|| Nephilim ||

|Hoofdstuk 22|

"Sometimes the people with the biggest smiles are the ones struggling the most."

_Hoofdstuk: tweeëntwintig_

Toen ik wakker werd, was het ochtend.

En alles was weer normaal.

Tenminste, zo leek het wel- de veer was precies waar ik het in mijn la had achter gelaten, er was geen teken dat de deur was ingetrapt, en ik voelde nauwelijks pijn in mijn schouder.

Nee, in plaats daarvan voelde het aan alsof iemand me kietelde. Ik voelde het bij elke beweging. Zelfs wanneer ik opstond en naar de badkamer ging.

Op de een of andere manier leek mijn kamer en de badkamer kleurrijker. Ik voelde me... goed, ik was bijna vrolijk. Het voelde aan alsof ik op wolken liep.

Nadat ik alle ochtend routines had gedaan, huppelde ik terug naar mijn kamer.

Ik was te blij. Zodra ik eraan dacht schudde ik de gedachte van me af. Het was goed om blij te zijn. Er waren geen zorgen of lasten.

De wekker op mijn nachtkastje gaf aan dat het middag was. Verward pakte ik het op en staarde de rode, bijna boos-lijkende cijfers aan. Had ik zo lang geslapen?

Mijn staarwedstrijd met de wekker werd onderbroken doordat mijn deur zachtjes open werd gedaan. 'Oh, je bent wakker.'

Ximena zwaaide de deur wijd open en liep naar me toe. 'Hoe voel je je?'

Na een paar keer knipperen, zei ik: 'Goed, denk ik?' Ik gaf haar een glimlach en ging met armen en benen wijd liggen op mijn bed. 'Het is een mooie dag, vind je niet?'

'Totaal niet goed, dus,' mompelde Ximena hoofdschuddend. 'Sinds wanneer zijn dagen mooi volgens jou?' Ze keek me afwachtend aan.

Ik haalde mijn schouders op en gooide mijn benen in de lucht.

'Herinner je je iets van gisteren?' vroeg ze langzaam, voorzichtig.

'Gisteren?' Ik kantelde mijn hoofd en keek haar aan. 'Natuuuuurlijk. De stripper, de deur die ingetrapt werd, en Ry- Ryder. Ja, ik herinner me het nog. Dat is nu niet belangrijk, Ximena. Het is verleden tijd. Vraag nou niet zoveel vragen, chillax.'

Het kostte een hele minuut voordat ze weer iets zei. 'Sta op. Nu.'

'Waarom? Ik lig net zo lekker.' zeurde ik als een klein kind.

'Als je niet op staat in vijf secondes, sleep ik je mee. Vijf secondes.' dreigde ze. Ik had een gevoel dat ze heel serieus was.

'Ximenaaaaaa...' zeurde ik toen ze af begon te tellen, maar ze werd er alleen meer geïrriteerder door. Ze was net bij de vijf wanneer ik opsprong.

'Ik heb dus geen flauw idee wat er mis is met je.' hoorde ik haar nog achter me mopperen.

Ik danste vrolijk uit mijn kamer.

○●○●○●○●○

Het verbaasde me dat Ximena geen moeder was.

Ze maakte eten voor me, zorgde ervoor dat ik het at, schreeuwde de hele tijd op me en vroeg of het met mijn schouder ging.

Op het moment porde ze met haar wijsvinger in mijn schouder alsof het een wild beest was. 'Auw, dat kietelt,' grinnikte ik.

'Ik vraag me serieus af wat Ryder je heeft gegeven.' Ze fronste en leunde meer naar mijn ontblote schouder toe.

'Zei iemand mijn naam?' hoorde ik Ryders stem vanuit de gang komen.

'Speaking of the devil,' zei Ximena hoofdschuddend.

Ryder kwam kletsnat binnen en haalde een hand door zijn haar en schudde de druppels daar weg. 'Hoe gaat het?' Zijn ogen keken van Ximena naar mij en focusten op mijn schouder.

'Heeey, Ryder!' Ik sprong op en huppelde met open armen naar hem toe. Met een verwarde blik keek hij toe hoe ik mijn armen om hem heen sloeg.

'Daar heb je je antwoord,' zei Ximena.

Hij mompelde iets onder zijn adem en probeerde ruimte tussen ons te creëren door me zachtjes weg te duwen. 'Haelyn, ik ben nat-'

'Boeit me niet, geef me een momentje!' zei ik in een zingende stem.

'Dit is ongemakkelijk, laat me los...'

Terwijl Ryder los probeerde te komen van mijn greep, hoorde ik mijn telefoon afgaan.

Ik negeerde het.
De knuffel was belangrijker.

Nadat het vijf keer was overgegaan, raakte Ximena geïrriteerd en nam op. 'Wie is dit? Wat moet je?' snauwde ze in de telefoon.

Ze voerde een kort gesprek met de persoon aan de telefoon, waar ik weinig aandacht aan bestad. Pas toen ze de telefoon naar me uitstak keek ik op.

'Wie is het?'

Ze gaf geen antwoord, staarde me alleen aan met een koude blik. Bijna zenuwachtig pakte de telefoon uit haar handen.

En toen startte het slechtste gesprek dat ik ooit heb gehad.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Nephilims, bij 15 votes post ik het volgend hoofdstuk.

Phew. Kort hoofdstuk, maar ik moest het opbreken in twee anders werd dit hoofdstuk te lang.

Drama komt hoor. Oh ho. Het komt (je pakken shshahHAHAHA)

*gniffelt*

A♡D♡I♡O♡S

-Jaani.