ရုန်းထွက်ခွင့် (ဆန္ဒလျှံ - နှောင်းကြည်နူးထည်)

အပိုင္း (၇)

ကြ်န္ေတာ္ အကို့ကို ခ်စ္တယ္...
အခ်စ္တစ္ခုသာ တံု႔ျပန္မႈ တစ္ခုထက္သာ
ပိုသာမယ္ဆိုရင္...
ခင္ဗ်ားဆီက
'အဆင္ေျပလား'လို့
ေမးတဲ႔အသံေလး တစ္ခုပဲ...
တစ္ခြန္းေလးပါပဲ......

*****

ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန့......။

Zawgyi🍀

'ႏွစ္သစ္ကူးလို့ အခ်စ္ဦးကို ... ရွာေဖြ... ဘယ္ရပ္ဌာေန...ဘယ္ဆီမ်ား သြားပါလိမ့္ ...ေနစိမ့္တဲ႔ သူေရ...ပန္းပိေတာက္ဝါေတြ...ပန္းပိေတာက္ဝါေတြ...ေရြရည္လူး ဖူးပြင့္ခဲ႔ျပီေလ...ခ်စ္ဦးသူေရ...ပန္းပြင့္ကို လွမ္းလြင့္ကာ ေျခြ...'

ကိုဂေရဟမ္ရဲ႔ ႏွစ္သစ္ခ်စ္ဦးသီခ်င္းေလးသည္ ျငိ္မ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေလးနဲ႔ပင္ နားစည္အတြင္းသို့ လႈပ္ခတ္ဝင္လာေလျပီ ...။ ႏွစ္သစ္ဆိုတဲ႔အတိုင္း အရာရာအသစ္ျဖစ္သြားရင္ ေကာင္းမည္ေလ...။

"ငံုးေပါက္ ဥပုတ္သီတင္း ေစာင့္တည္ျပီးရင္ ဘယ္ေနရာ သြားမွာလဲ အရင္လို ေရသပၸာယ္အံုးမွာလား? အဘိုးအဘြားေတြေရာ ကုသိုလ္လုပ္အံုးမလား??"

ေဘးနားမွ စိုးဝင္းအေျပာေျကာင့္ မလွမ္းမကမ္းမွ ပ္ိေတာက္ပန္းကို ေငးျပီး အေတြးတစ္ခိ်ဳ႔ပင္ ပ်က္ျပယ္ေလျပီ......။

"အင္း ဟုတ္တယ္ေလ အရင္တုန္းက အတိုင္းပဲ ေနာက္ျပီး ရြာေရွ႔ဘုရားမွာ ညနက္တဲ႔အထိ ေနဖို့ motherဆီ ခြင့္ေတာင္းထားတယ္"

"ဟာ ညျကီး မင္းဘာလုပ္ဖို့လဲ?? တစ္ေယာက္တည္းလား?? တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မေနသင့္ဘူးေနာ္..."

"ဟာ...မဟုတ္ပါဘူး ငါက ဒီအတိုင္းေလးပါ ေနာက္ ေနာက္ျပီး ငါတို့ သျကၤန္ျပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ေက်ာင္းသြားရမွာေလ..."

စိုးဝင္းကို မျကည့္ရဲစြာပင္ မ်က္လႊာခ်ျပီး သူ့မ်က္ဝန္းတို့ကို ေရွာင္ဖယ္လိုက္သည္...။ ဒီေကာင္ဆိုသည္က ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာကို မွန္တစ္ခုကို ျမင္ႏိုင္ေသာသူ...။ ဘာဆိုဘာမွသူ့ကို ညာလို့မရ သူသာလ်ွင္ တစ္ဦးတည္းေသာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ mind readerပင္......။