Mavi Aksoy, arkadaşına atacağı 'Beni Ara' çağrısını yanlışlıkla hiç bilmediği bir kişiye gönderir ve aşka kapılarını aralar.
•
Ege Adamı : Tek gerçeğim sensin, Mavi.
Ege Adamı : Ve benim senden vazgeçmeye hiç niyetim yok.
▪
NOT : Tamamen eğlence am...
Bu bölümü selocansnr ithaf ediyorum. Bu bölüm için ilham kaynağı sağladı bana :) Bu şarkı Yanlış Numara'yı anlatıyor sanki demişti bana, sizce de öyle değil mi?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*Gözlerinden artık gider gibiyim...*
•••
Ece'nin evlerinin önündeydim. Ne zaman gelmiştim, ne ara gelmiştim bir fikrim yoktu açıkcası. Sadece kafamda binbir düşünceyle cebelleşirken ayaklarım bedenimi ne yöne taşıdıysa, oraya gitmiştim. Belki şu an yanı başımda bana destek olan birisine ihtiyaç duyma güdüsüyle... Belki de kafamda çalkalanan, hangisinin iyi hangisinin kötü olduğuna karar veremediğim düşüncelerime bir sonuç çıkarabilecek birisinin yardımına ihtiyaç duymamdandı, bilmiyorum. Bir zaman içerisinde burada buluvermiştim kendimi. Ece'nin evinin hemen önünde.
Gelmiştim gelmiş olmasına ama ne içeriye girmek gibi bir isteğim vardı ne de buradan ayrılıp gitme. Sessiz bir nefes verdim. Aklım fazlasıyla doluydu. Yerden bir an bile olsun ayrılmayan bakışlarım ayaklarımı izlerken, minik adımlarla kenardaki kaldırıma oturdum. Dizlerimi kırıp kendime çektim ve kollarımı etrafına sardım. Çenemi dizlerime yaslayıp izledim. Sadece izledim.
Mutsuzdum.
Üzgündüm.
Kötüydüm.
Evet, şu an içinde bulunduğum duygu karmaşası tam olarak buydu! Ama bunlar bir yana en çok kendini belli eden duygu ise, korkuydu! Korkuyordum.
Egemen'in son sözleri, o bana olan son bakışı bir an bile olsun zihnimden gitmiyordu. Kısır döngü halinde cirit atıyordu sanki. Üzmüştüm onu. Hiç istemeye istemeye üzmüştüm. Kırmıştım. Amacım her ne olursa olsun, her ne kadar onun için iyisini istemiş olsam da sonuç tam bir hüsrandı. Ve şimdi ise o yarattığım hüsranın altında kalmış yıkıntıydım.
Titrek bir nefes verdim. Gözlerimde biriken yaş akmamak için direnirken, çenem titriyordu. Bir kez daha nefeslendim.
"Mavi?"
Tam o anda benden bağımsız bir sesin kulaklarıma ilişmesiyle gözyaşlarıyla dolu dolu olan gözlerim birkaç metre gerimde durmuş şaşkınlıkla bana bakan Ece'ye kaydı usulca. Dışarıdan geliyor olmalıydı, emin değildim. Ama yine de tam da şu an karşıma çıkmış olması gün içindeki en büyük şansımdı sanırım. İyi olmuştu, hem de çok!
