samurai (nieuw boek)

13

hey allemaal ik wilde even iets vertellen. ik ben nu even in de war hoe oud kenji was dus even opnieuw. kenshin is nu 12 of 13 en kenji is 14.

kenshin:

ik word wakker en zie jinei nog steeds voor me de clan bonst op iets onzichtbaars huh? wat is dit... jinei kijkt me diep in mijn ogen aan hij roept zijn paard en zet mij erop ik kan me niet bewegen het mes doet nog veel pijn de pijl is eruit gehaald. zelf gaat hij achterop zitten en pakt de teugels vast.  het word weer zwart ik hoor nog wat mensen mijn naam roepen maar dan ben ik weer weg...

ik word voor de 2e keer wakker en nu lig ik op een bed, ah je bent wakker hoor ik naast me als ik weer scherp zie zie ik jinei voor me staan. waarom heb je me meegenomen? vraag ik .

hij antwoord niet en haalt de deken weg het verband dat blijkbaar is aangebracht zit alweer onder het bloed. hij haalt het verband eraf het doet pijn maar ik laat het niet zien ik ben op onbekend terein en weet echt wel waneer ik in de minderheid ben... als hij klaar is met mijn wond komt er een nieuw verband omheen. ik ben in de war... waarom doe je dit vraag ik aan hem. ik ben ook geen monster antwoord hij... monster waar heb je het over? jinei komt naast me zitten ik zie een vertrouwde blik in zijn ogen en het voelt gek genoeg vertrouwd hoe hij nu doet.

na een tijdje ben ik moe en probeer maar wat te slapen ik krijg nog een pijnstiller en glas water en val in slaap. 

jinei:

ik kijk hoe ze gaat slapen had ik maar nooit die mafkees laten oppassen dan had ik haar zoals wij wilden kunnen opvoeden en had ik mijn vrouw nog gehad...

ik besluit maar weer naar mijn kamer te gaan en ook wat te slapen eindelijk heb ik mijn dochter gevonden maar ik heb haar verwond hoe kan ik dat ooit goed maken?..

ik word wakker van een lichtstraal die recht op mijn gezicht schijnt. snel loop ik naar kensin en zie dat ze wakker is. ze huilt met haar rug naar mij toe. iets in mij breekt ik loop rustig naar haar toe en ga naast haar zitten. waarom huil je vraag ik als ze me op merkt.

kenshin:

ik veeg snel mijn tranen weg niemand mag mij ooit zien huilen.. als ik 1 traan weg veeg komen er een strot vloed voor terug. ik geef het op en verberg mijn gezicht. jinei pakt mijn kin vast niet ruw maar zorgzaam. waarom huil je herhaalt hij zich... ik wil uitschreeuwen dat ik me zo slecht voel heimwee heb en me zo hulpeloos voel en nog het meest van alles voel ik me zo kwetsbaar... maar ik weet het niet ik moet niet te open worden naar anderen.

jinei kijkt me bezorgt aan....waarom is hij bezorgd om mij hij heeft me neergestoken en geschoten en ontvoerd.... wat wil hij van mij..... ik krijg geen word uit mijn mond dus haal ik mijn schouders op. hij knuffelt me. het voelt fijn zo fijn dat ik voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder leg. de tranen zijn gestopt wil je wat water? ik knik en hij haalt water. waarom ben je zo aardig tegen me vraag ik als hij terug is., ik eh... weet niet hoe ik dit moet vertellen en of ik dat wel moet... hij krabt zijn nek en begint zijn verhaal.

hij heeft het overleefd maar kon mij nergens meer vinden hij herkende me niet eerst maar toen ik op lutske sprong en weg reed zag hij een wijnvlekje op mijn arm in de vorm van een wolven hoofd. toen herkende hij me en wilde me terug de pijl was bedoelt om de mensen op afstand te houden of om me te laten stoppen. de mensen waren heel boos enzo dus konhij het niet uitleggen aan hen.. dus nam hij me mee. 

dus jij bent mijn vader? ja. mijn echte vader? ja. de tranen lopen weer over mijn wangen en ik knuffel hem. dan voel ik een steek in mijn zij het bloed zit op de laken zeg ik zacht. er bestaan was machienes is zijn antwoord we moeten lachen en jinei eh mijn vader haalt nieuw verband.