His little angel [NL]

3.

3. Sofia

"Een vampier?" herhaalde ik Matteo's woorden. Hij haalde zijn schouders twijfelend op. "Als hij door het raam verdwenen is, dan is hij ofwel een vampier, of misschien een engel. Maar dat laatste lijkt me onlogisch aangezien hij een zwart masker droeg. Engelen dragen wit." Matteo leunde tegen de boekenkast aan.

"Moeder gaat me nooit toestaan om naar daar te reizen." zei ik, voor ik me op één van de stoelen liet neerzakken. Er kwam meteen een hoop stof vrij, waardoor we beide begonnen te niezen. "Dan moeten we hem naar hier halen, zeker?" grapte Matteo. "In dat geval zou hij al tot de koninklijke familie moeten horen om hier op bezoek te komen." 

Matteo trok een wenkbrauw op en kwam naar me toe. Zijn handen zette hij op mijn schouders. "Niet perse. Als we ook maar iemand naar hier kunnen halen, dan kunnen we ook gewoon vragen of ze een idee hebben wie hij is. Iemand zal hem daar toch wel kennen?" 

"En wat als ... wat als hij toch één van de vampiers was die jou wilde vermoorden. Wat doen we dan?" Matteo wreef geruststellend met zijn duimen over mijn wang. "Dan mag jij beslissen wat er gebeurd. Tot die tijd ben ik niet van plan om het op te geven. Je droomt al twintig jaar van een ontmoeting, wel je zal die ontmoeting krijgen ook!"

Matteo

Ik tikte nerveus met mijn vingertoppen op mijn knie. Mijn moeder keek langzaam op van haar boek. "Waarom ben je zo zenuwachtig?" Het duurde even voor ik besefte dat ze het tegen mij had. Ik was namelijk te diep in gedachten verzonken.

Sofia kon de laatste tijd nog maar over één ding praten. Of beter gezegd, één persoon. Ik kon zo in haar ogen lezen dat ze ongelukkig was. Als oudere broer, hoewel maar met een paar minuten, vond ik het mijn taak om haar te helpen.

"Zijn alle koninklijke families uitgenodigd voor jullie huwelijksverjaardag?" Ik krabte nerveus aan mijn nek. "De meeste hebben al bevestigd." zei ze met een glimlach. "Als je wil dan geef ik je de lijst." zei ze met een knipoog, voor ze rechtstond.

Moeder had een voorgevoel. Die knipoog zei genoeg. Zolang ze dacht dat ik het was, kon er weinig misgaan. Tegenover Sofia hadden ze zich altijd beschermender opgesteld. Alsof ze wisten wat er twintig jaar geleden in die kamer gebeurd was.

Zo gebeurde het dus dat ik een paar minuten later de lijst in handen had en al snel de personen gevonden had waar ik naar op zoek was.

Raphael

Mijn vingers raakten kort mijn masker aan. Langzaam nam ik het af en keek naar mijn verbrande gezicht.

"Stoor ik?" Ik deed geen moeite om het masker terug om te doen. Mijn zus wist hoe ik eruitzag.

"Hangt ervanaf. Waarom wil je me spreken?" Ik draaide me om zodat ik haar kon aankijken.

"Ik heb een uitnodiging gehad voor de huwelijksverjaardag van de weerwolven koninklijke familie." Ik trok een wenkbrauw op, wachtend op de rest van de uitleg. "Ik heb toegezegd, maar ik vond het een goed idee dat je mee zou gaan. Zo kun je laten zien dat je veranderd bent."

Ik barstte in lachen uit. "Veel kan ik nu toch niet meer aanrichten." zei ik, voor ik één van mijn handen in de lucht stak. De armband om mijn pols was duidelijk zichtbaar. Aan mijn andere pols had ik net dezelfde.

Ze zorgen ervoor dat ik mijn krachten niet kon gebruiken. Ik kon zelfs niet eens mijn vleugels tevoorschijn halen. 

"Raphaël ... Ik heb je al uitgelegd dat ik niks anders kon." Ze stapte naar me toe. "Je hebt mijn bevelen genegeerd en hebt bijna de troonopvolger van de weerwolven gedood." Ze schudde haar hoofd. "Natuurlijk moest dat gestraft worden. Anders kwam er een oorlog."

Ze legde haar hand op mijn arm. "Maar als je iedereen laat zien dat je veranderd bent, dan is dat een stap in de goede richting. Misschien mogen ze dan op korte termijn uit."

Ik wilde net antwoorden dat ik niet mee ging, tot een bepaalde beeld van twintig jaar geleden terug op mijn netvlies verscheen. Het was het beeld van de kleine prinses. Lachend. Haar kleine handjes die mijn gezicht wilden aanraken.

Stiekem wilde ik weten hoe het nu met haar ging. Hoe ze eruit zag. Maar vooral, of ze nog steeds dezelfde reactie had op mij.

"Je krijgt je zin. Ik ga mee."

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow