YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

8.7

Selam dostlarım!
Arayı fazla açmadan geldim,
gönül isterdi ki daha erken geleyim ama bkhzdfukhsdc

Neyyyse canım ne derler bilirsiniz,
geç olsun güç olmasın jbhfvsfjbhsfv

İyi okumalar

Çok öpt<3

Gözüme kestirdiğim ikiliden bir an bile olsun bakışlarımı ayırmayıp adımlarımı hızlandırdım. Bir an önce artık şu bilinmezlik durumunu ortadan yok etmek istiyordum. Bu yüzdendir ki, geceden beri aklımda bir yığın soru olmasına sebep veren kişiyi, yani Poyraz'ı, yanıma çekip konuşacaktım. Gerçi aslında burada asıl konuşmam kişi bir başkasıydı fakat ne yazık ki onunla konuşma durumunu birkaç saatliğine daha ertelemem gerekliydi. Okul saatleri bir bitsindi dostlarım, direkt soluğu dibinde alacaktım. Bundan emin olabilirdiniz!

Ama şimdi hesap sormam gereken kişi Poyraz'ın ta kendisi idi. Bu yüzdendir ki şu kısacık arada elimi çabuk tutup bir an önce onunla konuşmam gerekiyordu. Sabah okula geldiğimden beri her fırsatta Poyraz ile konuşmaya çalışsam da ne yazık ki evren her şekilde bana engel olmuş ve bir türlü onunla konuşamamıştım. Mesela her gün okula ilk gelen kişi o iken, bendeki öyle bir şanstı ki dostlarım, bugün geç gelesi tutmuştu, Beyefendinin. Teneffüs aralarında ise ne yazık ki ben daha sınıflarına varamadan toz olup kaybolmuş oluyordu.

Bu durum git gide sinir katsayımı artırmış olsa da nihayet şimdi bitecektibu durum. Yani öyle olmasını umuyordum. Bakışlarım hemen önümde ilerleyen İrem ve Poyraz çiftinden bir an bile olsun ayrılmadan arkalarından takip ettim onları. Derin bir nefes alıp verdim ve olabildiğince, ki bu ne kadar etkili olmuştu tartışılır bir durumdu, sakin kalmaya çabaladım.

İrem ve Poyraz, arkalarından bir sapık gibi takip eden bir adet benden habersiz şekilde, önlerindeki banklara yönelip oraya oturdular. Fakat minik çiftimizin birbirleri ile konuşmasına bile müsade etmeden adımlarımı hızlandırdığım gibi hemen diplerinde bittim. Elimi ne kadar çabuk tutarsam o kadar iyi idi! İrem, bir anda diplerinde beliren beni fark etmesi ile Poyraz'ın üzerindeki bakışlarını usulca bana çevirdi. Peşi sıra onu takip eden Poyraz oldu. İrem ile bakışlarımız buluştuğunda sevimli olduğunu düşündüğüm fakat oldukça sahtelik akan bir gülümseme yerleştirdim suratıma.

"İrem'ciğim, canım arkadaşım, rica etsem yanındaki arkadaşı birkaç dakikalığına alabilir miyim?" Bu esnada ellerimle hemen yanındaki Poyraz'ı işaret ettim. Fakat gözlerim halen İrem'de idi. "Çok önemli bir konu hakkında kendisi ile konuşmam gereken bir mesele var da!"

Normalde burada izin isteyeceğim kişinin bizzat Poyraz'ın kendisi olacak olsa da, onu şimdilik umursamadım. Kaldı ki bu tavrımı neden takındığımı canım arkadaşlarım çok iyi biliyordu. Bu yüzden rica olmayan ricamın üzerine İrem ile Poyraz kısa bir an kendi aralarında bakışma yaşadılar. Bu esnada tabii ki İrem'den gözlerimi ayırmıyordum ben de. İrem bir bana bir Poyraz'a baktı.

"Çok kibar konuştu." dedi, İrem. Halimden içinde bulunduğumuz durumu anladığı için alayla gülüp Poyraz'a sana kolay gelsin bakışı attı.

Poyraz, İrem'i onaylarcasına kafa salladı. "Fazlasıyla kibar hem de." Ardından yutkunup yavru kedi bakışları attı bana karşı. Tabii çakmıştı bir şey olduğunu şimdi yumuşatmaya çalışıyordu ortamı. Fakat bendeniz Maviş bunu yer miydim, dostlarım? Evet, yerdim. Ama çiğ çiğ! Böyle parça pinçik edecek, mahvedecektim onu! Ne demekti yahu benden bir şey saklamak?! Ne demek?!