ah sen

28|Yanıyorum

Yekta: Yenge?

Ahsen: Bin defa dedim sana şu kelimeyi söyleme diye. Ne yengesi?

Yekta: Tamam tamam.

Yekta: Şey diyeceğim.

Ahsen: Ney?

Yekta: Duman yazma dedi ama kötü baya.

Ahsen: Ne oldu?

Yekta: Derste misin sen?

Ahsen: Evet.

Ahsen: Ne oldu söylesene?

Yekta: Okula geldiğinden beri kötüydü zaten biraz.

Yekta: Şimdi de ders beden hocadan izin aldı sınıfa geldi.

Yekta: Çok ateşi var.

Ahsen: Geliyorum ben.

Yekta: Tamam.

***

Elimdeki telefonu hırkamın cebine koyarak etrafıma baktım. Herkes önündeki deftere tahtadakileri geçiriyordu. Oturduğum sıradan doğrulup Matematik öğretmenimiz olan, Berna hocanın yanına ilerledim. Önündeki test kitabına odaklanmış soruları işaretliyordu, ben yanına gelince bakışlarını test kitabından kaldırmıştı. Kaşlarını çatarak bana baktığında boğazımı temizleyip gülümsedim.

"Hocam kendimi biraz kötü hissediyorum da, çıkabilir miyim?"

"Kötü bir şey yok, değil mi Ahsen?"

"Yok hocam."

"Tamam çıkabilirsin."

"Teşekkürler."Hızlı bir şekilde sınıftan çıktığımda alt kata inip onların sınıflarına doğru ilerledim. Kapıdan içeriye girdiğimde Duman, kafasını sıraya yaslamış uyuyordu. Yekta beni görünce oturduğu yerden ayaklanıp Duman'ı gösterdi.
Yanına yaklaşıp elimi anlına koydum. Cayır cayır yanıyordu.

"Neden montunu çıkartmadın, yanıyor."Dedim kaşlarımı çatıp Yekta'ya bakarak. Ellerini suçluymuş gibi kaldırıp konuştu."Vallahi ne yapacağımı bilmiyordum, üşüyorum dedi."Bakışlarımı ondan çekip Duman'ın sırasının yanına çöktüm ve yüzlerimizi aynı hizaya getirdim."Duman?"Dedim elimin tersiyle yanağına dokunurken. Tek gözünü açıp kaşlarını çatarak bana baktı. Gözlerinin içi kanlanmıştı.

"Sen nereden çıktın?"Dedi yorgun sesiyle."Hastaneye gidelim."Dediğimde yavaşça doğrulup başını olumsuz anlamda salladı."İstemiyorum."

"Ne demek istemiyorsun? Yanıyorsun şuan."

"Yanıyorum."Dedi gözlerimin içine bakarak. Dudağımın sağ tarafı yukarı doğru kalkarken bakışlarımı başka tarafa çevirdim. Hastayken bile rahat durmuyordu. Yekta öksürürmüş gibi sesler çıkartırken Duman baygın gözlerle ona baktı."Sen hala burada mısın?"

"Bir an hiç farketmeyeceksin sandım kardeşim."Tam ona cevap verecekken uzanıp montunun fermuarını açtım."Çıkar bakayım şunu." Dediğimi yapıp montu üzerinden çıkarttı ve siyah boğazlı kazağıyla kaldı. Bakışlarım boynundaki zincirli kolyeye takıldığında bir kez daha tebessüm ettim. Ucu gümüş dikdörtgen şeklindeki kolyenin üzerinde A harfi vardı.

Çok güzel seviyordu.

"İzin alıp gidelim hastaneye."Dedi Yekta kolyeyle bakışmamı kesmek istercesine."Bence de."Diye mırıldandığımda Duman olumsuz anlamda başını salladı."İstemiyorum diyorum."