Przepraszam Cię | eddsworld /tomXreader [Zakończone]

#48

~~~time skip miesiąc~~~
Pov. Ty
Ty- naprawdę musicie wyjeżdżać?

Mówiłam ze łzami w oczach.

Kate- przykro mi Z/I chłopcy mają turniej. Muszą ćwiczyć. Ale obiecuję ci, że jeszcze się zobaczymy

Ty- będę tak strasznie tęsknić

Rozpłakałam się na dobre. Moja kuzynka i przyjaciółki wyjeżdżają do Japonii.

Ty- dzwoń czasem

Kate- obiecuję

Przytuliliśmy się.

Tosia i Melisa- ej, a my?!

Ty- choćcie tu. Będę tęsknić!

Dziewczyny- my też

Puściłyśmy się i ruszyłam w stronę chłopaków.

Ty- niepozabijajcie się i pozdrówcie koniecznie Tanake.

Ekipa Karasuno- dobrze. Będziemy tęsknić

Ty- Tsuki? Czy ty płaczesz?

Tsuki- c-co? Nie n-nie płaczę!

Przytuliłam go bo wiedziałam, że tego potrzebuje.

Ty- będę tęsknić wielkoludzie. Nie zapomnę was

Tsuki- ja też krasnoludku

Ty-ach... dla ciebie każdy jest krasnoludkiem

Tsuki- do zobaczenia T/I T/N

Ty- do zobaczenia Tsukishima Kei

Ostatni przytulas grupowy i wszyscy wsiedli na pokład samolotu. Pomachaliśmy sobię. Odlecieli, a ja wciąż patrzyłam w przestrzeń. Po paru minutach, czy nawet godzinach zrobiło się ciemno, a ja wciąż patrzyłam przed siebie. W końcu oderwałam się od okna i spojrzałam na ekran mojego telefonu. 59 nieodebranych połączeń od: Eddek Zgredk z Krainy Kredek
101 nieodebranych połączeń od Tomulek itd. Włączyłam wiadomości przedtem siadając na krzesełku.

Od: Tomulek
T/I wracaj już

T/I gdzie jesteś?!

T/I to nie jest śmieszne!!! Martwimy się!

T/I Mam nadzieję, że nic ci nie jest!

Z/I jedziemy po ciebie

Nieważne gdzie jesteś i tak cię znajdziemy

Od: ja
Tom nie martw się już idę do domu. Musiałam się  trochę uspokoić.

Zaraz będę w domu

Nie musiałam długo czekać na odpowiedź.

Od:Tomulek
Dzięki Bogu nic ci nie jest.

Wracaj do domu i uważaj na siebie dobrze?

Do: Tomulek
Obiecuję

Kocham cię miśku😘

Od: Tomulek
Ja ciebie też żelku😚

Wyłączyłam telefon i kierowałam się w stronę wyjścia. Wyszłam z lotniska i zamiast zadzwonić po taksówkę postanowiłam pójść pieszo. Na moje szczęście lub nieszczęście zaczęło padać. I to porządnie. Kocham ulewy, ale nie chcę iść długo do domu. A co tam. Niech się jeszcze trochę pomartwią. Nie mam 5-ciu lat żeby mówić gdzie, kiedy i co robię w danym momencie. Poszłam więc dłuższą drogą przez park. Oczywiście głupia ja ubrana byłam tylko w

(Bez okularów) idąc tak przez park wspominałam sobie wszystkie nasze przygody. Odpaliłam telefon i przeglądałam zdjęcia naszej ekipy i drużyny Karasuno.

Ty- tak bardzo za wami tęsknię

Poleciał mi strumień łez, którego w ogóle nie próbowałam zatrzymać. Było mi tak cholernie przykro.

Time skip 2 godz.
Chodzę już po parku około 2 godz. I nie czuję zmęczenia. Cały czas płaczę. Tak możecie powiedzieć, że jestem beksą, ale wyobraźcie sobię co czuje osoba, która straci dopiero co niedawno odnalezioną rodzinę i nowych przyjaciół, z którymi bardzo się zżyłaś. Ale wracając do MOJEGO świata. Znowu mam pierdyliard połączeń od chłopaków. Chyba powinnam już wracać. W końcu jest już 4:55. Spojrzałam na aparat i przełączyłam na tryb do selfie. WYGLĄDAM JAK ZOMBIE!!! Podkrążone oczy, ślady po łzach i kolejne spływające po moich policzkach, rozmazany makijaż. No, ale co zrobisz jak nic nie zrobisz? Wróciłam do domu. Po cichu otworzyłam drzwi i omało nie dostałam zawału.