Love, but Hurt (We meet again) Season 2( Completed)

အပိုင္း ၂၂

"အန္းလု...ႏိုးလာၿပီလား...
ေဟ့ေကာင္ ေတြ အန္းလုႏိုးလာၿပီ....."

က်ဴး႐ွီက ထေအာ္ေလသည္။
အန္းလုက သူ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္ဟလာရင္း သူပထမဆံုးျမင္ရသည္က ေဆးရံုအခန္း၏ မ်က္ႏွာက်က္ပင္။

လြမ့္ေသာက္ႏွင္တံု႔ဖူတိူ႔က တဖက္႐ွိ ဆိုဖာေပၚတြင္
ထိုင္ေနရင္းမွအျမန္ ထလာၾကသည္။

"အန္းလု....အန္းလု...သတိရၿပီလား...
ငါတို႔ေလ...ငါတိူ႔ ကို သိလား..."

အန္းလုက ေမ်ွာ္လင့္တႀကီးေမးလာေသာ
လြမ့္ေသာက္အသံေၾကာင့္
ထိုသံုးေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ကေလးက
ဟစိဟစိျဖင့္ျဖစ္ေနသည္။
မ်က္ဝန္းတိူ႔ကလည္း ဖြင့္ခ်ည္ပိတ္ခ်ည္အား
ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းလုပ္လ်က္

ေလးလံေနေသာ မ်က္ဝန္းတိူ႔က
ထိုသံုးေယာက္အျပင္ တျခားတေယာက္ကိုပါ
႐ွာေဖြရင္း ေမ်ွာ္လင့္ေနေသးဟန္။

"စကားေျပာလိူ႔အဆင္မေျပရင္
မေျပာေသးနဲ႔အုန္း လြမ့္ေသာက္ၾကည့္ထားလိုက္
ငါနဲ႔ က်ဴး႐ွီနဲ႔ ဆရာဝန္သြားေခၚလိုက္အုန္းမယ္.."

တံု႔ဖူက ေျပာၿပီးေနာက္ က်ဴး႐ွီအားေခၚကာ
အျပင္ဘက္သို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။

လြမ့္ေသာက္က အန္းလုကိုသာ
ၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ပံုစံက အန္းလုအတြက္
မည္သို႔မည္ပံု ေျဖသိမ့္ေပးရမည္ကို
စိုးရိမ္ေနပံုပင္။

...................................

"ျပန္သတိရလာတာ ဝမ္းသာပါတယ္
တျဖည္းျဖည္း အဆင္ေျပလာမွာပါ.....
ဓားဒဏ္ရာက အထဲကိုသိပ္မေရာက္လို႔သာ
အသက္အနၱာရာယ္နဲ႔ ေဝးသြားခဲ့တာ...
ေကာင္းေကာင္းအနားယူလိုက္ပါအုန္း......"

ဆရာဝန္က အန္းလုအား စစ္ေဆးေပးၿပီးေနာက္
သူနာျပဳမေလးတေယာက္ႏွင့္အတူ
အျပင္သိူ႔ျပန္ထြက္သြားသည္။

အန္းလုက လြမ့္ေသာက္တို႔ဘက္
အနညး္ငယ္ေခါင္းကိုေစာင္းလိုက္ၿပီး

"႐ွန္း႐ွန္းေရာ........."

သံုးေယာက္သား မ်က္ႏွာပ်က္ကုန္ၾကသည္။
တေယာက္မ်ွ ထိုေမးခြန္းကို
မေျဖခ်င္ၾကပံုေပၚသည္။