New Life Ticket ♤ nomin

2.1

Jeno, kalabalığın karşısında tek başına otururken ne düşünmesi gerektiğini pek kestiremiyordu. Yaklaşık 10 kişi karşısına dizilmiş ve Jeno'yu resmen bir göz hapsine almışlardı. Karşısındakilerden 3'ü ise Jeno'ya rahatlaması için göz işaretleri veriyordu. Ten, Mark ve Jaemin...

Sağ tarafta duran oldukça zayıf ve sert bir surata sahip olan çocuk birkaç adım atarak öne geçti ve konuşmaya başladı.

"Merhaba Jeno, ben Taeyong. Şu an olan şeyler seni şaşırtmış olmalı ama endişelenmene gerek yok. Biz buradaki iyi insanlarız çünkü."

Taeyong sert yüz hatlarına rağmen yumuşacık olan sesi ile konuşunca Jeno'yu şaşırtmıştı. Böyle bir yüze rağmen böyle bir ses kulağa pek de olası gelmiyordu.

Jeno, çocuğun son dediklerini düşündü. Buradaki iyi insanlar derken ne demek istiyordu? Burası zaten asıl dünyada acı çekmiş iyi insanlar için olan bir yer değil miydi?

"Diğerleri kötü mü ki?"

Taeyong'un dudakları iki tarafa doğru kıvrıldı. "Sence burada herkes mutluluk ile yaşayabiliyor mu Jeno?"

Jeno sorusuna karşılık aldığı soru ile kaşlarını çatarak düşünmeye başladı. Acılardan beslenen bir yerde insanlar mutlu olabilir miydi ki? Ama şu ana kadar Jeno'nun gördüğü insanların hepsi mutluydu. Hem de gerçek anlamda. Çünkü Jeno gülümsemelerinin içtenliğini ve gözlerindeki parıltıları görmüştü. Ama herkes aynı şekilde miydi? Jeno bunu bilemezdi.

"Ben bilemiyorum. Şu ana kadar gördüklerim gayet mutlu görünüyorlardı."

Taeyong birkaç adım daha atarak Jeno'nun dibine geldi. "Peki başka bir soru sorayım. Sen mutlu musun?"

Duyduğu soru ile Jeno nasıl hissettiğini düşündü. Burası sayesinde mutlu muydu? Ama bu soruya da cevap bulamıyordu. Eski hayatı ile kıyaslarsa burası onun için cennete eş değer bir yerdi. Arkadaşları vardı. Güzel yemekler yiyiyordu. Ve en önemlisi kimse onu o olduğu için yargılamıyordu. Yine de soruya bir cevap bulamıyordu.

"Ben-ben bilemiyorum. Hiç buradayken mutlu muyum diye düşünmemiştim ve mutlu olduğumu nasıl anlarım onu da bilmiyorum."

Taeyong bu sefer eğilerek Jeno'nun gözlerinin içine bakmaya başladı. Gözleri ile sanki Jeno'nun bütün düşüncelerini okuyabilirmiş gibi duruyordu. "Biz de hiç bir zaman anlayamadık. Neden böyle bir yere geldiğimizi, nasıl böyle bir yerin vâr olduğunu, ve en önemlisi neden diğerleri gibi hissetmediğimizi."

Taeyong tekrardan ayağa kalktı ve tekrar konuşmaya başladı. "Senin yapabileceğin, yapmaktan zevk alacağın bir şeyin ortaya çıkmamasının bir nedeni var. Ancak bu nedeni şimdilik söylemeyeceğim "

Taeyong yeniden konuşmayı kesince Jeno gözleri açılmış bir şekilde ona baktı. Herkes mutluca bir şeyler ile ilgilenirken onun hiçbir şey yapamamasının bir nedeni mi vardı? Gözlerini Taeyong'a dikerek kaşlarını çattı. Neden şimdi söylemeyeceğini söylemişti?