His little angel [NL]

10.

10. Rebecca

[2 weken later]

"Uwe majesteit?" Ik draaide me pas om toen ik iemand hoorde binnenkomen. Het klopje op de deur had ik wel gehoord, maar ik had er geen aandacht aan besteed. Aangezien de persoon binnenkwam moest het dus wel dringend zijn.

"Ja?" Ik stapte naar hem toe. De butler was in de deuropening blijven staan en stak zijn hand naar me uit. Ik nam twee enveloppen die hij vasthad in ontvangst.

"Eén ervan is eigenlijk voor zijne majesteit prins Raphaël, maar aangezien hij niet aanwezig is ... " Ik maakte een handgebaar waardoor hij meteen stopte met praten.

"Bedankt om het mij te komen brengen. Je kan weer gaan."

Ik stapte terug naar mijn bureau toe en opende de eerste enveloppe, die aan mij gericht was.

Mijn ogen zochtten meteen naar de afzender, die helemaal onderaan vermeld stond.

Met sierlijke letters stond er Zijne koninklijke majesteit, gevolgd door de bekende handtekening van het weerwolven koninkrijk.

Waarom stuurden zij ons nu opeens een brief?
Of beter gezegd twee brieven?
Mijn hand nam de tweede enveloppe vast. Ik maakte ze open en keek meteen naar de onderkant van de brief.

De datums lagen bijna twee weken uit elkaar. De mijne was drie dagen geleden gedateerd.

Het maakte me nu wel nieuwsgierig. Waarom hadden ze ons nu opeens nodig?

Nadat Raphaël twee weken geleden verdwenen was had niemand hem nog gezien of gesproken. Of toch niet iemand die het me had laten weten. Het was niet ongewoon dat Raphaël plots eens verdween. Dat had hij vroeger wel vaker gedaan. Maar nu hij zijn krachten terug had was ik wel bezorger dan toen. Ik wilde niet dat hij weer stomiteiten ging begaan.

Ik vestigde mijn aandacht terug op de tweede brief, degene die aan mij gericht was. Deze keer begon ik helemaal bovenaan.

Uwe majesteit,

Mits mogelijk negeren van onze vorige brief door uw broer, zijne majesteit prins Raphaël stuur ik u hierbij deze brief.

Ik schrijf u in verband met mijn dochter. Na de gebeurtenissen van twee weken geleden is zij ernstig ziek geworden.

Men heeft mij laten vertellen dat jullie een soortgelijke visie hebben over het probleem, namelijk mates.

Bij ons weerwolven worden twee wolven mates als ze zich op elkaar inprenten. Blijkbaar is dit gebeurd bij mijn dochter. Ze heeft zich ingeprent op uw broer en daarom vraag ik u om hulp.

Doordat uw broer haar niet geweigerd heeft als zijn mate ligt mijn dochter in coma. Zonder uw en zijn hulp zal het alleen maar slechter met haar gaan.

Het enige dat ik u vraag is dat uw broer zo snel mogelijk naar hier komt. Zodat we dit allemaal samen kunnen oplossen.

Hopend op een positief antwoord,

Zijne koninklijke majesteit

Ik schoof de brief opzij en nam opnieuw de brief van Raphaël vast.

Vroeger zou ik getwijfeld hebben aan dit soort brieven. Misschien hadden ze deze alleen maar gestuurd om Raphaël naar daar te krijgen. Maar de bijna smekende ondertoon van de brief liet me de boodschap toch geloven.

Ze waren bijna wanhopig. Anders hadden ze nooit een tweede brief gestuurd, en al zeker niet naar mij. Ze hadden het gedaan in de hoop dat ik Raphaël zou kunnen overtuigen.

Jammer genoeg voor hen was Raphaël niet in de buurt. Ik kon hun dus niet meteen helpen.

Mijn ogen lazen vluchtig de kleine brief die ik in mijn handen had. De boodschap was net dezelfde als in die van mij.

Ik legde de brief terug op tafel en tikte kort op het tafelblad.

Waar kon ik Raphaël vinden?

Hier was hij nergens te vinden. Ofwel had hij een paar helpers die hem verborgen hielden.

Ik knipte een paar keer in mijn vingers. Een paar seconden later verscheen de butler opnieuw in de deuropening.

"Uwe majesteit?" 

Ik stond recht en stapte naar hem toe, klaar om de kamer te verlaten.

"Kan je een telefoontje voor me plegen terwijl ik me klaarmaak?"

Ik gaf hem een kort schouderklopje.

"Naar de koning van de weerwolven. Laat hem weten dat ik zijn brief in ontvangst heb genomen en dat ik onmiddelijk naar hem toe kom."

Ik stapte de butler voorbij, maar zijn volgende vraag hield me staande.

"En wat wil u dat ik doe als er niet wordt opgenomen? Er is al in jaren geen contact meer geweest tussen de twee koninkrijken."

Ik keek de butler kort aan en glimlachte naar hem. Zijn vraag was zeer terecht, maar wel wat achterhaald.

"Ze zullen deze keer wel opnemen. Het is in hun eigen belang." Na die woorden liet ik de butler achter in de kamer.

A/N: Laar zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow