Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

2. Ik bestuur water en spuw vuur voor de ogen van mijn vriendje

Ze komen eraan, de harpijen. Ik kijk achter om. Ik tik Alex op zijn schouder en wijs naar de vogels. "Shit" zegt hij zacht. Hij weet niet hoe hij moet reageren en hij mompelt dingen die ik niet kan verstaan. "Alex" zeg ik. Hij zit zo diep in zijn gedachte dat hij niet hoor wat ik zeg. "Alex!" Zeg ik nu. "Oké tia" zegt hij gestrest "we moeten nu naar beneden met Miles." "Maar" stamel ik maar Alex onderbreekt me al. " tia , ik leg het beneden allemaal uit maar we moeten nu naar beneden." Hij had gelijk. De drie harpijen kwamen nu steeds dichter bij. Een tikt met zijn snavel op het glas. Langzaam verschijnt er een sterretje en hij scheurt steeds verder. Miles die kijkt nog door de mist ( een mantel die stervelingen de echte dingen zoals monsters niet laat zien en halfbloeden ook als ze nog niks weten) en ziet daarom een gewone kraai. Ik tik hem op zijn schouder. Hij kijkt om. "Wat is er?" Vraagt hij. Je moet nu komen, we moeten naar beneden" zeg ik snel. "Maar.."
"Nu!"

Hij loopt achter me aan en ik loop achter Alex. Zo snel als we kunnen lopen we van de smalle treden. Boven ons hoor ik glas breken en leerlingen gillen. De harpijen zijn door het glas gekomen . We moeten naar beneden, naar mijn kluisje. "Kijk uit boven jullie!" Schreeuwt Alex. Ik kijk boven me en ik zie de onderkant van de harpij. Zijn klauwen halen uit naar Miles. Ik duw Miles de andere kant op en hij valt op de trap. Ik stuur een wind naar de harpij en hij schiet weg. Alex kijkt me verbaast aan. Ik weet dat hij in de war is. Ik trek Miles omhoog en we rennen weer verder. We zijn bijna beneden en er komt weer een. Deze keer haalt hij uit naar mij. Zijn klauwen raken mijn schouder en mijn spijkerjasje scheurt. Ik voel een withete pijn door mijn schouder maar ik ren door nog steeds hand in hand met Miles. We zijn eindelijk onder aan de trap en ik zie de drie harpijen al aankomen vliegen. "Kom hierheen!" Schreeuwt Alex vanuit de andere kant van de hal. Hij staat bij de lift. Miles en ik rennen er naar toe en ik probeer de pijn in mijn schouder te negeren. We strompelen de lift in en Miles drukt uitbundig op het dicht knopje. Net op het laatste moment gaat de deur dicht. We horen de vogels nog tegen de deuren botsen als ze sluiten. Alle drie buiten adem kijken we elkaar aan. "Wat gebeurt er" zegt Miles. Tot mijn verbazing is hij niet in paniek. Hij is juist opgewekt alsof hij zo alle drie die harpijen kan vermoorden. "Er is nu geen tijd om het uit te leggen Miles" zegt Alex serieus. De stres is van zijn gezicht te lezen. Ik weet nu zeker dat dit zijn eerste queeste is. Hij loopt naar me toe en raakt mijn wond aan. "aaahhhjj" zeg ik. Het is een best diepe wond maar niet al te ernstig. "Het gaat wel echt" zeg ik. Alex kijkt me aan en daarna Miles. "Als we zometeen beneden zijn rennen we naar kluisjes. Pak dan je spullen en ga dan naar de boot. en rennen."

Ik weet wat hij doet. We moeten nu naar de school bus en dan gaan we naar kamphalfbloed. Het zomerkamp voor halfgoden. Maar ik kan daar niet heen. Ik heb belooft aan Hera dat ik nooit een voet zet in dat kamp. Als ik dat wel doe en de andere goden komen er achter dan ben ik er geweest.
We zijn beneden. De deuren gaan open en we rennen door alle toeristen heen. We rennen naar de kluisjes en we pakken gehaast onze spullen. Ik zie Alex zijn dolk pakken en ik doe mijn armband om. Mijn wond is al aan het helen. Dat heb ik aan Apollo te danken. Miles doet ook zijn rugzak om zijn rug. " jullie, blijf bij elkaar dan probeer ik ze af te schudden."
Hoe graag ik ook zou willen helpen met Alex moet iemand Miles beschermen dus we rennen weg. Zo snel als we kunnen rennen we naar de boot en langs de rij. De boot is net leeg dus we nemen hem voor ons zelf. Ik kijk achter me. De harpijen vallen Alex aan maar Alex kan goed vechten. Hij haalt uit ,duikt en na enige tijd is er een onthoofd en een andere ligt zwaar gewond op de grond. De derde cirkelt in rondjes om hem heen. Hij komt naar de boot rennen. "Kom we moeten naar het roer!" Zegt Miles . "nee dat hoeft niet" zeg ik vast beraden want op het moment dat Alex in de boot springt op zijn eigen geiten manier (hij is een sater dus half geit) laat ik het water de boot bewegen. Ik strek mijn handen uit en het water gehoorzaamt mij. Zonder enige moeite, varen we zo 40 kilometer per uur. De harpij komt er aan. Hij cirkelt nog een laatste rondje boven me en dan valt hij aan. Het gebeurt in slowmotion. De harpij duikt naar beneden en ik laat mijn linker hand zakken en mijn rechter gaat omhoog. Uit mijn rechter hand komt vuur en ik BBQ de vogel. Dan valt hij op de grond naast me. Hij is dood en hij vergaat nu als stof. Ik staar nog een seconde naar resten van de vogel en kijk dan op. Miles kijkt me met grote ogen aan en Alex zijn mond is open gevallen. Het blijft een moment stil waarin ik besef dat Miles en Alex alles hebben gezien en dan breekt Alex de stilte. "Oké, nu weet ik echt niet meer wie je bent.

Ik laat de boot naar de haven varen en we stappen af en gaan naar de schoolbus. We praten allemaal niet met elkaar. Vooral Miles is van de wereld. Ik snap het wel. Hij is net opeens aangevallen door de enge vogels met gezichten uit zijn droom en heeft zijn vriendinnetje water zien besturen en vuur zien spuwen. Ik loop achter hem aan de bus in. Hij gaat op de bank naast de chauffeur zitten en ik ga naast hem zitten. "Gaat het met je schouder?" Vraagt hij met zijn diepe stem. Zijn ogen staan bezorgd. Ik had helemaal niet meer aan mijn schouder gedacht. Ik kijk ernaar. Ik zie nog vier dikke rode strepen maar zo te zien gaat het zo weer weg. "Ja hoor kijk het gaat wel". Alex heeft de bus aan de praat gekregen en kan nu gewoon rijden. Ik kijk hem aan. "Waarom kan je dat?" Vraag ik. "Wat, inbreken in een bus? Zegt hij " oh ja nou uhm gewoon..." stamelt hij. Hij gaat zitten. "Nee wacht ik rij wel"zegt Miles als hij opstaat. "Nee hoeft niet ho.."
"Jawel ik rij wel. Jij en tia hebben al bloeddorstige vogels vermoordt dus nu mag ik iets doen". Alex komt naast me zitten en Miles gaat achter het stuur zitten. "Waar moeten we heen?" Vraagt hij. Alex antwoord "Long island, halfbloed heuvel".