ရုန်းထွက်ခွင့် (ဆန္ဒလျှံ - နှောင်းကြည်နူးထည်)

အပိုင္း (၃၁)

**တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ...
အျပဳအမႈေလးေတြကေန ျပႏိုင္ပါတယ္...
ထုတ္ေျပာတာထက္...
ႏွလံုးသားနဲ့ ေဖာ္ျပျကည့္မယ္...
အဆင္ေျပမွာပါ။
ရင္ဘတ္ျခင္း နီးရင္ေပါ့.....။

******

At 9:35 AM....

{Zawgyi}

"ေနျကာ မဟုတ္ဘူး... အဲ့ဒါ Sunflowerလို့ ေခၚတယ္..."

သြားျကီးကို ျဖီးေနျပီး ေနကာမ်က္မွန္ တပင့္ပင့္နဲ့.. ေဆာင့္ျကြား ေဆာင့္ျကြားနဲ့၊ လံုး၀ျကည့္မရ။ ဘာလို့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ မာန္ထေနသည္လဲ? အယ္.. လံုး၀ျကီးေတာ့ သက္သက္စမာန္ထေနသည္ မဟုတ္။ ပညာတတ္သည္။ ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာ။ လူပ်ိဳျကီး။ သူ့ျသဇာအာဏာက တစ္ရြာလံုးေပၚ လႊမ္းမို့လြန္းသည္။ မလႊမ္းမိုးလို့လဲ မရ ၊ သူဆိုသည္မွာ တစ္ရြာလံုးမွာရွိေသာ သီးႏွံမ်ိဳးစံုမွန္သမွ် သူက ဒိုင္းခံ၀ယ္သည္။

"မႈတ္မယ္ဆိုရင္လဲ... ဘာဂ်ာေလးေတာ့ ေဆာင္ထားေပါ့ဗ်ာ...."

ကိုယ္က သူ့ကို ေသာက္ျမင့္ကပ္ျပီး ရြဲ့ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူဆိုသည္မွာေတာ့ ေအာက္ေျခေလး အလြန္လြတ္ေနသည္မို့ သူ့ထံမွ ေအာက္လံုးတစ္ခ်ိဳ့က အတားအဆီးမရွိ ထြက္လာေလျပီ....။

"မႈတ္မယ့္ မႈတ္ရင္လဲ.. ဘာဂ်ာေတာ့ မကိုင္ဘူး... ပုေလြပဲ မႈတ္မွေပါ့... ဟင္း... ဟင္း..."

သူ့မ်က္လံုးေတြက မိမိတစ္ေနရာသို့ ျကည့္ေနျပီး မ်က္ႏွာက ျပီတီတီနဲ့။ တကယ္ကို ႏွာဗူးပဲ။ ၉နာရီ ေနေရာင္ကေတာ့ တစ္ကြင္းတစ္ျပင္း အျပည့္ရွိေနေသာ ၀င္း၀ါေနသည့္ ေနျကာပင္မ်ားအေပၚမွ လံုး၀ကို တင့္တယ္ေနသည္။ ေနျကာပင္ေလးမ်ားကေတာ့ ေနသြားရာအရပ္သို့ မ်က္ႏွာမူလွ်က္....။

"ပုေလြမႈတ္ခ်င္တာလား? တစ္ေခ်ာင္း ၁၀၀ေလ ပြဲေစ်းတန္းေတြမွာရတယ္..."

အဲ့လိုပါပဲ။ သူရြဲ့ရင္ ျပန္ရြဲ႔မည္ ကြ်န္ေတာ့္အက်င့္ ဒီလူနဲ့မွပဲ အေတာ္ေလး ေပၚလြင္လာသည္။ ေသာက္ျမင္ကပ္ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္း ၊ ေမတၱာတရားတို့ရဲ့ အရွင္သခင္ပင္....။