Αγάπης πόλεμος

Εχθρικές Διαθέσεις

"Τι έπαθες; Σοκαρίστηκες; Η μήπως πίστευες πως θα μπορούσες να κάνεις αυτά που θες χωρίς να αντιδράσει κανείς;" ρώτησε η Ευρυδίκη με σκληρό, αγέλαστο πρόσωπο και δεν έμοιαζε πια τόσο όμορφη, ούτε τόσο φιλική όπως ήταν η πρώτη εντύπωση που είχε σχηματίσει για αυτήν η Νόρα.
" Δεν έχω κανένα σχέδιο ούτε βγάζω άκρη με όλα αυτά που μου λες.Όχι πως σου πέφτει λόγος αλλά ήρθα εδώ για τη μητέρα μου και όχι για να ασχοληθώ με το Μάνο. Και δε καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες" να στον κλέψω πάλι "; η Νόρα είχε αρχίσει να εκνευρίζεται και όταν εκνευρίζοταν ήξερε πως μπορούσε να ξεφύγει στις αντιδράσεις της.
"Α ναι σωστά ξέχασα πως ήρθες εδώ για τη μανούλα σου που σε παράτησε πριν εκατό χρόνια. Μπου χου χου τι συγκινητική ιστορία.. Έλα τώρα είσαι ακριβώς σαν εκείνη. Συμφεροντολόγα και διπρόσωπη" πέταξε η Ευρυδίκη και η Νόρα τη κοίταξε έτοιμη να της ορμήξει.
"Μη τολμήσεις να μιλήσεις ξανά έτσι για τη μητέρα μου. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς για εκείνη, τη σχέση μου μαζί της και φυσικά ούτε μπορείς να μας βρίζεις. Μόλις χτες γνωριστήκαμε" ύψωσε τη φωνή της η Νόρα και το ζευγάρι από τις διπλανές ξαπλώστρες τις κοίταξε με εμφανή περιέργεια.
" Ξέρω τη μητέρα σου σχεδόν 15 χρόνια. Και πιο πριν οι γονείς μου όποτε τη ξέρουμε από τη καλή και από την ανάποδη."
"Τι ασυναρτησίες είναι αυτές ;Από που κι ως πού οι γονείς σου ήξεραν τη μητέρα μου;" η Νόρα είχε αρχίσει να καταλαβαίνει πως η συζήτηση προχωρούσε πολύ πιο πέρα απ' ο, τι μπορούσε να φανταστεί. Σε λίγο θα επέστρεφε ο Μάνος και το τελευταίο πράγμα που ήθελε είναι να τις δει σε αυτή τη κατάσταση να ωρύονται σαν Μαινάδες.
" Μη μου πεις! Δε στο έχει πει η καλή σου η μανούλα πως είναι και αυτή από τη Σύρο; Πως ζούσε εδώ και ήταν κόρη της πιο πλούσιας γυναίκας της Σύρου μέχρι που τα διέλυσε όλα και την έδιωξαν πυξ λαξ από το νησί; Α ναι προφανώς αυτά ήταν δύσκολο να τα δεχτούν τα ευαίσθητα κοριτσίστικα αυτάκια σου... "έκανε μια ειρωνική γκριμάτσα η Ευρυδίκη που πραγματικά ο θυμός την είχε μετατρέψει σε άλλον άνθρωπο. Σε κάποια πολύ λιγότερο γοητευτική και πολύ περισσότερο τοξική.
Η Νόρα είχε χάσει τη μίλια της. Δε μπορούσε να πιστέψει πως της το είχαν κρύψει. Δε θυμόταν ποτέ η μητέρα της να ανέφερε τη Σύρο, ούτε καν όταν ήταν μικρή και ζούσαν ακόμη με τους γονείς της στην Αθήνα. Αναρωτήθηκε αν ο πατέρας της το γνώριζε. Πότε μέχρι το θάνατο του δεν είχαν συζητήσει για τη μητέρα της από τότε που έφυγε , σαν να ήταν ήδη νεκρή από την ώρα που πέρασε το κατώφλι και τους εγκατέλειψε.
Όταν η Ευρυδίκη είδε πως Νόρα δεν απάντησε τίποτα καθώς ήταν χαμένη στις σκέψεις της, βρήκε ευκαιρία να συνεχίσει τον επιθετικό μονόλογο της.
"Εμένα όλα αυτά δε με ενδιαφέρουν, λυστε τα με τη μαμακα σου! Εγώ αυτό που θέλω είναι να μείνεις μακριά του. Ήσουν μαζί του, ένα χρόνο και σε παράτησε! Τι θες πια; Δε το καταλαβαίνεις πως δεν σε θέλει;"
Αυτό πραγματικά σόκαρε τη Νόρα. Πώς ήξερε αυτή η δηλητηριώδης έχιδνα πως είχε σχέση με τον Μάνο και μάλιστα πως την εγκατέλειψε; Της το είχε πει ο ίδιος; Τον είχε μισήσει τόσο κάποτε αλλά πίστευε μέσα της πως είχε μέσα του έστω τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Πίστευε πως θα σεβόταν το γεγονός πως κάποτε τη πόνεσε αλύπητα και δε θα το διέδιδε δεξιά και αριστερά.
"Εσύ που ξέρεις τι είχα εγώ με το Μάνο; Και στο κάτω κάτω της γραφής εσύ όπως είπες, έχεις σχέση μαζί του τα τελευταία 2 χρόνια. Οπότε δε βλέπω κανένα πρόβλημα. Έχουν περάσει περισσότερα από τότε που ο Μάνος άφησε τη Θεσσαλονίκη"
Ήθελε να πει "από τότε που με άφησε " αλλά τη πόναγε η συγκεκριμένη έκφραση. Τη ταπείνωνε.
" Ο Μάνος είναι μοιραίο να είναι μαζί μου. Από τότε που ήμασταν παιδιά ήξερα πως κάποτε θα γίνει δικός μου και θα ζήσουμε τη ζωή μας εδώ στο αγαπημένο μας νησί "
Η Νόρα τη κοίταξε με λύπηση. Αυτή η εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακή νεαρή κοπέλα έκρυβε μέσα της μια κακοφορμισμένη πληγή που απειλούσε να μολύνει όσους πλησίαζαν.
Η Νόρα δε μπορούσε να κάτσει άλλο εκεί, οχι με αυτή τη γυναίκα δίπλα της. Σε λίγο θα ερχόταν ο Μάνος και δεν είχε κουράγιο να υποκριθεί πως ήταν όλα καλά. Επιπλέον δεν ήθελε καν να του μιλήσει. Το μισούσε που είχε πει σε αυτή την ανόητη γυναικούλα που έπινε νερό στο όνομα του, τη προσωπική τους ιστορία. Ήταν ήδη μια πικρή ιστορία και ο Μάνος με το να την αναδιηγειται, την έκανε ακόμη πιο βαριά και επώδυνη.
Σηκώθηκε εκνευρισμένη, φόρεσε τα ρούχα της και αφού έβαλε τα πράγματα της στη τσάντα της, σηκώθηκε και πήρε το δρόμο που έβγαζε στο κεντρικό.
Στη πραγματικότητα ούτε ήξερε προς τα που έπρεπε να πάει αλλά το μόνο που ήθελε ήταν να απομακρυνθεί από την Ευρυδίκη, το Μάνο ακόμη και από τη μητέρα της και από ίδιο το νησί
Η ζέστη ήταν αφόρητη και το κεφάλι της χωρίς καπέλο έβραζε ήδη.
Ούτε καν σκέφτηκε πως θα μπορούσε να ελέγξει για κάποιο ταξί ή για το τοπικό κτελ. Απλά άρχισε να περπατάει ενστικτωδώς στο δρόμο που οδηγούσε εκτός του οικισμού.
Ευτυχώς είχε μαζί της το μπουκαλάκι με το νερό που της είχε φέρει ο σερβιτόρος μαζί με το κρυο τσάι της και το κρατούσε στο χέρι της σαν μια υπενθύμιση δροσιάς μέσα στη κόλαση.
Περπατούσε κάτω απο τον καυτό ήλιο ήδη περίπου ένα τέταρτο και είχε αρχίσει να νιώθει κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τη ζέστη.
Ταυτοχρόνως στο μυαλό της γύριζαν όλα όσα της είπε η Ευρυδίκη για τη μητέρα της. Αυτό ήταν ένα σοβαρό θέμα που θα έπρεπε να το συζητήσει με την Ελένη όταν θα ξαναβρίσκονταν. Αν και ίσως όλα αυτά να ήταν απλώς ψέματα της Ευρυδίκης για να τη ταράξει και να χαλάσει τη σχέση που προσπαθούσε να χτίζει από την αρχή με τη μητέρα της. Ίσως κατέληξε πως θα ήταν καλύτερο να μη πει κάτι στην Ελένη, τουλάχιστον στην αρχή μέχρι να ελέγξει αν ίσχυε κάτι από αυτά που της είχε πει η Ευρυδίκη.
Καθώς σκεφτόταν όλα αυτά και βάδιζε στην άκρη του δρόμου δίπλα στο ξερό και άνυδρο τοπίο του νησιού, είδε δίπλα της να σταματάει ένα αυτοκίνητο.
Αναθεμάτισε τη τύχη της. Δεν είχε καμία όρεξη για επιπλέον καυγάδες και δηλητηριώδη βέλη.
Σήκωσε το κεφάλι της και είδε με έκπληξη πως στο αμάξι βρισκόταν μόνο ο Μάνος που οδηγούσε:
"Είσαι καλά; Έχεις σκοπό να περάσεις τις υπόλοιπες μέρες των διακοπών σου με θερμοπληξία; Έλα μέσα να κάνουμε μια βόλτα και να σε γυρίσω στο ξενοδοχείο"
Η φωνή του μετά από καιρό ήταν τρυφερή και παρηγορητικη και όσο και αν η Νόρα ήθελε να αποφύγει τη συζήτηση, τα γκρίζα του μάτια κατάφερναν πάντα να τη τραβούν στο μονοπάτι τους.

(φτάσαμε και στο 9ο κεφάλαιο! 💓 Ούτε το κατάλαβα πως φτάσαμε εδώ και είμαστε ακόμη στην αρχή! Χαίρομαι που βλέπω πως έχετε ήδη αγαπήσει την ιστορία, ελπίζω και η συνέχεια να σας αρέσει! Στο μεταξύ αν το κεφάλαιο ήταν ωραίο, μη ξεχνάτε το αστεράκι μας!μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, XoXo)