Αγάπης πόλεμος

Μια Έκπληξη

Ένιωθε ακόμη ζαλισμένη όταν τελικά σταθεροποιήθηκε και προσπάθησε να του μιλήσει.
"Μπορείς να πεις τι στο καλό θες εσύ εδώ; Γιατί με ακολουθείς παντού; Δε στο ξεκαθάρισα πως ο, τι κάναμε ήταν απλώς για να περάσουμε όμορφα; Γιατί κόλλησες έτσι;" του μίλησε θυμωμένα αλλά ήξερε πως το ποτό την έκανε να μοιάζει περισσότερο γελοία έτσι όπως έβγαιναν οι λέξεις μεθυσμένες από το στόμα της.
" Ωω έλα τώρα κοριτσάκι. Θα σε λέω Νόρα γιατί έτσι μου είπαν πως σε λένε. Νομίζεις ότι δίνω δεκάρα για σένα; Ή πως σε έχω ερωτευτεί και τρέχω πίσω σου" η φωνή του ήταν σκληρή χωρίς ίχνος συναισθήματος.
Η Νόρα ένιωθε μπερδεμένη. Πώς ήταν δυνατόν να της αρνείται πως την ακολουθούσε; Ηταν ολοφάνερο.
" Δε ξέρω πως πιστεύεις εσύ πως είναι κάποιος αδιάφορος αλλά η δική σου συμπεριφορά σίγουρα δεν είναι κάποιου που αδιαφορεί" του πέταξε νευρικά και κρατήθηκε καλύτερα στο τοίχο.
Χωρίς να προλάβει να αντιδράσει εκείνος έπεσε πάνω της και τη σήκωσε αγκαλιά πριν προλάβει η Νόρα να καταλάβει καν τι συνέβαινε. Ίσα που πρόλαβε να φωνάξει ένα μπερδεμένο" βοήθεια και εκείνος είχε ήδη ανοίξει τη πόρτα του διπλανού αυτοκίνητου και την είχε βάλει μέσα. Έδεσε τα χέρια της όσο η Νόρα προσπαθούσε να απελευθερωθεί και έπειτα τα πόδια της για να μην κινείται μέσα στο αυτοκίνητο.. Έπειτα κλείδωσε τη πόρτα της, μπήκε κι αυτός μέσα και έβαλε μπρος το αμάξι ενώ η Νόρα δίπλα του έκλαιγε και φώναζε.
" Τι είδους ανώμαλος είσαι εσύ; Σου είπα πως δε θέλω να κάνω σχέση μαζί σου. Δε σε θέλω. Κι εσύ έχεις σχέση, τι θες από εμένα;"
Καθώς εκείνος οδηγούσε αργά στον ήσυχο δρόμο...
"Για να καταλάβεις τι προβληματική είσαι... Θα σου πω το εξής.. Δε ξέρεις τίποτα για μένα αλλά υποθέτεις πως κουβαλήθηκα από την Αθήνα απλώς για να σε δω. Τη περίπτωση να είμαι από τη Σύρο ούτε καν τη φαντάστηκες, έτσι;" γέλασε έντονα καθώς η Νόρα έπαιρνε ένα έκπληκτο ύφος.
" Μα ήσουν για μήνες στην Αθήνα... Τι έκανες στην Αθήνα; " ρώτησε χάνοντας τα λόγια της και τρέμοντας ολόκληρη.
" Αυτή είναι μια καλή ερώτηση....Λοιπόν ας πούμε πως ασχολιόμουν μαζί σου. Ήσουν η δουλειά μου για εκείνο το δίμηνο." της εξήγησε αινιγματικά και η Νόρα προσπαθούσε να χωρέσει όσα άκουγε στο μυαλό της που ένιωθε πως είχε γίνει μια σταλιά.
"Τι εννοείς η δουλεια σου; "
" Εννοώ πως με έστειλαν να σε απασχολήσω αν με πιάνεις. Να σε παρακολουθώ και να σε αποπλανήσω όσο ήταν δυνατόν..Μέσα στο σχέδιο και όλα αυτά τα τρελά μηνύματα και οι κλήσεις εδώ στη Σύρο. Ήθελε να σε αγχώσω λιγάκι " της έκλεισε το μάτι και έπειτα γύρισε και πάλι τα μάτια του στον δρόμο.
"Θέλεις να πεις.. Ποιος όμως; Γιατί;" της ερχόταν αναγούλα και ήταν σίγουρη πως αν ήταν όρθια θα είχε λιποθυμήσει.
" Όλο ερωτήσεις είσαι. Τέλος πάντων επειδή έχεις πλάκα και επειδή εγώ σήμερα τελειώνω και πατσίζω θα στο απαντήσω και αυτό. Ας πούμε λοιπόν πως έχω κάποιες δοσοληψίες με την Ευρυδίκη... Ναι τη γνωστή... Είναι λίγο τρελή δε λέω αλλά εγώ έκανα αυτά που έπρεπε για να ξεχρεώσω. Τώρα τι θα κάνει με σένα και τι θέλει να σου πει άλλη δουλειά. "
Πάλι μπροστά της η Ευρυδίκη. Δε μπορούσε να πιστέψει όσα άκουγε. Έμοιαζε να είχε ζήσει σε έναν ψεύτικο κόσμο τα τελευταία χρόνια που είχε δομηθεί από τα ψέματα της Ευρυδίκης και της μητέρας της.
" Και τι θα κέρδιζε από όλο αυτό εκείνη; "ρώτησε απορώντας για το τι θα μπορούσε να είχε σκεφτεί το άρρωστο μυαλό της.
"Δε ξέρω λεπτομέρειες. Δε ρωτάω και πολλά... Ήθελε να σε παρακολουθώ και να κάνω sex μαζί σου. Ήξερε μάλλον πως το έχεις σύστημα αυτό,ξέρω γω. Έχω και ένα video από τότε που κάναμε sex. Βασικά δεν το έχω πια, της το έδωσα..."
Η Νόρα δεν άντεξε...Άρχισε να κλαίει με λυγμούς από την ταραχή της, από το φόβο και το σοκ. Ήταν μπλεγμένη σε έναν ιστό που ύφαινε μια σατανική αράχνη. Δε θα μπορούσε ποτέ να τη νικήσει.
" Κοφ'το μου πήρες το κεφάλι.. Δε σε ειχα για κλαψιάρα.. Μάλιστα σε είχα συμπαθήσει και λίγο. Ήσουν σαν άντρας..σκληρή και χωρίς κολλήματα. Τώρα τι έπαθες;" της πέταξε θυμωμένος και άνοιξε το ραδιόφωνο.
"Που με πας τώρα; Αυτό πες μου μόνο"
"Σε θέλει η Ευρυδίκη, δε σου είπα; "ακουγόταν έτοιμος να χάσει την υπομονή του.
" Η Ευρυδίκη ήταν στο πάρτι. Την είδα με τα μάτια μου!" τσίριξε και άλλος της έριξε ένα χαστούκι.
"Μπορείς να το βουλώσεις. Δε μπορώ τις υστερίες "
Η Νόρα μαζεύτηκε στην άκρη του καθίσματος της ενώ ένιωσε το σημείο που την είχε χτυπήσει να καίει.
Κοίταξε έξω από το παράθυρο και μέσα στη ζάλη της δυσκολεύτηκε να διακρίνει τι έβλεπε έξω από το τζάμι. Όμως σύντομα διαπίστωσε πως γνώριζε πια την περιοχή που περνούσαν. Κατευθύνονταν προς τα Βαπόρια.
" Απάντησε μου σε αυτό που σε ρώτησα! Που στο καλό με πας; Αφού η Ευρυδίκη ήταν στο πάρτι"
"Ήταν στο πάρτι. Πριν τρεις ώρες. Αλλά έφυγε εδώ και ώρα. Και μου είπε να σε φέρω σε εκείνη. Ήμουν τυχερός που ήρθες εσύ έξω και μάλιστα μόνη σου γιατί έσπαγα το κεφάλι μου πως να σε φέρω έξω.. Ετοιμαζόμουν να σου γράψω κανένα φλογερό μήνυμα όλο απειλές όπως θα μιλήσω στο φιλαράκο σου για να σε βγάλω από το σπίτι αλλά μου το έκανες πολύ εύκολο."
Η Νόρα ένιωσε μια βαθιά θλίψη να την κυριεύει. Σκέφτηκε πόσο ανόητη ήταν που δεν περίμενε τον Μάνο. Που έκανε την έξυπνη και είχε βρει έξω μόνη της ενώ ήταν πιωμένη. Και πιο πολύ θύμωνε με τον εαυτό της που δεν είχε εμπιστευτεί αρκετά τον Μάνο για να του πει την αλήθεια για το πως είχε περάσει αυτά τα τέσσερα χρόνια.Έπρεπε να του έχει μιλήσει για το sex της μιας βραδιάς που της είχε γίνει αλκοολίκι και για τους άντρες με τους οποίους είχε κοιμηθεί χωρίς καν να ρωτήσει το όνομα της.
Τις σκέψεις της διέκοψε το αμάξι που σταμάτησε απότομα.
"Εδώ θα σε παρκάρω που λες" της είπε και αφού έσβησε τη μηχανή, βγήκε από το αμάξι, άνοιξε τη πόρτα της και αφού της έβαλε ένα μαντήλι στο στόμα για να μη φωνάξει, τη φορτώθηκε στον ώμο του και με τα πόδια την κουβάλησε μέχρι το κατώφλι του σπιτιού που ήταν μπροστά τους.
Η Νόρα αντιλήφθηκε πως η επήρεια του ποτού είχε αρχίσει να περνάει και μπορούσε να έχει καλύτερη συναίσθηση του περιβάλλοντος γύρω της. Μέσα στο σκοτάδι κοίταξε το φως που ερχόταν από μια γνώριμη πόρτα, είδε στο δάπεδο τις γνώριμες πλάκες και άκουσε τον παφλασμό των κυμάτων ενώ ήδη έφτανε στη μύτη της η μυρωδιά της θάλασσας.
Βρισκόταν στα Βαπόρια, έξω από το αρχοντικό της γιαγιάς της. Προσπάθησε να καταλάβει γιατί βρισκόντουσαν εκεί και πως ήταν δυνατόν στο εσωτερικό να υπάρχει φως.
Ήταν δυνατόν η Ευριδίκη να έχει κλειδιά για το σπίτι της γιαγιάς της;
Τα κλειδιά τα είχε δώσει σε εκείνη ο συμβολαιογράφος Μπελανζέρος και τα είχε στο εσωτερικό της βαλίτσας της στη ντουλάπα του ξενοδοχείου.
Ένιωσε αδυναμία στο να λύσει ακόμη έναν γρίφο για τον οποίο δεν είχε απάντηση και για πρώτη φορά ένιωσε πραγματικο φόβο. Φόβο για τη ζωή της.
Βρισκόταν δεμένη και φιμωμένη σε ένα μέρος που κανείς δε θα σκεφτόταν να τη ψάξει τέτοια ώρα ενώ μια τρελή ετοιμαζόταν να την υποδεχτεί στο προγονικό της σπίτι..
Ο Σ. χτύπησε τη πόρτα και βιαστικά το έβαλε στα πόδια.
"Δεν έχω όρεξη να δω πάλι τα μούτρα της. Αρκετά μπλέχτηκα για χάρη της..." ψιθύρισε χαμηλόφωνα αλλά αρκετά δυνατά ώστε να τον ακούσει η Νόρα
Ήθελε να του ζητήσει βοήθεια και έλεος γιατί ήταν ο μόνος άνθρωπος που ήξερε που βρισκόταν αυτή τη στιγμή αλλά το πανί που της έκλεινε το στόμα εμπόδιζε τις λέξεις να βγουν.
Εκείνος είχε ήδη μπει στο αμάξι και είχε ανάψει τη μηχανή. Ακούστηκαν οι ρόδες να στριγκλίζουν καθώς το αυτοκίνητο έκανε απότομη αναστροφή και έβγαινε και πάλι στον δρόμο.
Η Νόρα έμεινε ακίνητη ακούγοντας μόνο τη καρδιά της στο στήθος να βροντοχτυπάει καθώς η πόρτα άνοιγε και μια σκιά εμφανιζόταν στο κατώφλι.
Κρύος ιδρώτας την έλουσε όταν αναγνώρισε το πρόσωπο που της χαμογελούσε.

📍 Καλησπέρα. Άλλο ένα κεφάλαιο μόλις ανέβηκε και όπως καταλαβαίνετε σιγά σιγά η ιστορία μου φτάνει προς το τέλος της. Ελπίζω να σας αρέσει η εξέλιξη και να ευχαριστηθείτε τα λίγα κεφάλαια που απομένουν.
Αν σας άρεσε το κεφάλαιο, μη ξεχνάτε το αστεράκι και εννοείται το σχόλιο σας!
📍 Επίσης να μη ξεχάσω πως έχω ξεκινήσει μια μικρή αναδιαμορφωση των πρώτων κεφαλαίων και κάνω μικρές αλλαγές εμπλουτίζοντας τα χωρίς όμως να αλλάξει κάτι προς το παρόν στη πλοκή. Οπότε πρακτικώς δεν υπάρχει θέμα αλλά όποιος θέλει μπορεί να δει τις αλλαγές. Προς το παρόν έχω δουλέψει λίγο το κεφάλαιο 1.