Dochter van Hera//Percy Jackson fanfiction

5. De voorspelling

Wat er daarna gebeurd is helemaal blank voor mij.

Ik word wakker op het zand van het strandje. Er staan een paar van de beste Apollo verzorgers om me heen en Chiron ook.
Met moeite open ik mijn ogen.
"Wat is er gebeurd" vraag ik. Mijn stem is hees en het doet pijn om te praten.
"Je ging zwemmen" zegt Alex die naast me zit geknield. "En toen kwam je boven en toen...."
hij stopt even. Hij slikt en kijkt weg.
"Toen maakte je een voorspelling" zegt Chiron .
Opgewonden kijk ik Alex aan.
"En? Wat heb ik gezegd? Leeft Miles nog? Is hij oke? Moet ik hem zoeken? Waar moet ik hem vinden?"
Alles gaat door mijn hoofd heen. Alex was de enige die hem heeft gehoord. Als hij hem niet meer weet vermoord ik hem.
"Je weet hem toch nog wel?" Vraag ik en ik ga rechtop zitten. Hij knikt en schraapt zijn keel.

"Door zon en duif gestolen en gewist,
Wordt hij door de zonde gemist
Als de rotonde de weg niet kan vinden,
Zal de duif haar hart verslinden
En in zijn eeuwige geluk,
Slaat de dood zijn slag
Als het doordringt stijgt de druk
En moet blijven degene die hij wel mag"

Er valt een stilte. Ik slik mijn bangheid weg en probeer alleen de opluchting te laten zien.
"Hij bestaat" zeg ik.
"Ja hij bestaat" zegt Chiron. "Je moet hem gaan zoeken kind".
Ik knik. "Er moeten wel mensen mee"
Alex en Polly stappen gelijk naar voor.
"Wij gaan wel, wij kennen.... hem blijkbaar het beste"
Chiron knikt. Hij kijkt alles behalve opgelucht. "Pak jullie spullen dan maar"

Terwijl ik mijn spullen pak probeer ik na te denken over de voorspelling. Ik maak me zorgen namelijk. Vooral over de dingen dat de dood zijn slag slaat en dat iemand moet blijven. Waar we heen moeten weet ik nog niet. De zon en duif zijn duidelijk Apollo en Aphrodite. waarom gestolen? En gewist? En waarom weet ik nog wel wie hij is?
Mijn hand grijpt naar mijn ketting. Ik voel met mijn vingers de gegraveerde afbeeldingen.
"Ego veniam" zeg ik fluisterend.
Als al mijn spullen in mijn rugtas zitten en ik me heb aangekleed loop ik naar buiten.

Midden op het grasveld staan Polly en Alex klaar om te vertrekken.
"En nu?" Vraagt Alex als ik ben aangekomen.
"We moeten naar Kansas" zegt Polly alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Ik kijk haar vragend aan. "Waarom?"
"Is het niet duidelijk?" Vraagt ze. " we moeten de rotonde om raad vragen"
Het komt binnen. Bij Alex blijkbaar niet.
"De rotonde?" Vraagt hij.
"Hecate" zeg ik. "Godin van de kruispunten en magie"