Αγάπης πόλεμος

Ελένη 5

4 χρόνια πριν

  "Πως έμπλεξες έτσι, μπορείς να μου πεις;"του φώναξε και έπεσε κλαίγοντας στον καναπέ.
   Ο Δημήτρης κάθισε κι αυτός δίπλα της στη πολυθρόνα και περίμενε το ξέσπασμα της. Το ήξερε πως είχε δίκιο και πως ο, τι και αν του έλεγε η Ελένη είχε δίκιο.
  Την αγαπούσε την Ελένη. Κάποτε πριν χρόνια την είχε εγκαταλείψει και τελικά εκείνη κατέληξε στην Αθήνα με έναν άλλον άντρα.
   Όταν παντρεύτηκε τη πρώτη του γυναίκα η πλήξη είχε ξεκινήσει απο τους πρώτους μήνες. Δεν μπορούσε να αντέξει το ποσό ήσυχη και άχρωμη ήταν. Τουλάχιστον έτσι την έβλεπε ο ίδιος.
  Οι φίλοι και οι γνωστοί τον μακάριζαν για την τύχη του αλλά εκείνος το ήξερε πως αν δεν χρειαζόταν τα λεφτά της για να μπορέσει επιτέλους να πάψει να είναι ο αδέκαρος γιος της Ρόζας της υπηρέτριας,δε θα την είχε πλησιάσει ποτέ.
  Η Φαίδρα δεν ήταν άσχημη, ίσα ίσα. Αλλά της έλειπε η ένταση, η σπίθα. Δε μπορούσε να θυμώσει ούτε να κρατήσει κακία σε κανέναν κι έτσι ήταν σαν μικρό παιδί.
  Ο Δημήτρης αυτό δε το άντεχε. Έπιανε τον εαυτό του συχνά πυκνά να αναπολεί τις στιγμές του με την Ελένη. Πόσο ταίριαζαν ερωτικά, πόσο πολύ καταλάβαιναν ο ένας τον άλλο. Θυμόταν με νοσταλγική διάθεση πόσο τσαγανό διέθετε και πόσο δυναμική και σκληρή μπορούσε να γίνει.
  Είχε φτάσει στο σημείο να πιστεύει πως είχε κάνει τεράστιο λάθος όταν την άφησε να φύγει μέσα από τα χέρια του. Ίσως να τα κατάφερναν και μόνοι τους στο νησί ή στην Αθήνα αν είχαν μείνει μαζί. Ίσως ακόμη και να τη συγχωρούσε η μητέρα της κάποια στιγμή και να έπαιρναν κι από εκεί κάποια λεφτά.
  Όταν χήρεψε, λυπήθηκε πολύ για τη Φαίδρα. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, μια ψυχούλα και η μητέρα του μοναδικού του παιδιού. Όμως μέσα του ένιωσε και μια μικρή ανακούφιση. Ήταν ακόμη νέος και ελεύθερος και δε θα έκανε τα ίδια λάθη. Θα σχεδίαζε σωστά τη ζωή του από εδώ και πέρα.
  Η στιγμή που πέτυχε την Ελένη στην Αθήνα, ήταν για εκείνον δώρο θεού. Την ήθελε δική του και θα τη χώριζε από αυτόν τον τύπο ακόμη και αν χρειαζόταν να μεγαλώσει σαν δικό του το κοριτσάκι της.
   Σχεδίασαν τα πάντα, κατάφερε να την αποκτήσει και να την κάνει γυναίκα του. Ήθελε να της προσφέρει τα πάντα και τώρα είχε γίνει Αυτό. Αυτό το λάθος που δε μπορούσε να το διορθώσει εύκολα.
   Χρειαζόταν λεφτά. Η δουλειά είχε πρόβλημα και πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τα χρειαζόταν άμεσα αν δεν ήθελε να χρεωκοπήσει.
  "Το ξέρεις πως δεν ήθελα να βρεθούμε σε αυτή τη θέση! Δεν το έκανα επίτηδες! Αναδουλειές!Η κρίση έχει διαλύσει τις βιοτεχνίες, που να ασχοληθούν με δέρματα Ιταλίας;" της απάντησε ήρεμα. Δεν ήθελε να τσακωθεί με την Ελένη. Θα την άφηνε να ξεσπάσει και θα δεχόταν τον θυμό της.
" Που θα βρούμε τόσα λεφτά; " τσιριξε η Ελένη και άρχισε να κλαίει με λυγμούς.
" Μη φωνάζεις, θα μας ακούσει η μικρή " της είπε κουρασμένα και άναψε ενα τσιγάρο. Δεν κάπνιζε συχνά αλλά τώρα ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που χρειαζόταν.
"Πες μου που θα τα βρουμε! Θα μείνουμε στο δρόμο!" του είπε πιο χαμηλόφωνα για να μην τους ακούσει η Δώρα που ήταν στον πάνω όροφο και έκανε τα μαθήματα της.
"Θα βάλουμε υποθήκη το σπίτι" είπε εκείνος στεγνά και εκείνη πετάχτηκε πάνω λες και την τσιμπησε φίδι.
" Έχεις τρελαθεί;Το σπίτι μας; Το μόνο σταθερό πράγμα που έχουμε ζήσει τόσο ωραίες στιγμές;"
Αν μπορούσε να τον κομματιάσει με το βλέμμα της θα το είχε ήδη κάνει. Αντ'αυτού βύθισε το κεφάλι της σε ένα μικρό μαξιλάρι που είχε στα χέρια της, για να πνίξει το ουρλιαχτό της.
" Έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;Και μη γίνεσαι τόσο συναισθηματική, το σπίτι ήταν της Φαίδρας, προίκα της. Δε θα κάθομαι να κλάψω για κάτι που δε θα ήταν δικό μου αν δεν την είχα παντρευτεί.
" Θες να πεις πως πραγματικά σκέφτεσαι να βάλουμε υποθήκη το σπίτι; "η Ελένη μίλησε αργά σαν υπνωτισμένη.
"Είναι η μόνη λύση. Και ο Θεός να μας βοηθήσει" είπε ο Δημήτρης και άνοιξε το μπουκάλι με το ουίσκι. Απόψε το θέμα σήκωνε ποτό.
  Η Ελένη τον κοίταξε στα μάτια και του έκανε νόημα να βάλει και σε αυτήν ένα ποτήρι..