မခ်စ္​သင္​့ေသာ္​ အခ်စ္​

မခ်စ္​သင္​့ေသာ္​ အခ်စ္​ (11)

သြမ္​့ယိ သူ ႔အတြင္​းအားနဲ ့ျပန္​ကုလာတာ တစ္​လေလာက္​ပင္​ ရွိေနေတာ့သည္​။ အေျခေနျပန္​ေကာင္​းလာေတာ့
" လ်န္​ မိန္​းက​ေလး ကုိ ကြၽန္​​ေတာ္​ အားနာ​ေစမိၿပီး... ဒီမွာ ​ေနတာ တစ္​လ​ေတာင္​႐ွိၿပီးဆုိ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ထြက္​သြား ​ေတာ့မယ္​... "
"မဟုတ္​တာ...ရပါတယ္​.. ​ေတာင္​​ေပၚကုိ ျပန္​သြား​ေတာ့မွာ​ေပါ့..."
"မသြားဘူး... "
"ဒါဆုိ တျခား သြားစရာ​ေနရာ​ေကာ႐ွိလုိ႔လား...အဲ့ကုိဘယ္​​ေတာ့မွ ျပန္​မသြား​ေတာ့ဘူးလား..."
"လ်န္​မိန္​းက​ေလး.. သိတဲ့အတုိင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ က မိန္​းက​ေလး ပါ...အဲ့မွာ အၾကာႀကီးထပ္​ၿပီး​ေနရင္​းမ​ေကာင္​း​ေတာ့ဘူး..ဆရာ​ေတာ္​ ကုိယ္​တုိင္​ ကလည္​း ကုိယ္​့​ေျခ​ေထာက္​ကုိ ရပ္​တည္​ႏုိင္​တဲ့​ေနၾကရင္​း ထြက္​သြား ဖုိ ့မွာထားတယ္​...တစ္​ခါတစ္​​ေလ​ေတာ့ ျပန္​သြားမွာပါ.."
"တျခားအ​ေၾကာင္​း​ေရာ ႐ွိ​ေသးလား..."
သြမ္​့ယိ တစ္​​ေယာက္​ ၿငိမ္​သက္​သြားသည္​။ ​ေဝ​ေဝတစ္​​ေယာက္​ ရိပ္​မိကာ
"အဲ့မွာ အခု ဘယ္​သူ​ေရာက္​​ေနလုိ ့လဲ....ရပါတယ္​ အခက္​ျဖစ္​​ေနတယ္​ဆုိရင္​း မ​ေျဖပါနဲ ့​ေတာ့...အခုထြက္​သြားမွာကုိ ဟုိက​ေလးမ​ေလး​ေကာ သိလား..."
"ဆူရင္​း လား....သူမသိပါဘူး...သူ႔ကုိ​ေတာ့ မႏႈတ္​ဆက္​​ေတာ့ပါဘူး...ကြၽန္​​ေတာ္​ မၾကာခင္​ျပန္​လာမွာပါ..."

တစ္​ဖက္​တြင္​;
မိဖုရား တစ္​​ေယာက္​ ​ေရ​ေႏြး ခြက္​ကုိ ပစ္​​ေပါက္​လုိက္​​ေတာ့သည္​။
"တစ္​လ ​ေတာင္​ ႐ွိၿပီး ျပန္​မလာဘူး...႐ွင္​ဘယ္​​ေရာက္​​ေနတာလဲ....ပုိင္​ရန္​ လာစမ္​း..."
ပုိင္​ရန္​ တစ္​​ေယာက္​ ဝင္​လာကာ
"လူ လႊတ္​ၿပီး အခု ႐ွာစမ္​း...အဲ့ဒီလူ ကုိ ​ေတြ႔ရင္​း ဖမ္​း​ေခၚခဲ့..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​ မလုပ္​ႏုိင္​ပါဘူး...."
"ဘာာာ... ငါ့အမိန္​႔ကုိ ထပ္​ၿပီး ျငင္​းဆန္​ တာလား..."
" ကြၽန္​​ေတာ္​ က မင္​းႀကီးရဲ႕ သက္​​ေတာ္​​ေစာင္​့ ပါ...မိဖုရား အခု သူစိမ္​း ​ေယာက်္​ား တစ္​​ေယာက္​ ကုိ လူလႊတ္​ပီး ႐ွာခုိင္​း​ေနတာကုိ မင္​းႀကီး သိရင္​း ဒါမွမဟုတ္​ ဒုမိဖုရား ဝမ္​ သိရင္​း ဘာျဖစ္​သြားမယိလုိ ့ထင္​လဲ...ဒါ​ေၾကာင္​့မုိ ့အဲ့ဒီလူနဲ ့ဆက္​ၿပီး မပတ္​သက္​ခ်င္​ပါနဲ ့႐ွာလည္​းမ႐ွာပါနဲ ့...."
"မင္​းငါ့ကုိ အခု ၿခိမ္​း​ေျခာက္​ ​ေနတာလား...​ေတာ္​​ေတာ္​ အတင္​့ရဲ တာပဲ....ဘာလဲ ငါက မင္​းကုိ မ​ေရြးခ်ယ္​လုိ ့လား...ဟားဟား.. ရယ္​ရယ္​ရသား....ထြက္​သြား ငါမင္​းမ်က္​ႏွာကုိမျမင္​ခ်င္​ဘူး... "
ပုိင္​ရန္​ တစ္​​ေယာက္​ ထြက္​သြား ​ေတာ့
"အသုံးကုိ မက်ဘူး.................သြမ္​့ယိ ႐ွင္​လြတ္​မယ္​မ်ားထင္​​ေနလား....ကြၽန္​မ​ေျခာက္​လျပည္​့ၿပီး ျပန္​​ေတာ့ မွ ဒီကုိ ျပန္​လာမယ္​​ေပါ့ ​ေလ... အရမ္​းတုံးလြန္​းတာပဲ.... ႐ွင္​့အၾကံကုိ မသိဘူးမ်ားထင္​​ေနလား..."

ဆူရင္​း တစ္​​ေယာက္​ ​ေဝ​ေဝအိမ္​တြင္​
"သူ႔ကုိ မတားဘူး​ေပါ့...ဘာလုိ ့ထြက္​သြားခြင္​့​ေပးတာလဲ...သူဘယ္​ကုိ သြားမွာလဲ..."
"အဲ့ဒါ​ေတာ့ ငါမသိဘူး.....​ေသခ်ာသာ တစ္​ခု က​ေတာ့ မင္​းသူ႔ကို ​ေမ့လုိက္​... မင္​းတုိ ့မျဖစ္​ႏုိင္​ဘူး....​ေနာက္​ၿပီး မင္​းစိတ္​ကစား​ေနတာလည္​း ျဖစ္​ႏုိင္​တာပဲ​ေလ..."
"ကြၽန္​မ စိတ္​မကစားဘူး... ​ေနာက္​ၿပီး ကြၽန္​မ သူ႔ကုိ ႀကိဳက္​​ေနတယ္​ဆုိတာ ႐ွင္​ဘယ္​လုိသိလဲ...."
"မင္​း ပုံစံ​ေတြက သိရ​ေနတာပဲ​ေလ...."
"႐ွင္​က​ေရာ....သူ႔ကုိ စိတ္​ဝင္​စား​ေနတာလား... "
​ေဝ​ေဝ တစ္​​ေယာက္​ ျပဳံးျပကာ ဆူရင္​း ကုိ ထြက္​သြား ဖုိ ့အိမ္​တံခါး႐ွိရာသုိ ့လက္​ညိွးၫြန္​ျပကာ ဆူရင္​း လည္​း ​ေဆာင္​့​ေအာင္​့ၿပီး ထြက္​သြား ​ေလ​ေတာ့သည္​။
အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့ အိပ္​ရာထဲတြင္​ ​ေစာင္​ထဲတြင္​ငုိ​ေန​ေတာ့သည္​။
"လူယုတ္​မာႀကီး....ငါသူ႔အတြက္​​ေန႔တုိင္​း​ေဆးက်ဳိၿပီး ...​ေန႔တုိင္​း သူ႔ကုိ ဂ႐ုစိုက္​ ​ေနတာ​ေတာင္​ ငါ့ကုိ မ​ေျပာသြားဘူး...အဲ့မိန္​းမက်​ေတာ့.... အီးဟီး....."
တန္​တန္​ လည္​း ​ေစာင္​ကုိ ဆြဲဖယ္​ကာ
"​ေျပာသားပဲ....အဲ့ဒီလူကုိ​ေမ့လုိက္​ပါဆုိတာကုိ......"
"ငါ့ဘဝမွာ ဘယ္​သူ႔ကုိမွ ရင္​မခုန္​ခဲ့ဖူးဘူး...သူနဲ ့က်မွ...ငါရင္​ခုန္​တတ္​လာတာ.....တျခားမိန္​းမနဲ႔ ႐ွိ​ေနရင္​း ငါအရမ္​းပူ​ေလာင္​တာပဲ....ငါ့သူကုိပဲ လုိခ်င္​တယ္​.... "
​ေျပာရင္​း နဲ႔ ငုိ​ေနတာကုိ တန္​တန္​ တစ္​​ေယာက္​ စိတ္​မ​ေကာင္​းကာ သက္​ျပင္​းခ်လုိက္​​ေတာ့သည္​။