Breaking the Rules (Mondragon Series #3)

Chapter Forty Two

Chapter Forty Two

Eliz

"MANANG PISING!" biglang nagising ang diwa ko nang mabungaran sa kusina ng bahay nila Gael si Manang.

Napabilis ang pagbaba ko sa hagdan saka agad ko siyang dinaluhan doon sa binubuhat niyang mga plato at baso na nakapatong doon at nagkusa nang maglagay noon sa mesa sa sarili ko.

"Salamat, Monique—ay! Eliz na nga pala ang pangalan mo, ano? Pasensya na at hanggang ngayon ay nalilito pa rin ako sa kung ano ang itatawag sa'yo."

"Huwag n'yo na hong alalahanin iyon, Manang," sagot ko saka sinamahan ng matamis na ngiti. "Kung saang pangalan po kayo komportable, iyon na lang po ang itawag n'yo sa akin."

"Sinong mag-aakala na ikaw pala ang mapapakasalan ng Senyorito Gael? Na ikaw pala ang babaeng hinahanap niya nitong mga nakaraang buwan?"

"Pasensya na ho, Manang kung kailangan ko pong itago sa inyo ang totoo kong pangalan..." may himig ng pagsisi sa boses na sabi ko. "Hindi ko po intensyong magsinungaling o manloko ng kahit na sino."

"Hija, ayos lang iyon," sagot pa ni Manang sabay tapik sa balikat ko. "Naiintindihan ko naman na posibleng natakot ka lang din dahil nagising ka sa mukha ng mga taong hindi mo kakilala. Basta ang mahalaga ngayon, maayos na ang lahat at nagkita na muli kayo ng Senyorito Gael."

"Nasaan nga ho pala si Gael, Manang? Nandito po ba siya sa bahay? Kakagising ko lang ho kasi."

"Wala siya dito ngayon sa inyo. Nasa malaking mansyon siya kasama ang magulang at ang abuelo't abuela niya. May paparating kasing malaking handaan sa mansyon sa mga susunod na araw."

"Ano hong okasyon?"

Nagulat ako nang bahagyang matawa si Manang sa tinanong ko.

"Wala ka pa rin bang maalala o sadyang nakalimutan mo lang, Monique? Kaarawan na ng Senyorito Gael sa makalawa!"

Muntik na akong mapatampal sa noo ko nang maalala kung kailan ang araw ng birthday ni Gael.

Nitong mga nakaraang araw, wala akong ibang naisip kundi ang susunod kong hakbang at kung ano ba ang tama kong gawin.

Pero sa huli, nakapag-desisyon na rin ako.

Kailangan kong ipaalam kay Gael ang totoo.

Ang tungkol sa pagbalik ng alaala ko, ang tungkol sa mga nangyari sa pagitan namin ni Eros no'ng mga panahon na wala akong maalala at maging ang naging desisyon ng puso ko sa kung ano ba ang mas pinili niyang tama—at iyon ay ang magpakatotoo at sabihin kay Gael ang lahat at maging ang tungkol sa nararamdaman ko para sa pinsan nitong si Eros.

Napakabuting lalaki ni Gael. Mula noong makilala ko siya at hanggang sa mga panahong hindi siya naaalala ng isip at puso ko, wala siyang pinagbago.

Ang tangi lang namang nagbago sa aming dalawa ay ako at ang nararamdaman ko.

Hindi ko gusto no'ng una si Eros. Naiinis ako sa pagiging masungit at arogante niya, sa pagiging brusko ng pananalita at kilos niya, maging iyong mga insulto na nakuha ko sa kanya ay hindi rason para magkagusto ako o kahit na sinong babae sa kanya.

Pero sa mga nakalipas na araw na nagninilaynilay ako sa mga nangyari, sa kung saan at paano ba nagsimula ang atraksyon at pagkagusto ko sa kanya, maging sa kung sino ba sa kanila ni Gael ang mas matimbang, halos walang ibang sinisigaw ang isip at puso ko kundi ang pangalan at mukha ni Eros.