Artık bedenimde ki acıları hissetmemeye başlamıştım.
Üşüdüğüm için dişlerim birbirine çarpıyordu. Gerçekten burada ölecektim.
Tek isteğim daha fazla canımın yanmaması ve bu iğrenç pisliğin bana dokunmamasıydı.
Benim gözlerim git gide kapanırken adam hala kendi zevkini düşünüyordu.
Tam elbisemi kolumdan aşşağı indiriyordu ki havaya kaldırılıp yeri boylaması bir oldu . Çırpınmayı kesmiş olanları yarı baygın izliyordum.
Orta boylu adam yerden kalkamadan geri yeri boyluyordu.
Beni kurtaran kişi yanıma diz çöküp ağzımdaki bandı çıkardı. " İyi misin?" diye sordu.
Konuşacak kadar enerjim olsa buna sesli bir kahkaha atardım heralde ama gözümün önünü bile göremiyorum.
Daha fazla dayanamayıp kendimi derin uykunun kollarına bıraktım.
******
Beni uykumdan uyandıran bacağımdaki sızı ve konuşma sesleriydi.
Gözlerimi açıp tavanla bakıştım bir süre.
Ölmemiştim.
O kadar alkol almama rağmen yaşadıklarım hala aklımdaydı.
Gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Yanağımdan süzülen gözyaşıma da engel olamadığım gibi.
Yattığım yataktan yavaş hareketlerle doğruluyordum ki kolumda ki serumu fark ettim.
Yanımdaki kişilere baktım. Aidan ayakta durmuş bana bakıyordu. Yanında da doktor olduğunu düşündüğüm beyaz önlüklü biri vardı.
Doktor " Geçmiş olsun. Düşündüğümden daha hızlı kendinize geldiniz. Çok kan kaybetmiştiniz . Güçlü bir bünyeye sahipsiniz." dedi.
Başımı sallamakla yetindim.
"Serumunuza ağrı kesici kattım. Biraz sonra etkisini görürsünüz. Aidan Beye yapması gerekenleri söyledim. " dedi.
Ardından Aidan'a dönüp " Bir sorun olursa bana haber verirsiniz. Ben artık gideyim. " bana dönüp " Tekrar geçmiş olsun." dedi ve Aidan ile birlikte odadan çıktılar.
Boş bakışlarla karşıya bakıyordum. Demek ki beni Aidan kurtarmıştı.
Ona nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyordum.
Biraz sonra Aidan elinde küçük bir poşetle içeri girdi.
"İyi misin?" dedi.
Başımı salladım.
Boğazımı temizleyip " Aidan sana nasıl teşekkür edeceğimi inan bilmiyorum. Bu benim ikinci hayatımı kurtarışın ." dedim .
Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki ben bile zar zor duymuştum. Daha yeni fark ediyordum ki boğazım da tahriş olmuştu.
"Önemi yok ama herşeyden önemlisi bunu sana kim neden yaptırdı?" dedi.
Adam bana zengin züppenin selamı var demişti. O an kafama dank etti.
Bu Travis'in işiydi.
Aidan'a dönüp " Bilmiyorum." dedim.
Onu daha fazla uğraştırmak istemiyordum.
"Yalan söyleme." dedi.
Sürekli unutuyordum kalp atışımın sesini dinlediğini. Ama söylememekte kararlıydım.
"Söylemiyorum." dedim.
Sinirle gülüp elindeki poşeti koltuğa attı ve odadan çıktı .
Çok geçmemişti ki elinde telefonumla geri döndü . Telefonumu da almıştı demek ki.
