Love, but Hurt (We meet again) Season 2( Completed)

အပိုင္း ၂

"အန္းလု.....အန္းလု.....
ကိုယ့္ကိုထားမသြားပါနဲ႔..... "

"႐ွန္း႐ွန္း........."

က်ယ္ေလာင္လွေသာ ေအာ္သံျဖင့္
ထိုအမည္နာမအား သူတဖန္ထပ္မံကာ
ေအာ္ဟစ္မိရင္း ႏိုးထလာျပန္သည္။

ဆိုဖါေပၚတြင္ သူအား တင္ကာအိပ္ေနေစၿပီး
ခ်ီ႐ွန္းက ေအာက္တြင္ထိုင္လ်က္
အန္းလု၏ လက္အား ဆုပ္ကိုင္ကာ
အန္းလုေဘးနား အလြတ္ေနရာေလးတြင္
ေခါင္းမွီလ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။

အန္းလု အိမ္မက္ေၾကာင့္
ေခြၽးေစးတို႔ျပန္ကာ ေကာက္ထိုင္လိုက္သည္။
ေဘးကိုၾကည့္မိေတာ့ သူ႔လက္အား
တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္
ခ်ီ႐ွန္း ကိုေတြ႔ရသည္။

ဆံႏြယ္တို႔အား ေသခ်ာစြာ
ထံုးတင္ထားၿပီး ျဖစ္ကာ ထက္ဝက္ကိုမူ
ေက်ာဘက္သို့ခ်ကာထားသည္။

ပိတ္ေလွာင္ကာထားေသာ
မ်က္ခြံတို႔သည္ ထိေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ အလွမ္းေဝးသည့္ႏွယ္။
ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ႏွာတံႏွင့္
ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔သည္လည္း
အလြန္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းလွသည္။

အန္းလု ထိုအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာလူသားအား
အေတာ္ၾကာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
သူ၏ လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားျခင္း
ခံေနရသည္ကိုပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္အထိ။

႐ုတ္တရက္ လႈပ္႐ွားလာေသာ
မ်က္ခြံမ်ားေၾကာင့္ အန္းလုေငးေမာေနျခင္းကို
ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ကာ
တျခားဘက္သို႔အၾကည့္လႊဲရန္ျပင္လိုက္သည္။

ခ်ီ႐ွန္းက တျဖည္းျဖည္းထလာလိုက္ၿပီးမွ
အန္းလုအား ၾကည့္လိုက္သည္။
သူႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုသာ.
ၾကည့္ေနေသာ အန္းလုအား မိမိဘက္လွည့္လာေစရန္

မိမိဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ကို
အနည္းငယ္ ဆြဲယူလိုက္သည္။

"ကိုယ့္ထက္အရင္ႏိုးလို႔ပါလား...."

အန္းလုက ဆုပ္ကိုင္ျခင္းခံထားရေသာ
သူ႔လက္ကို သတိရသြားကာ
႐ုန္းကန္ေလေတာ့သည္။

(ဒီ အ႐ူးကို ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း...)

ဒူ.......ဒူ..........

႐ုတ္တရက္ ျမည္လာေသာအသံေၾကာင့္
ခ်ီ႐ွန္း လန္႔သြာၿပီး အန္းလုအား
လႊတ္ေပးလိုက္သည္။