YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

5.5

Piştt! Özlediniz mi beni :')

Sonunda sınavlar bitti ama ben de bittim
yahu çok yorucu bir haftaydı
Tüm hafta boyunca moodum
medyada :')

İyi okumalar,

Çok öpt<3

  

Egemen'in yanından ayrılmamla birkaç dakika sonra koşar adımlarla okulun bahçesine girişimi yaptım. Çok şükür bugün de şanslı olmalıydım ki son anda yok yazılmaktan kıl payı kurtulmuştum. İçten içe kendimi tebrik ederek binaya doğru yol alırken bakışlarım ise okulun bahçesinde geziniyordu.

Belki bizimkiler dışarıdadır diyerek umut etsemde onlara benzeyen bir sima bulamamanın etkisiyle bahçede oyalanmayı kesip adımlarımı hızlandırdım ve binaya girdim. Koridordan hızla geçip dakikalar içinde yavaştan dolmaya başlayan sınıfa girişimi yapmamla da Ece'yi her zamanki gibi yerine kurulmuş şekilde simit ayran ikilisini afiyetle mideye atarken yakaladım.

Onun bu halini görmek bir an için tam doymayan mideme açlık sinyali göndermişti. Yavaştan guruldamaya başlayan midem sayesinde kapıda beklemeyip aceleci adımlarla Ece'nin yanına varıp çantamı kendi sırama gelişi güzel koymamla onun önündeki sıraya oturup Eceye doğru döndüm.

Ağzını açıp bir şey demesine izin vermeden ısırdığı simitten büyük bir parça alıp hızla ağzıma götürdüm. Ardından ayranından da koca bir yudum içmemle homurdanarak arkasına yaslandı.

"Ee, yuh ama!" diye söylenmesiyle bakışlarım kısa bir an Ece'ye kaydı. Benim yokluktan çıkmış gibi boğazımı doyurmaya uğraşmamla gözlerini devirdi. Ama kimin umrundaydı ki? Onun yemeği benim yemeğim değilse ne anlamıştım bu işten!

Ağzımdaki lokmayı hızla yutup ayran bir yudum daha içmemle "Hayvansın resmen ya!" diye tısladı dişlerinin arasından. "Yemeğim saniyeler içinde yok oldu anasını satayım!"

"Ne yapabilirim! Açım, aç!"

"Ne zaman doydun ki acaba?"

"Haklısın hiçbir zaman." omuz silkip elimdeki bir dilim simiti ağzıma götürüp onu da hızla mideye indirdim. Egemen'le gelirken kaşla göz arasında bir adet poğaçayı yesem de mübarek midem durdurak bilmiyordu. Ye, diyordu. Can boğazdan gelir. "Hem ayrıca çantandakini biliyorum, çıkar hadi!"

Ece bir an duraksayıp bana baktı. "Neyi?"

Ona küçümser bir bakış attım. "Kızım karşında benim gibi bir midesiz duruyor anlamayacağımı mı sandın?"

Tahmin ediyordum ki şu an çantasında mideye atılmak için bekleyen yiyecekler vardı.

"Vay anasını satayım! Boşuna hayvan demiyorum sana! K9'larla yarışırsın resmen!" diye hayretle konuştuğunda dediklerine göz devirsem de yine de güldüm. Çünkü tahminim doğru çıkmıştı.

Ece yavaş hareketlerle çantasından çıkardığı bir poşeti masaya koyarken gözlerimden adete kalpler çıktığından emindim. Poşetin ağzını açmasıyla da önüme gelen yemeklerle ağzımın suyu aktı resmen. Ece'nin annesi yine döktürmüştü görünüşe göre! Midemin daha fazla dayanamayıp bakma öyle ye şunu emrini vermesiyle de aceleyle bir lokma alıp ağzıma attım. Enfesti, enfes!