YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

6.0

Selam selam selam :)

İyi okumalar...

Çok öpt<3

Karşımda şok olmuş şekilde bir bana bir de Egemen'e bakan çocukları görmemle tabiri uygunsa far görmüş tavşan gibi şaşakalmıştım! Onları burada beklemediğim gibi aynı zamanda böyle yakalanmayı da asla kafamdan geçirmemiştim! E, hadi ama cidden! Onca zaman içerisinden siz de neden tam da bu anı bulmuştunuz ki canım arkadaşlarım!

Kal gelmiş şekilde bir süre bizimkilerle aynı türk dizilerindeki o aşk dolu sahnelerde olan saçma ve uzadıkça uzayan bakışmayı yaşamamızla, hemen harekete geçip bozdum bu büyülü(!) anı. Bakışlarım bizimkilerden yavaşça ayrılıp hemen arka çaprazımda duran Egemen'in üzerine kayması ile gözlerim onunla buluştu.

Ne yapacağız şimdi der gibi bakış atmamla minik bir tebessüm ederek hafifçe omuz silkip bizimkilere kısa bir bakış attı. Tabi onun için hava hoştu! Burada bir ton soruya maruz kalacak şanssız insan bendim ne de olsa! Egemen'in rahat tavrına göz devirip derin bir nefesi içime çekerek usulca bizimkilere döndüm.

Evet Mavi, gardını alsan iyi olurdu! Çünkü sorular az sonra üzerine hücum edecek!

Önüme dönmemle şirin olduğunu düşündüğüm şekilde gülümseyerek bakışlarımı sırayla Can, Poyraz, İrem ve Ece'nin üzerinde dolaştırdım. Hemen ardındansa o müthiş soruyu yönelttim onlara.

"Çocuklar siz burada ne arıyorsunuz?"

Sorum gayet net şekilde onlara ulaştığında Poyraz transtan çıkmış gibi hafif başını sallayarak silkelendi. Bakışları çok kısa bir an Egemen'in üzerine kayıp bende durduğunda dudakları aralandı.

"Aslında sana geliyorduk biz de tam." hafifçe boğazını temizleyip sesini netleştirdi. "Asıl siz... Burada ne yapıyorsunuz?"

Sorusu ile minik bir tebessüm gönderip tekrar yandan Egemen'e bakış attım. Halinden memnun şekilde beni izlerken cevap vermemi bekliyordu. Gülümseyerek gözleri ile bizimkileri işaret ettiğinde göz devirdim. Topu bana at zaten, peh!

Egemen'e öldürücü olduğunu düşündüğüm bir bakış atarak geri önüme döndüm. Hepsi cevap bekler şekilde bana bakındığında gerek olmasa da hafifçe boğazımı temizleyip, "şey biz de işte Egemen ile... eve doğru gidiyorduk." dedim.

"Onu anladım." diyerek kafasıyla cümlesini tasdikleyen Poyraz'a karşı tekrar sevimlice gülümsedim.

Hepimiz arasında çok ksa bir an sessizlik hakim olsa da Can şokunu atlatmış olmalı ki hayretle "vay anasını ya! Gözümle görmesem hayatta inanmam ha! Egemen ve bizim Mavi! Vay be!" diyerek bize şaşkınlıkla bakmasıyla, gözlerimi devirmeden edemedim.

"Abartma Can! Ne yapmışım?"

"E, öptün çocuğu!"

"Can!" diye birden çığırmamla Can'ın yüzünde muzır bir gülüş oluştu.

Elleri teslim olur gibi havaya kalktı. "Ben gördüğümü söylüyorum!"

"Senin o gözlerini oyarım son gördüğün yüz benim olur!" diyerek cırladığımda oralı bile olmamış hatta bu onu daha da keyiflendirmişti.