Gözlerimi başımın ağrısıyla açtım. Beni tanıdık bir tavan karşıladı. Burası Aidan'ın eviydi. Bu odada daha önceden birkaç kez kalmıştım.
Yatakta doğrulup etrafa bakındım. Komidinin üzerinde telefonum duruyordu. Barnas , Matio ve Emmadan cevapsız aramalar vardı.
Barnas'a
Bir iki saate evde olurum.
Yazıp gönderdim.
Saat çoktan 12'yi geçmişti. Ayağa kalkıp lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Yattığım yatağı düzenleyip odadan çıktım.
Aidan'a seslendim. Ama cevap alamamıştım. Aidan'ın evini daha önce kaldığım oda hariç hiç görmemiştim.
Birkaç odaya bakınıp çıktıktan sonra kapı açıldı. Aidan eve gelmişti.
"Uyanmışsın." deyince başımı sallayıp "Yine ve yine teşekkürler." dedim gülümseyerek.
Aidan "Önemi yok. Ödeşmiş olduk." dedi.
"Ödeşmek mi? Ben sana sadece birkez yardım edebildim. Ama senin benim için yaptıklarını saymayı bıraktım artık." dedim.
Aidan mutfağa girip "Aç mısın?" diye sordu.
"Çok değil." diye cevap verdim. Oysa açlıktan ölüyordum resmen.
Aidan "Karnın öyle demiyor ama " dedi.
Utanmıştım.
Aidan "Hadi birlikte kahvaltı hazırlayalım. Bende acıktım." deyince şaşırdım.
"Sen kahvaltı yapıyor musun?" dedim.
"Yarı insanım ya hani. Tabiki yapıyorum." dedi.
"Seni tanıdıkça daha da çok şaşırıyorum."
"Dün beni tanımadığını söylemiştin ama." dedi.
"Tanıdığım söylenemez. Sadece adını biliyorum." dedim.
Birlikte kahvaltımızı yaptıktan sonra Aidan "Ne zaman döndün?" diye sordu.
"Çok olmadı." dedim ve "Sen gittiğimi nerden biliyorsun?" diye sordum.
"Hiç karşılaşmadık." dedi.
"Biz hiç karşılaşmayınca bu sonucu mu çıkardın?" dedim gülerek.
Aidan yüzüme dikkatle bakıp "Evet." dedi.
Uzatmayıp başımı salladım.
"Bütün kurtadamlar senin gibi mi?" diye sordum.
"Çoğu."
Başımı salladım. Aslında daha çok sormak istediğim soru vardı ama Aidan kurtlarla ilgilidi sorularıma pek istekli cevap vermiyordu.
Ayağa kalkıp "O zaman ben masayı toplayayım." dedim.
Masayı toplayıp bulaşıkları makineye dizdikten sonra Aidan'a "Herşey için çok teşekkür ederim. Eğer bana ihtiyacın olursa nerede olduğumu biliyorsun." dedim.
Aidan "Eva bu kadar çok teşekkür etmene gerek yok." dedi gülerek.
"Peki. Ben artık gideyim." dedim.
Ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Aidan'a "Görüşürüz." dedim.
"Görüşürüz."
Arabam kapının önündeydi. Arabanın kapısını açmaya çalıştım ama kilitliydi.
Aidan adımı seslenip arabanın anahtarını attı. Anahtarı havada yakalayıp "Teşekkürler." dedim.
Aidan yüzüme bakınca gülerek "Tamam. Daha demeyeceğim." deyip arabaya bindim.
