Αγάπης πόλεμος

Αγώνας Δρόμου

(καλησπέρα! Αρχικά να ζητήσω συγγνώμη που το άργησα τόσο, γινόταν ένας χαμός αυτή την εποχή και δεν το είχα υπολογίσει. Πίστευα πως θα το έχω ολοκληρώσει μέσα στο προηγούμενο μήνα αλλά το καλοκαίρι ήταν τρελό οπότε άργησα περισσότερο απ ο, τι ήθελα. Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο οπότε με χαρά το συνεχίζω! Συγγνώμη και πάλι για την αργοπορία και ελπίζω να χαρείτε τη συνέχεια ❤️)

Ανατριχίλα διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά της Νόρας. Η Ευριδίκη ήταν εκεί. Μέσα σε αυτό το το σπίτι που οι τοίχοι του γνώριζαν πλέον κάθε οικογενειακό μυστικό.
  Το βλέμμα της Νόρας κινήθηκε δεξιά και αριστερά προς τις πόρτες του ισογείου και έπειτα προς τη σκάλα που οδηγούσε στο πάνω πάτωμα. Μέσα της ήξερε πως η Ευρυδίκη δεν ήταν πια ζωντανή. Μπορούσε να το νιώσει πίσω από τα λόγια της Ελένης, μπορούσε να το αισθανθεί στην παγωνιά της ατμόσφαιρας που έμοιαζε νεκρική.
  Το νευρικό τρέμουλο που κυρίευε το σώμα της γινόταν όλο και χειρότερο. Ένιωθε τα μηνίγγια της να χτυπούν από την υπερένταση και όσο και να ήθελε να κλάψει για τη δική της μοίρα, έσφιξε τα δόντια και προσπάθησε να παραμείνει ψύχραιμη.
"Που είναι η Ευρυδίκη; Τι της έχεις κάνει;" μίλησε αργά σαν να απευθυνόταν σε κάποιο μικρό παιδί που έπρεπε να παραδεχτεί την αταξία που έκανε.
  Η Ελένη την κοίταξε με αφηρημένο βλέμμα και την πλησίασε περισσότερο. Γονάτισε δίπλα της και έπιασε το σαγόνι της Νόρας σφιχτά κοιτάζοντας την κατά πρόσωπο.
"Ας πούμε πως δε θα ξανακούσει καμία από τις δύο μας τις κλάψες της για τον Μάνο." Ο Μάνος αυτο νια νια νια, ο Μάνος εκείνο " θεέ μου ήταν τόσο κουραστικό όλα αυτά τα χρόνια να την ακούω να λέει όλες αυτές τις ανοησίες για εκείνον. Καταλαβαίνεις όμως. Έπρεπε να το ανεχτώ. Είχαμε κοινό σκοπό. Όμως σήμερα.. Σήμερα ας πούμε πως η δουλειά σχεδόν τελείωσε..." χαμογέλασε παράξενα σαν να έβλεπε μπροστά της ένα μέλλον που μόνο εκείνη μπορούσε να αντιληφθεί.
"Της άξιζε αυτό που έπαθε.. Πραγματικά κάποιος έπρεπε να την ξεφορτωθεί. Καταλαβαίνω γιατί το έκανες... Ξέρω πως δε θα φανεί καλό στους άλλους αλλά εγώ καταλαβαίνω μαμά Χαίρομαι που κάποιος το έκανε και δε χρειάστηκε να την ξεφορτωθώ εγώ. Με έκανε να υποφέρω σκληρά.. Το ξέρω πως ήσασταν μαζί σε αυτό αλλά μπορώ να νιώσω τη θέση στην οποία βρισκόσουν... Ολα πήγαν λάθος " η Νόρα άφηνε τα ψέματα να βγαίνουν από το στόμα της με φυσικότητα και ταυτόχρονα ξεσπούσε σε λυγμούς, πράγμα που δεν της ήταν δύσκολο δεδομένων των συνθηκών.
Δε γνώριζε τι σχεδίαζε η μητέρα της για την ίδια αλλά θα προσπαθούσε να πάει με το μέρος της. Σκοπός της ήταν να καταφέρει τη μητέρα της να τη λύσει. Τουλάχιστον τα πόδια της για να μπορέσει να τρέξει σε ανύποπτη στιγμή.
  Η ιδέα δεν ήταν εύκολη καθώς η Νόρα γνώριζε πως η μητέρα της ήταν πανέξυπνη απλά επίσης ήξερε πως ήταν και παρανοϊκή και θα προσπαθούσε να τη πλησιάσει υποστηρίζοντας την.
"Αποκλείεται να τα εννοείς αυτά που λες. Ξέρω πως είσαι από τα καλά κορίτσια.." της απάντησε καθώς σηκωνόταν από κοντά της και πλησίαζε το σβηστό τζάκι.
  "Μα ας πούμε την αλήθεια, μαμά.. Πόσο καιρό με γνωρίζεις πραγματικά; Πως ξέρεις ποια είμαι και τι σκέφτομαι; Είμαι κόρη σου στο κάτω κάτω και αυτά τα πράγματα είναι και γονιδιακά... Είχα σκεφτεί λοιπόν κι εγώ πως της άξιζε να πεθάνει.. Για ολα αυτά που μου συνέβησαν.. Στο είπα πως ναι κατηγορώ κι εσένα, ήσασταν μαζί σε αυτό.. Αλλά εσύ είχες μια καλή δικαιολογία. Ποιος είπε όχι στο χρήμα;
Αλλά εκείνη; Να μου κάνει τόσο κακό για μια εμμονή; Για έναν άντρα; Πραγματικά της άξιζε και χαίρομαι που με γλίτωσες από τον κόπο να την κανονίσω εγώ " η Νόρα ένιωθε παράξενα που ξεστόμιζε ολα αυτά τα τρομερά πράγματα αλλά μέσα της ήξερε πως αγωνιζόταν για την ίδια της τη ζωή.
  Η Ελένη την κοίταξε με καχυποψία σαν να ζύγιζε αυτά που είχε ακούσει. Σαν να προσπαθούσε να δει στην καρδιά της Νόρας και να ελέγξει αν υπήρχε όντως το δηλητήριο και στην ίδια της την κόρη.
"Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω αυτά που μου λες... Έχεις κι αυτό το αγγελικό πρόσωπο, φαίνεσαι πάντα τόσο αθώα. Το είχε κ ο Ανδρέας αυτό.. Αν πραγματικά εννοείς αυτά που λες τότε πέφτω από τα σύννεφα" η φωνή της ήταν μουδιασμένη, δεν είχε πεισθεί τελείως.
Η Νόρα ήξερε πως ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος της και πως έπρεπε να δράσει γρήγορα. Έπρεπε να την στριμώξει πριν προλάβει και να βάλει τα πράγματα σε λογική σειρά..
" Θέλω να τη δω.. " είπε με ψυχρό ύφος και φοβήθηκε πως η Ελένη θα της το αρνιόταν.
"Θέλεις να τη δεις; Τι είναι αυτά που λες; Για ανόητη με περνάς;" γέλασε δυνατά και η ηχώ διαπέρασε τους κρύους τοίχους.
"Θέλω να τη δω νεκρή και επιτέλους να ηρεμήσω. Να νιώσω πως έφυγε και δε πρόκειται ποτέ να ξαναδώ το πρόσωπο της και δε θα ξαναενοχλήσει τον Μάνο "η φωνή της έσταζε πραγματικό μίσος και όσο κι αν ένιωθε άσχημα για τα λόγια αυτά, ήξερε πως το ψέμα ήταν μονόδρομος.
  Η Ελένη την κοίταξε σαν να σκεφτόταν κάτι ώστε να πάρει μια απόφαση.
Η Νόρα κράτησε την ανάσα της και περίμενε την απάντηση της Ελένης.
"Εντάξει, ξέρω πως είναι να θες να εξαφανίσεις κάποιον που σου έκανε μόνο κακό και καταλαβαίνω πως θες να τη δεις και να νιώσεις τον θρίαμβο σου. Πως την κέρδισες, πως είσαι εδώ κι εκείνη όχι...
Θα σου λύσω τα πόδια αλλά πραγματικά μη σκεφτείς να κάνεις καμιά ανοησία. Είναι κλειδωμένα και πίστεψε με δε θα βρεις το κλειδί εύκολα.
  Μέσα της η Νόρα μπορούσε να αντιληφθεί πως αυτή τους η μετακίνηση εξυπηρετούσε κάποιον άλλο σκοπό για την Ελένη. Δεν την μετακινούσε γιατί την είχε πιστέψει, όχι. Ήταν κάτι άλλο, μπορούσε να το νιώσει από τις κινήσεις της, από το σώμα της Ελένης που ξαφνικά βρισκόταν σε εγρήγορση.
  Έσκυψε από πάνω της και σταδιακά έλυσε τους κόμπους από τα πόδια της. Η Νόρα τα τέντωσε γιατί είχαν μουδιάσει από το δέσιμο και την ακινησία.
  Στάθηκε όρθια και η Ελένη της έκανε νόημα να προχωρήσει πρώτη προς τη σκάλα. Προχωρούσε αργά και φοβισμένα. Ανησυχούσε πως δε θα άντεχε να δει την Ευρυδίκη νεκρή, πως θα κατέρρεε και θα το έκανε ακόμη πιο εύκολο για τη μητέρα της.
  Ανέβηκαν στη σκάλα και προχώρησαν στον πλατύ διάδρομο. Όταν έφτασαν έξω από το παλιό υπνοδωμάτιο της Ελένης, εκείνη της έκανε νόημα να μπει μέσα. Άνοιξε την πόρτα και εκεί στο πάτωμα, πεσμένη μπρούμυτα μέσα σε ένα κόκκινο ποτάμι ήταν η Ευρυδίκη. Ήταν πεσμένη στο πλάι, τα μαλλιά της ήταν βουτηγμένα στο αίμα όπως και κομμάτι του προσώπου της. Μια μεγάλη πληγή από χτύπημα, φαινόταν στο δεξί τμήμα του κεφαλιού της. Η Ελένη την είχε χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι με κάτι αιχμηρό.
  Η Νόρα ένιωσε τη μυρωδιά του αίματος να φτάνει στα ρουθούνια της και νόμιζε πως θα λιποθυμήσει. Όμως ήξερε πως έπρεπε να κρατηθεί, να αντέξει. Έτσι διατηρώντας τη ψυχραιμία της, έκανε έναν κύκλο βαδίζοντας γύρω από τον κύκλο του αίματος και κοίταξε το πτώμα σαν να ήταν κάποιο ενδιαφέρον έκθεμα σε μουσείο.
Το μυαλό της όμως ήταν στην εγκυμοσύνη της Ευρυδίκης, στο μωρό που είχε χαθεί μαζί της.Ένας φόνος είναι διεστραμμένος από μόνος του. Πόσο μάλλον όταν σκοτώνετε μια έγκυο γυναίκα..
Γιατί την είχε σκοτώσει η Ελένη; Δε φοβόταν πως θα έβρισκαν το πτώμα μέσα στο σπίτι και θα την κατηγορούσαν; Κι η ίδια, τι ρόλο θα έπαιζε στο έργο της Ελένης;
Εκτός αν... Μια φρικτή σκέψη πέρασε από το μυαλό της, μια σκέψη που αν ήταν σωστή τότε έβαζε τα πάντα στη θέση τους και εξηγούσε το σχέδιο της Ελένης.
Σε αυτό το σχέδιο η ίδια θα ήταν επίσης νεκρή. Αλλά δε θα μπορούσε να πεθάνει από χτύπημα όπως η Ευρυδίκη. Θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί άλλη μέθοδος για να ταιριάξουν ολα.
  Ήταν μόνο μια υπόθεση αλλά μέσα της ήξερε πως μόνο έτσι θα μπορούσε να γλιτώσει η Ελένη. Και να κερδίσει.. Τα χρήματα και το δικαίωμα της να μη πάει φυλακή για το φόνο της Ευρυδίκης.
"Πως σου φαίνεται λοιπόν; Νιώθεις καλύτερα τώρα που όντως είναι νεκρή;" η φωνή της Ελένης ήταν κρύα. Σχεδόν ειρωνική..
"Ας πούμε πως εγώ θα το έκανα με λιγότερους λεκέδες στο χαλί" σχολίασε η Νόρα και πλησίασε την Ελένη. Ήθελε να είναι κοντά της όταν θα έκανε την κίνηση της.
" Ω έλα τώρα κοριτσάκι μου..Έπρεπε να γίνει έτσι... Στη πραγματικότητα δεν είχα σκοπό να τη σκοτώσω. Εννοώ ναι ήξερε πολλά άλλα δε νομίζω πως ήταν επικίνδυνη για μένα. Ήταν άλλωστε και η ίδια πολύ μπλεγμένη σε ολο αυτό για να με απειλεί. Απλά καταλαβαίνεις, όταν υπάρχει ένα σχέδιο, κάποιος πρέπει να θυσιαστεί" έσφιξε τα χείλη της για να δείξει πως δεν είχε άλλη επιλογή.
" Τότε γιατί αποφάσισες να τη σκοτώσεις; "η Νόρα ήξερε την απάντηση και επίσης ήξερε πως η μητέρα της δε θα απαντούσε. Αντ'αυτού θα αντιδρούσε ακαριαία.
Και όντως καθώς η Νόρα έπεφτε με όλη της τη δύναμη πάνω στο κορμί της Ελένης, εκείνη έκανε μια κίνηση να πάρει το όπλο που είχε στο ανοιχτό συρτάρι δίπλα της.
Η Νόρα πέφτοντας πάνω της, την αιφνιδίασε και έπεσαν και οι δύο στο κρύο δάπεδο παλεύοντας δίπλα στο νεκρό σώμα της Ευρυδίκης.
Το σώμα της Ελένης ήταν δυνατό, στιβαρό και σίγουρα η υπερένταση της έδινε επιπλέον ενέργεια. Η Νόρα πάλευε να την ακινητοποιήσει σπρώχνοντας της τα χέρια και ρίχνοντας το βάρος της πάνω στην Ελένη. Εκείνη όμως πάλευε σαν τρελή και η Νόρα ένιωθε τις δυνάμεις της να μειώνονται.
  Καθώς είχαν σηκωθεί σχεδόν όρθιες και πάλευαν, η Νόρα κατάφερε να ελευθερωθεί από τον κλοιό της Ελένης, να τη σπρώξει δυνατά ρίχνοντας την πίσω και να τρέξει προς την πόρτα. Το κλειδί ήταν ακόμη εκεί και κλείδωσε την πόρτα με δυσκολία καθώς με το ζόρι κουνούσε τα δεμένα χέρια της. Τα παράθυρα έβλεπαν στη θάλασσα, δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής και το κλειδί της κεντρικής πόρτας το είχε η Ελένη πάνω της.
Άρχισε να τρέχει σαν τρελή στη σκάλα κατεβαίνοντας στον κάτω όροφο ενώ άκουγε την πόρτα του δωματίου στον επάνω όροφο να τραντάζεται.
Ήταν όμως παγιδευμένη μέσα σε αυτό το σπίτι - φάντασμα.