Korkuyla arkama döndüm. Arkamda her zaman karşıma çıkan ve bana zarar vermeyen kurtadam vardı. Ama yine de korkuyordum.
Yavaşça sürünerek geriye gitmeye başladım. O da korktuğumu anlamış olacak ki geriye gitti.
O anda kafama dank etti. Bu Aidan dan başkası değildi. Tek başıma avlanmaya gittiğimde karşıma çıkmıştı. Hatta beni o zamanda kurtarmıştı.
Bir anda ayağa kalkıp " Senin burda ne işin var." dedim.
Sanki bana cevap verebilecekmiş gibi.
Çok geçmeden elinde silahla Derek geldi. " Eva buraya gel." dedi.
Aidan dişlerini göstererek hırlayınca Derek ateş etti.
Bağırarak " Ateş etme." dedim.
Arkamı dönüp Aidan'a baktım. Gözlerime baktıktan sonra arkasını dönüp hızla ormanın derinliklerine doğru gitti.
Şimdi bir de Dereğe açıklama yapacaktım.
Arkasından bir süre daha baktıktan sonra "Bana açıklama borçlusun." dedi hesap sorarcasına.
" Bak bende bilmiyorum tamam mı. Avlanmaya gittiğimizde üç tane kurtadam etrafımı sardı. Aralarında o da vardı. Öbür kurtadamlar bana saldıracağı sırada o engelledi gibi birşey oldu ve çekip gittiler. Bir kaç kez daha etrafımda gördüm. Bana zarar vermeyeceğini biliyordum o yüzden ateş etme dedim. Hepsi bu kadar." dedim.
Onun kim olduğunu elbette söylemeye niyetim yoktu.
"Hepsi bu kadar mı?" dedi inanmadığını belli edercesine.
"Evet." dedim.
Adrenalinden olsa gerek daha yeni fark etmemiştim ama düştüğümde bileğimi burkmuştum ve cidden çok ağrıyordu.
Derek arkasını dönmüş gidiyordu. Olduğum yere çöküp ayağımda ki topuklu ayakkabılarımı çıkardım. Ayağımı oynatmayı denedim ama gerçekten ağrıyordu.
Derek arkasını dönüp " Neyi bekliyorsun?" diye sordu sinirle.
"Geliyorum." deyip ayağa güç bela kalktım.
Bir iki adım zar zor attım. Derekten yardım istemek istemiyordum. Derin bir nefes alarak burktuğum ayağımın üstüne ağırlığımı vermemeye çalışarak birkaç adım daha attım.
Derek çoktan gözden kaybolmuştu.
Elimdeki fırsatı da kaçırmıştım. Git gidebiliyorsan eve kadar .
Yere baştan oturup ayağımı masaj yapmaya başladım. Belki biraz işe yaradı.
Aradan 5-6 dakika daha geçmemişti ki Derek geri döndü.
"Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sinirle bağırdı.
"Ayağımı burktum." diye aynı şekilde karşılık verdim.
"Yardım istemek çok mu zor." dedi.
"Senin gibi soğuk zebaniden mi? Hiç zor değil gerçekten." dedim dalgaya vurarak.
"Ayrıca gerekte yok zaten."dedim.
"Sen bilirsin." deyip arkasını döndü tam gidiyordu ki " Gerek var." diye seslendim.
Yüzünü pek göremiyordum ama sanki güler gibi olmuştu.
Yanıma gelip elini kalkmam için uzattı. Elini tutunca aslında ne kadar üşüdüğümü de fark ettim. Elleri sıcacıktı.
Beni ayağa kaldırıp koluna girmem için kolunu uzattı.
Koluna girip yavaş yavaş yürümeye başladım.
Beni kucağına almasını beklemiyordum zaten.
