New Life Ticket ♤ nomin

1.8

Jeno kelimenin tam anlamıyla çıldırmış olmalıydı. Şu an yaptığı şeyin başka türlü bir açıklamasını bulamıyordu ve bulamazdı da.

Bütün vücudu gerilim ile titrerken nefes almamaya ve ses çıkarmamaya çalışıyordu. Ki bu kadar gerilmiş haldeyken ses çıkarmamak için uğraşmak çok zordu.

Saklandığı yerden kafasını hafifçe dışarı çıkardı ve etrafa bakındı. Jaemin'in uzaklaşan bedenini görünce sessizce yerinden çıktı ve duvarlara yapışık bir şekilde onu takip etmeye devam etti.

Onu neden takip ettiği hakkında pek bir fikri yoktu. Tek bildiği şey merak ettiğiydi. Ve umarım bu merakı onun başına bela olmadan bu gece kurtulabilirdi.

Gece Jaemin'in eve geldiğini anlayınca uyanmış ve geri uyuyamamıştı. Jaemin evden çıkarken de ne olduğunu bilemediği bir hızla o da evden çıkmış ve onu takip etmeye başlamıştı.

Sağ taraftaki sokağa giren jaemin ile beraber Jeno da koşarak yolun karşı tarafına geçti ve Jaemin'in ilerlediği sokağı inceledi. Burası sokaktan çok binaların arasında kalan dar bir boşluktu.

Oda arkadaşının böyle bir yerde ne işi vardı anlayamıyordu Jeno. Onu ilk gördüğü andan beri tüylerinin diken diken olmasının ve yanında rahat olamamasının nedeni buydu sanırım. Onun böyle biri olduğunu hissetmişti Jeno.

Derince yutkundu ve Jaemin'i takip etmeye devam etti. Gecenin karanlığında burası o kadar ürkütücü görünüyordu ki Jeno elinin titremesine engel olamıyordu.

Bir süre bu şekilde ilerledi. Bir ara sağa döndüler bir ara tekrar sola döndüler. Sonunda ise binalar bitti ve ormanlık bir alana çıktılar. Jaemin ilerlemeye devam ederken Jeno odasına geri dönmek istiyordu. Ama emindi ki şimdi vazgeçerse evi tekrar bulabilmesi imkansızdı. O yüzden Jaemin'i takip etmekten başka şansı yoktu.

Jeno, Jaemin'i gözden kaybetmemeye çalışarak ve ses çıkarmamaya çalışarak onu takip etmeye devam etti. Yerdeki yapraklar ve çalılar yüzünden ses çıkarmadan ilerlemek çok zordu.

İçinden inanmadığı tanrıya dualar okudu. O kadar korkuyordu ki ağlayarak kaçmamak için kendini zor tutuyordu. Korkmamak imkansızdı. Etraftaki baykuş sesleri ve etraftan gelen diğer değişik sesler, karanlık ormanda her yerin canavar gibi şekillere benzemesi ve tabiki önündeki Jaemin...

İlerde gördüğü ışıklar ile gözleri kamaşan Jeno elini gözlerine siper etti. Gözleri hafiften ışığa alışınca elini indirdi. İleride ormanın içinde çok basit görünümlü, tek katlı, ahşap bir ev vardı. Ve jaemin bu eve ilerlemeye devam ediyordu.

Jeno ağaçlardan birinin arkasına geçerek Jaemin'in kapıya yaklaşmasını izledi. Jaemin birkaç basamaktan çıkarak verandaya ulaştı ve ardından evin kapısına gelerek kapıyı çaldı. Kapının tıklama sesi Jeno'ya kadar ulaşırken Jeno gözlerini kısarak iyice kapıya odaklandı.

Kapı sonunda açılınca ise kapının önünde bir kişi belirdi. Jaemin'den kısa boylu birisiydi. Jeno'nun uzaktan en çok kestirebildiği şey buydu.

"Jaemin-ah bu sefer biraz geç kaldın. Senin için endişelenmiştik."

Jaemin "Üzgünüm hyung. Evdeyken bir de yıkanayım demiştim. Biliyorsun suya girince geri çıkmam çok uzun sürüyor." Dedi.

Karşısındaki adam kıkırdadı ve "bilmez olur muyum? Hadi içeri gel." Dedi ve içeri geçti. Jaemin de içeri geçmek için atıldı ancak sonra yerinde durarak kafasını arkaya çevirdi. Tam olarak Jeno'nun olduğu tarafta bakıyordu. Jeno derin nefesler almaya başladı. Sanki şu an jaemin ile göz göze gibilermiş gibi hissediyordu. Acaba Jaemin onu takip ettiğini anlamış mıydı?

Y/N: En heyecanlı yerde bölümü bitiren yazar misali hissediyorum sdkdmoc
Her neyse endişelenmeyin çünkü diğer bölümü de birazdan atacağım.

Gençler kendinize Jeno'nun Nana'ya baktığı gibi bakan birini bulunuz lütfen...