစ္​ခ်င္​စိတ္​​ေပါက္​​ေနတယ္​...ဒါမယ္​့ ၿပီး​ေအာင္​ ​ေရးမွာပါလုိ ့​ေနာက္​ပီး ကုိယ္​အခုစဥ္​းစား​ေနတာ ​ေနာက္​ဝတၱဳအသစ္​ တစ္​ခုတင္​ရင္​း​ေကာင္​းမလားလုိ ့..ဒီဇာတ္​လမ္​းၿပီးမွ တင္​ရမလား ဒါမွမဟုတ္​ အခုတည္​းက တင္​ရမလား...? )