Past or present? (COMPLETE)

Chapter [24] - Zero

[A/N]: ito na... First time magkakapov ni fafa zero y'all like it. Ciao!

- sometimes we need to stop analyzing the past, stop planning the future, stop figuring out precisely how we feel, stop deciding exactly what and we want, and just see what happens.

* * *

Hindi ko na talaga kayang mapigilan pa yung nararamdaman ko sa kanya, masyado ng malalim para makaahon ulit. Baduy na kung baduy pero ganun talaga kapag tinamaan ka.

Nung pinapanood ko sya sa stage habang kumakanta sya hindi ko maalis yung mga tingin ko sa kanya. Umiiyak na naman sya!

Hindi ko maintindihan ang sarili ko na kapag nakikita ko syang umiiyak parang ako yung nasasaktan. Sana kasi ako nalang yung una nyang nakilala tsaka minahal edi sana hindi sya nasasaktan ng ganito.

"A-ang s-sa *huk* shakit talga *huk* h-hindi ko *huk* n-na keya!" Bakit kasi hindi nalang ako yung aralin mong mahalin alexandria for all this time ako ang laging nasa tabi mo. Puro sakit lang naman ang binibigay nya sayo. Limang taon na sabi mo dapat nakalimutan mo na sya pero bakit hanggang ngayon apektado ka padin?

"Z-zero *huk* shana i-ikaw nilang *huk* ikaw na-nalang *huk* plit *huk*" inihiga ko na siya ng maayos sa kama., yeah i hope so! Talagang ako na, dahil kapag naging akin kana hinding hindi na kita pakakawalan pa.

Tinitigan ko lang ang mukha nya, napakaamo, na para bang wala syang pinoproblema na kahit ano.

"Alexandria i will do everything just to make you happy and you won't cry again" then i kissed her forehead.

Napababa ako ng tingin sa labi nya.. Damn i really want to kiss her. *tsup* sh*7 naadik na ata ako sa labi nya i really can't control my feelings to her its getting deeper and deeper.

Naramdaman kong nagvibrate yung phone ko kaya kinuha ko ito sa bulsa ko si zoe ano na naman kayang kailangan ng isang ito. Pumunta ako sa connecting door ng kwarto ko para sagutin ang tawag.

"Zoe?"

[How's lexi kuya?]

"she's fine now"

[I'm so worried for her she's really in pain] yeah i know and it hurts for me when i see her crying because of her bastard ex.

"Don't worry about her i'll do everything just to make sure na hinding hindi na sya iiyak because of her damn bastard ex"

Inilayo ko kaunti yung phone sa tainga ko ng biglang tumili ang magaling kong kapatid.

[Kyaaaaaaa!!! That's my kuya! I'm counting on you my handsome brotha! Sige ienjoy mo muna ang aking bestie! Bye iloveyou ciao!]

"I love you too bye"

Bumalik ako sa kwarto ni alexandria para silipin ulit sya but sh*7 where the f*ck is she? Nagdiretso ako sa kamang hinihigaan nya pero wala talaga sya dun.

"Alexandria!?" Mahinang tawag ko sa kanya. Binuksan ko ang pinto ng cr pero wala sya dun. Kaya lumabas na ako ng kwarto nya at dire diretso pababa. Damn kinakabahan ako baka kung anong mangyari sa kanya lasing na lasing pa yun?

Nagdiretso lang ako ng labas ng rest house ng may mapansin akong aninong naglalakad papuntang dagat medyo malayo na yun at alam kong sya yun. Naglakad lang ako palapit sa kanya, nakita ko syang umupo sa buhanginan.

Nang makalapit na ko sa kanya narinig ko syang humihikbi. Syet parang biniblade yung puso ko kada hikbi nya. Nasasaktan ako kapag nakikita ko syang umiiyak and its killing me hindi ko kayang nasasaktan ng ganito ang taong mahal ko i know sounds gay but this is really what i feel. First time kong makaramdam ng ganito kahit na wala pa akong experience about sa love na yan pero para sa nararamdaman ko sa kanya parang dekada na yung experience ko.

Umupo ako sa tabi nya pero nakatingin lang ako sa dagat. Alam kong nakatingin sakin ngayon ang babaeng mahal ko na nakakunot noo.

"Wa-what are yu-you doing here?" Tanong nya sakin.

"I'm the one who asking that question, what are you doing here? I thought you're drunk?" In my pheriphal vision ko humarap na sya sa dagat pero bigla na namang nagdaluyan yung mga bwisit nyang luha.

"Stop crying alexandria... Its really hurts you know?" Sabi ko sa kanya at medyo natawa ako.

"Wa-why? Why me?" Humarap ako sa kanya at nakakunot noo  na naman sya.

"Why you? Simple! Because my heart choose you!"

"But--"

"I don't wanna hear some buts alexandria.... We know na hindi natuturuan ang nararamdaman and one morning when i wake up i know my heart are falling to you... And now its very deeper na hindi na ko makaahon pa"

"Kaisler?" Sya! Sya lang talaga ang bukod tanging tumatawag sakin ng second name ko. Kaya ako lang din ang tumatawag sa kanya ng whole first name nya. Some of her friends ay Yuri, lexi and tawag sa kanya.

"I know you don't have a feelings for me and i am not blaming you this is my choice and my want. But don't worry about me im always here to help you, to protect you. Just let me know."

"Kaisler..."

"Ahahaha makikita ko naman siguro yung para sakin, and i know this is not the right time. Sabi nga magmamahal ka talaga ng maling tao." F*ck bakit ba ganito yung sinasabi ko? But I know this is the right ayokong sumabay at ayokong dagdagan pa yung problema at sakit na nararamdaman nya.

"Please listen to me... Kaisler!"

"Okay okay I'm sorry.." Sabi ko sa kanya humiwalay sya ng yakap sakin.

"Listen to me first zero kaisler... i know its too much to giving you a hard time to understand me for what i feel right now... Masyado akong naguguluhan... Natatakot... Nasasaktan... Simula kasi nung magtapat ka sakin masyado mo ng ginulo yung puso ko. Yun bang sarili ko ngang puso pero hindi ko naman maintindihan. Naiinis ako kapag may kinakausap kang ibang babae, yeah sounds jealous but i admitted to you na nagseselos nga ako... Kapag kasama kita i feel im safe and secure nakakalimutan ko yung mga problema ko dahil sayo.. And yeah i know i am so lucky to have you kasi naman ang isang Zero Kaisler Collins na snobber? Devil boss? Arrogant? Ay magkakagusto sa isang katulad ko? Nakakatawa diba? Kaya nga ang daming naiinis sakin." Syet! Speechless ako sa mga sinasabi nya ngayon... Akala ko ba lasing sya? Halos hindi na nga sya makatayo kanina pero ano itong mga sinasabi nya sakin?

"I think im fallin oh wrong im in love to you... Pero nakakulong padin ako sa nakaraan ko. Kaya please tulungan mo akong makawala!" I sighed.

"I promise i will do everything... Please don't cry okay? Just enjoy our moment." Nagnod lang sya sa sinabi ko at niyakap nya ako. And i kissed her head.

Finally ngayong alam ko ng may nararamdaman din sya para sakin, panghahawakan ko ngayon yung nalalaman ko. Hinding hindi ko sya iiwan. Itaga ko pa sa bato!

*  *  *  *  *