İYİ OKUMALAR 💙
Matio'nun odadan çıkmasının ardından derin bir nefes alıp yataktan doğruldum. Kolum çok fazla sızlıyordu. Matio'nun yanında belli etmemeye çalışmıştım. O da yorulmuştu . Bide benimle uğraşmasını istemezdim.
Ağrı kesicimde yoktu yanımda . Daha fazla burdaki insanları da rahatsız edemezdim. Son çare uyumayı denedim.
Üstümde beyaz bir elbise vardı. Neyden kaçtığımı bilmeden son sürat koşuyordum. Elbisemin etekleri kapkara olmuştu. Koşarken elbisemin eteğinin taşa takılmasıyla yerle buluşmam bir oldu.
Hemen ayağa kalkmaya çalıştım. Ayağa kalkmamla etrafta ki cesetleri görmem bir oldu ve çığlık atmam da.
Matio'nun kafası bedeninden ayrılmış bulunduğu yer kan gölüne dönmüştü.
Kafamı çevirmemle Kyron'un da aynı halde olduğunu gördüm.
Onların yanına gidecektim ki gözüm babamı gördü . O yaşıyordu . Hemen yanına koştum .
Babamın kafasını kucağıma aldım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Babam bana birşeyler anlatmaya çalışıyordu.
"Kı..kız....kızımm ka...kaç " demişti.
Babamın kafasının bacağıma düşmesiyle gözleri hareketsizce bana bakmaya başladı. Ağlamam daha da şiddetlenmişti ki etrafımı kurtlar sarmaya başladı.
Beni tam ortalarında bırakmışlardı. Koluma pençesini geçiren kurt öne çıkıp dişlerini göstererek üstüme yürümeye başladı . Geri geri gitmeye başladım. Bir anda üstüme atlayıp kolumu ağzıma alıp kopardı. Deli gibi çığlık atıyordum.
Sıçrayarak uykumdan uyandım. Uyku bile denemezdi kabusumdan. Gözlerim direk koluma kaydı. Sargım hep kan olmuştu. Dikişlerim patlamış olmalıydı.
Ellerim direk gözlerime gitti. Ağlamıştım.
O sırada oda da birinin daha olduğunu fark ettim. Kapıya yaslanmış bana bakıyordu.
" İyi misin?" diye sordu Derek.
Çok iyiyim . O kadar iyiyim ki kolum hep kan içinde.
Sadece başımı sallamakla yetindim.
Kapıdan ayrılıp yanıma gelmeye başladı.
Bir anda kalbim hızlı hızlı atmaya başladı . Ya da kabusun etkisiyle atıyordu da ben yeni fark etmiştim.
Yatağın üstüne oturup kolumu eline aldı." Dikişlerin patlamış." deyip ayağa kalktı. " Ben Emmayı söyleyeyim bir baksın ." dedi.
Hemen araya girip" Gerek yok ." dedim.
Üstelemeyip " Bir şeye ihtiyacın varmı ?" dedi odadan çıkmadan önce .
İnsan bari biraz ısrarda bulunur ya. Burda kolumun ağrısından ölmüşüm.
Soğuk zebani.
"Rica etsem bana ağrı kesici getirir misin ?" dedim.
Başıyla onayladıp odadan çıktı.
O gider gitmez gözlerimde ki yaşları sildim. Elimi sargıma götürüp açtım.
Yaram çok kötü görünüyordu.
Derek elinde ilaç ve sargı beziyle gelmişti. İlacı ve sargı bezini komidine koyup " Sen yaparsın herhalde ." dedi.
Siyah gözlerindeki bakış beni bunlarla uğraştırma kendin yap der gibi bakıyordu.
Gözlerinden burda daha fazla durmak istemediği anlaşılıyordu.
"Tabi ki" dedim.
Ben yapamam sen yap diyecek halim yokya.
Bunu dememi bekliyormuş bi odadan çıkıp kapıyı kapattı.
Emma'nın burda unuttuğu pamuğu alıp yarama yavaşça dokundurmaya başladım. En azından artık kanamıyordu. Sargıyı alıp fazla sıkmadan koluma sardım.
Yataktan kalkıp komidinin üstündeki bardağa su koyup ilaça birlikte içtim.
Umarım kısa zamanda ağrım hafiflerdi.
İlacımı içtikten sonra camın önüne gidip dışarı bakmaya başladım. Derek olduğunu tahmin ettiğim kişi sigara içiyordu. Arkası bana dönüktü. Geniş omuzları ben burdayım diye bağırıyordu resmen.
Ne kadar bana soğuk davranmış olsada bizi onlar kurtarmıştı. Tabi Darren'i de unutmamak lazım.
Ben dalmış bir şekilde Derek'e bakarken o çoktan benim ona baktığımı fark etmiş bana bakıyordu.
Yakalanmanın verdiği utançla hemen perdeyi çektim.
Ne kadar da maldım ya. Yanaklarıma ateş basarken doğruca yatağa gidip uzandım.
Uykum gelmişti . Gözlerimi kapattım.
Bu sefer kabus görmesem çok iyi olurdu. Yoksa yarın ruh gibi ortalıklarda gezerdim.
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.🌞
