Αγάπης πόλεμος

Σχέσεις Οργής

Τον κοίταξε με ένα βλέμμα έκπληξης και εκείνος σαν να συνήλθε από αυτό που τον έκανε να φανεί ευάλωτος.
"Ξέχασε το ήταν βλακεία μου. Δεν χρειάζεται να μου πεις, ήταν κάπως αδιάκριτο αυτό που σε ρώτησα" είχε τραβήξει το χέρι του αφήνοντας το δικό της. Φαινόταν ελαφρώς ταραγμένος σαν ξαφνικά να είχε θυμηθεί κάτι που τον είχε επαναφέρει στη προηγούμενη ουδέτερη στάση του. Είχαν μια στιγμή, το είχε νιώσει η Νόρα αλλά έμοιαζε λες και αυτή η στιγμή να τον  είχε τρομάξει.
"Δε πειράζει, ήταν μια απλή ερώτηση, δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα. Αλλά η αλήθεια είναι πως δε θα απαντήσω, γιατί νιώθω πως εσύ ειδικά δε πρέπει να ρωτάς. Έχασες αυτό το δικαίωμα στις ερωτήσεις και στις εξομολογήσεις μου όταν έφυγες χωρίς προειδοποίηση" του απάντησε με φωνή που ακουγόταν φυσιολογική αλλά μόνο η ίδια ήξερε πόσο αγώνα κατέβαλε για να μιλήσει χωρίς να ακουστεί πληγωμένη.
Ο Μάνος δεν είπε τίποτα, άλλωστε τι θα μπορούσε να της πει... Ήταν όλα μια τελειωμένη υπόθεση.
" Εσύ όμως θα μου πεις για τον Πιέρο, φτάνει πια με τα μυστικά" γκρίνιαξε η Νόρα και ο Μάνος κούνησε το κεφάλι του σε ένδειξη συμφωνίας.
"Εντάξει θα σου πω. Έχουν περάσει όπως σου είπα 9 χρόνια από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε αλλά η ιστορία ξεκινάει λίγο πιο πίσω όταν ακόμη ήμασταν στο σχολείο. "ξεκίνησε ο Μάνος και η Νόρα άρχισε να παρακολουθεί με προσοχή όσα άρχισε να της διηγείται.

"Γνώριζα τον Πιέρο από το δημοτικό. Ήμασταν πολύ φίλοι και πολλές φορές πηγαίναμε μαζί για μπάλα ή για ηλεκτρονικά. Ακόμη και ο πατέρας μου συχνά πυκνά έκανε παρέα με τον δικό του και αυτό μας έκανε να έχουμε ακόμη έναν κοινό σύνδεσμο.
Τα βρίσκαμε με έναν τρόπο αν και ήμασταν πολύ διαφορετικοί. Εκείνος εσωστρεφής και μοναχικός εγώ.. εε ξέρεις πως είμαι.. Κοινωνικός και έξω καρδιά αν μπορώ να το πω για τον εαυτό μου. Αλλά ναι τα βρίσκαμε. Περάσαμε ωραίες χρονιές. Εκείνος πρώτος μαθητής, εγώ μέτριος αλλά πάντα με βοηθούσε και τον παραδέχομαι σε αυτό. Αλλά όπως καταλαβαίνεις το πρόβλημα είναι πάντα το θέμα των γυναικών. Δε θα πω ψέματα γιατί θα ήταν και ανόητο μεταξύ μας άλλωστε, είχα πολλές κατακτήσεις. Δε ξέρω αν φταίει η εμφάνιση ή το όλο πλαίσιο γιατί ήδη από το γυμνάσιο ήμουν αρχηγός στη σχολική ομάδα ποδοσφαίρου, είχαν πολλές παρέες και γενικά ήμουν πολύ κοινωνικός. Όποια  πέτρα και να σήκωνες τότε, απο κάτω πεταγόμουν εγώ. Τότε μου άρεσε δε λέω αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως να ειχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα. Είχα φερθεί και λίγο άσχημα σε κάποιες κοπέλες τότε, δεν είχα κάνει καλές εξηγήσεις και είχαμε κλάματα κτλ.
Ο Πιέρος το ήξερα πως ήταν αντίθετος με όλα αυτά, μου το είχε πει ειδικά εκεί στην αλλαγή μεταξύ γυμνασίου και λυκείου που πάντα λίγο μεγαλώνουμε και οι φίλοι και οι παρέες δοκιμάζονται έτσι όπως αλλάζουν οι χαρακτήρες μας. Μου το είχε πει να κόψω τις ανοησίες και να κοιτάξω τα μαθήματα μου και τη ζωή μου. Να μη πληγώνω τους γύρω μου.
Και το προσπάθησα, το προσπάθησα πολύ γιατί τότε ήταν και η εποχή που ο πατέρας μου ήταν φρεσκοπαντρεμένος με τη μητέρα σου και στο σπίτι είχαν έρθει τα πάνω κάτω. Έπειτα η μητέρα σου έμεινε έγκυος στη Δώρα και εγώ όπως καταλαβαίνεις ήμουν σε πλήρη σύγχυση.
Τέλος πάντων όλα αυτά μέχρι τη Δευτέρα λυκείου που ήρθε στο σχολείο μια καινούρια κοπέλα, η Μυρτώ. Οι γονείς της ήταν εκπαιδευτικοί και είχαν πάρει μετάθεση στο νησί.
Ναι προφανώς ήταν όμορφη. Όλοι το έβλεπαν, ήταν κοινώς αποδεκτό και μου άρεσε και μένα.
Το μπλέξιμο ξεκίνησε όταν εκείνη άρχισε να κάνει παρέα μαζί μας. Δε θυμάμαι καν πως προέκυψε αυτό, πως φτάσαμε να γίνουμε τόσο φίλοι οι τρεις μας.
Εγώ, η Μυρτώ και ο Πιέρος. Εκείνη ήταν αγοροκόριτσο, φορούσε πάντα jeans και φούτερ αλλά εγώ για κάποιο λόγο την ερωτεύτηκα όχι μόνο επειδή ήταν όμορφη εμφανισιακά αλλά γιατί πάντα περνάγαμε τέλεια όταν ήμασταν μαζί . Ξέρεις πως είναι όταν είσαι έφηβος, κολλάς και δε μπορείς να συνέλθεις.
Η αλήθεια είναι πως εξαιτίας αυτού του συναισθήματος για τη Μυρτώ, άρχισα πάλι να διαβάζω περισσότερο και να προσπαθώ για να σπουδάσω.
Ο Πιέρος ναι ήξερε πως ένιωθα για τη Μυρτώ. Ήταν ο μόνος στον οποίο το εξομολογήθηκα γιατί τον εμπιστευόμουν απόλυτα.
Και η ιστορία συνεχίστηκε έτσι μέχρι που τελειώσαμε το λύκειο. Εγώ όπως ξέρεις έφυγα για Θεσσαλονίκη και ο Πιέρος με την Μυρτώ πέρασαν στην Αθήνα. Θα πεις, μπορούσα κι εγώ να πάω. Είχα κουραστεί όμως. Να τη σκέφτομαι αλλά να τρέμω που είναι φίλη μου, που θα έχανα κάτι τόσο σημαντικό αν δεν με ήθελε όπως εγώ. Και έτσι έφυγα για τη Θεσσαλονίκη, για να αποκοπώ. Αλλά έλα τώρα Νόρα, είσαι πολύ έξυπνη κοπέλα, ξέρεις που πάει το πράγμα.
Το επόμενο Πάσχα της πρώτης χρονιάς όταν γύρισα για να δω τους δικούς μου και τα παιδιά, ανακάλυψα πως οι δυο πιο κοντινοί μου φιλοι είχαν σχέση. Και μάλιστα είχαν σχέση ήδη από τη Τρίτη λυκείου όταν ακόμη του ζητούσα συμβουλές για το πως θα τη πλησιάσω. Όχι πολύ κομψό αυτό εκ μέρους του κυρίου Πιέρου Καλογήρου,δε νομίζεις;
Και μάλιστα για να ολοκληρωθεί το πράγμα, είχαν σκοπό να αρραβωνιαστούν το καλοκαίρι.
Το τραγικό ήταν ότι όλα αυτά τα έμαθα τυχαία από τον πατέρα μου που είχε τη σχετική συζήτηση με τον Φραγκίσκο, τον πατέρα του Πιέρου.
Έγινα τόσο έξαλλος όσο ποτέ μέχρι τότε. Όχι τόσο για τη Μυρτώ. Είχα καιρό που δεν την είχα συναντήσει και είχε αρχίσει πια να σβήνει όλη αυτή η εφηβική διάθεση. Είχα βρει τον εαυτό μου στη Θεσσαλονίκη, δεν ήθελα να έχω πισογυρίσματα. Αλλά το πρόβλημα μου ήταν ο Πιέρος που τον είχα σαν αδερφό, που του έλεγα πως είμαι ερωτευμένος μαζί της και εκείνος μου έλεγε να μη της πω τίποτα για να μην χαλάσω τη φιλία μας και τη παρέα. Ήταν τραγική ειρωνεία.
Όταν πήγα και τον βρήκα μου ζήτησε συγγνώμη, μου είπε πως έγινε χωρίς καν να το καταλάβει. Απλώς την ερωτεύθηκε και εκείνη το ίδιο. Εγώ δεν άκουγα τίποτα πια ίσως γιατί πιστεύω πως η λογική πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να συγκρατεί το συναίσθημα. Δυστυχώς ναι ξεκίνησα καυγά , χτυπηθήκαμε και θα είχαμε και χειρότερα αν δεν έμπαινε στη μέση ο πατέρας του που μόλις είχε επιστρέψει στο σπίτι.
Ορκίστηκα από τότε πως για μένα ήταν πια ένας ξένος και κόψαμε κάθε επαφή. Το καλοκαίρι έμαθα πως είχαν αρραβωνιαστεί και πως σχεδίαζαν να παντρευτούν μόλις τελειώσουν τις σπουδές τους. Αλλά ξέρεις πως είναι αυτά... Όταν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους εκείνη ήθελε να κάνει μεταπτυχιακό στο Λονδίνο και έφυγε για δύο χρόνια δίνοντας όρκους αγάπης. Εκεί γνώρισε κάποιον εύπορο Βρετανό συμφοιτητή της και μαθαίνω πως τώρα πια είναι παντρεμένη και έχει και ένα μικρό παιδί"

Ο Μάνος γέλασε με εκείνο το σκανδαλιάρικο χαμόγελο του και η Νόρα που είχε κατακλυστεί από σκέψεις μετά από τόσες πληροφορίες δεν ήξερε τι να πει.
Έπειτα από λίγα λεπτά σιωπής βρήκε τη μίλια της και έκανε το πρώτο της σχόλιο:
" Καταβάθος χάρηκες που τον παράτησε πες την αλήθεια, σε ξέρω"
"Φυσικά και χάρηκα. Ήθελα να καταλάβει πως είναι να εμπιστεύεσαι κάποιον και να σε προδίδει" της απάντησε και σαν να κατάλαβε τη γκάφα του συμπλήρωσε:
"Συγγνώμη ήταν ατυχής η φράση"
"Όχι δεν ήταν ατυχής καθόλου, ίσα ίσα που ταιριάζει και στη δική μας περίπτωση γάντι " του απάντησε μελαγχολικά.
Προσπερνούσαν ταβέρνες και μπαράκια και σε λίγο ένιωθε πως θα έφταναν. Καλύτερα να περίμενε να δει η ίδια το όνομα του μαγαζιού και να του στείλει μήνυμα.
Αν τα πράγματα ήταν όπως τα διηγήθηκε ο Μάνος, τότε πράγματι ο Πιέρος είχε φερθεί πολύ άσχημα. Αλλά είχαν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια και κακά τα ψέματα κι εκείνος είχε διδαχτεί κάποια σκληρά μαθήματα στα χρόνια αυτά.
"Αυτό το που δε καταλαβαίνω είναι πως ενώ ήσασταν τόσο κολλητοί, η μητέρα μου με το ζόρι θυμόταν πως ήσασταν συμμαθητές." ρώτησε η Νόρα που θυμήθηκε τη συζήτηση με τη μητέρα της.
"Μη δίνεις σημασία, έτσι είναι η Ελένη. Είναι τόσο πολύ απασχολημένη με τον εαυτό της που ότι είναι έξω από αυτό, δεν την αφορά ιδιαίτερα " απάντησε ο Μάνος αυθόρμητα.
Η Νόρα μούδιασε ακούγοντας τον να μιλάει έτσι για τη μητέρα της.
"Συγγνώμη Νόρα αλλά νομίζω κι εσύ σύντομα θα το καταλάβεις και θα συμφωνήσεις μαζί μου " της απάντησε και τα βήματά τους τους έφεραν τελικά στο kouchiko ένα cocktail bar φημισμένο στο νησί.
Η νύχτα μόλις άρχιζε.

(καλησπέρα και πάλι! Μάθαμε και την ιστορία του Μάνου και του Πιέρου. Ποιος πιστεύετε ότι είχε δίκιο; Στα επόμενα κεφάλαια έχουμε τη συνάντηση των δύο δύο αντρών οπότε σύντομα νεότερα. Μέχρι τότε να περνάτε τέλεια, να διαβάζετε και να βάζετε αστεράκια ✨)