istesem de istemesem de gitme günü gelmişti.
Sabah kahvaltısını yaparken herkes susmuş sessiz sessiz kahvaltımızı yapmıştık.
Barnas uçak biletini saat 16.00 almıştı.
Yani hâlâ biraz vaktimiz vardı.
Odama çıkıp valizime birkaç parça birşey daha koyduktan sonra odama bakındım. Odamı , evimi , bu şehri gerçekten seviyordum ama beni buralardan ayrı kalmaktan çok Derekten ayrılmak üzüyordu.
Ben aslında buraya gelirken içimde hâlâ küçücük bir ümit vardı. Belki Derekle barışırız , belki beni affeder diye düşünmüştüm. Ama görünen o ki hayal gücüm uçmuş gitmişti.
Valizimi elime alıp odamdan çıktım. Aşağı inip valizimi koltuğa koydum. Emma gitmeden Barnas'a sözünü tutmuş ve tatlılar yapmıştı. Hep birlikte dışarıda , güzel havanın altında keyif yapıyorduk.
"Eline sağlık . Yine çok güzel olmuş hepsi. Matio çok şanslı." dedim.
Emma "Teşekkürler. Gitmeseydin daha güzellerin yapardım." dedi.
Gülüp "Yok bu kadarı yeterli. Kilo aldım. Bu kadar kiloyu nasıl vereceğimi düşünüyorum." dedim.
Biraz daha konuşup gülüştükten sonra saat epey ilerlemiş 14.35 olmuştu.
Uçağı kaçırmamak için hep birlikte evden çıktık. Bir saate havalimanında olurduk.
Emma "Bizimkiler havalimanına gelecekler." dedi.
Şaşırmıştım doğrusu. Derekde gelecekti. İster istemez mutlu oldum. Gitmeden yüzünü görecektim ve belki de sarılacaktık.
Havalimanına gelince daha uçağın kalkmasına 20 dakika vardı. Çok geçmeden bizimkilerin arabası göründü. Arabadan sadece Karl ve Darren çıktı. Derek ortalıkta yoktu.
Karl ve Darrenle sarıldım vedalaştım. Ama hâlâ gözüm Derek'i arıyordu. Belki bir ümit gelir diye ama umduğum gibi olmadı Derek gelmedi.
Matio'ya sıkıca sarıldıktan sonra Emmayla da sarıldık. Ayrılmadan önce kulağına "Bana Derekten haberler ver." dedim.
"Sen merak etme. A'dan z'ye herşeyi bileceksin." dedi.
Gülümseyip "Seni seviyorum. Kendine iyi bak." dedim.
"Bende seni seviyorum ve şunu unutma bir iki haftaya oradayım." dedi.
"O günü bekliyor olacağım." dedim.
Uçağa binip Barnasla yerlerimizde geçtik.
İçimde bir hüzün, boşluk vardı. Buradan ilk gidişimde de aynı şeyleri yaşamıştım.
Gözlerimi kapatıp uçağın kalkışını bekledim.
Ama uçak bir türlü kalkmadı. Gözlerimi açıp etrafa bakındım. Çoktan uçağın havalanması gerekiyordu.
Çok geçmeden Derek ve arkasındaki iki güvenlik görüş açıma girdi.
Derek etrafa bakındı . Ta ki gözleri beni bulana kadar.
Güvenliklerin itirazlarına ve kendini dışarı çıkarmaya çalışmalarına aldırmadan bana doğru geldi.
Ayakta zor duruyordu ama yine güvenlikleri zapt edebiliyordu.
Onu burada bu şekilde görmek beni epey şaşırmıştı. Barnas'ı da.
"Eva in uçaktan." dedi.
Ardından kendini tutan güvenliğe "Bu kız bu uçaktan inmeden beni kimse buradan çıkaramaz." dedi.
Sarhoş olduğu her halinden belliydi. Uçaktaki tüm insanlar film izler gibi bizi izliyordu.
