Mafia Heiress Married the Mafia Boss- COMPLETED✔

CHAPTER 14

YNA's POV

One week passed simula nung na-ospital ako at graduate na rin ako. Normal lang naman ang one week ko tapos parang naging sweet si Damzel sakin. May lagnat kaya yun? Psh.

And speaking of Damzel, papunta ako ngayon sa opisina niya. Sa pagkaka-alam ko ay masa Damien's Corporation siya kaya dun na ako dumeretso. Wala lang, gusto ko lang pumunta at isa pa ngayon palang ako makakapunta sa company niya.

Pagkarating ko ay agad akong bumaba sa kotse. Halos mapanganga ako sa sobrang laki ng building na ito.

Hindi ko na yun pinansin ay dere-deretso na ako sa paglalakad pero nagsalita ang guard. "Excuse me, miss. Ano pong pangalan nila?" tanong niya.

Oh well, hindi pa pala nila ako kilala. I smiled at him. "Ivana Yvon Suarez-Damien, the owner's wife."

Medyo nagulat pa siya at agad na tumungo. "P-Please come in, miss." aniya.

Hindi na ako nagsalita at dumeretso na sa paglalakad at nakita ko kung pano nagtakang tumingin sakin ang mga tao dito. Psh.

"Sino yan?"

"Sabi niya sa guard ay asawa daw siya ni sir."

"Talaga? Hindi ko narinig yun."

"Asawa? Eh sino yung babaeng kasama ni sir?"

"Patay! Baka kabit."

Natigilan ako sa paglalakad dahil sa narinig ko. Babae? Kabit? Bigla akong kinabahan. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at pumasok sa elevator.

Hindi ko alam dahil habang mas palapit ng palapit ako ay pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko. Pano kung totoo yung sinabi nila? Pano kung pagpasok ko ay may kasama siyang babae?

Huminga nalang ako ng malalim at inalis sa isip ko ang mga narinig ko kanina at lumabas na ako ng elevator. Nung nasa tapat na ako ng pintuan ay mas lalo akong kinakabahan. Huminga ako ng malalim bago kumatok.

*knock*knock*

Katok ko at hindi ko na siya hinintay na sumagot at dahan-dahan ko nang binuksan ang pinto.

KIARA's POV

"WHAT THE HELL ARE YOU DOING HERE?!" yan agad ang bungad sakin ni Damzel pagkapasok ko ng opisina niya.
God! I miss him so much. It's been 5 years since we broke up and we saw each other but I still love him. I will and always be.

I smiled at him sweetly. "I miss you, babe." I hugged him.

He pushed me away from him na muntik ko nang ikatumba. "I'M ASKING YOU B*TCH!!" he shout.

The way he call me bitch hurt me. "I miss you that's why I came here to see you tapos sisigawan mo lang ako at itutulak?" mangiyak-ngiyak kong sabi.

I know he still love me, I know babalik siya sakin. Siguro kaya ganito siya ngayon sakin dahil nasaktan ko siya. Dahil niloko ko siya noon. But I know, he still love me.

"Tss. Hell I care. I don't miss you anymore." walang ganang aniya.

My tears fall like a rain. I thought he will wipe my tears away but he did not. "Ganiyan kaba kagalit sakin? I know, Damzel. I know you still love me."

He smirked. "Dream on."

Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. I was about to speak when someone knocks the door.

*knock*knock*

Pero bago paman may makapagsalita samin ay dahan-dahan na itong bumukas at ako ang unang nakakita sa mukha niya kaya alam kong hindi dito ang secretary ni Damzel.

Dali-dali akong lumapit kay Damzel na hindi niya inaasahan. I wrapped my arms on his nape and kiss him. His eyes wide of what I did.

YNA's POV

Great! Just great. Bumungad sakin ang isang babaeng humalik kay Damzel. Kita ko pa kung paano siya lumapit kay Damzel at humalik.

"WHAT THE FVCK ARE YOU DOING?!" sigaw ni Damzel sabay tulak sa babae at napa-upo ito. Agad namang lumapit si Damzel sakin pero umatras ako. "M-My wife." ramdam kong kabado siya.

Bago pa man tumulo ang luha ko ay agad akong tumalikod at umalis. Pero bago pa ako makalayo ay may bigla nalang yumakap sakin mula sa likod kaya napatigil ako.

"D-Don't leave me, baby. Please don't." nagmamakaawang tinig ni Damzel.

Nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa nakita ko. Nasasaktan ako sa nagmamakaawang tinig niya sakin. Mas lalong tumulo ang luha ko at nakapagat ako ng ibabang labi ko para pigilan ang hagulhol ko.

"L-Let me go, D-Damzel. Y-Your girlfriend is h-here." parang ako lang yung nasasaktan sa sinabi ko.

"N-No, she's not my girlfriend and I won't let you go. Please, stay. Stay with me. Don't leave me, my wife." garalgal na boses niya.

Sunod-sunod namang tumulo ang luha ko. "Let me go, Damzel." I said in a serious tone.

"Baby, my wife, no I won't."

"Damzel, get your arms off me." sabi ko ng may pagbabanta.

"My w-wif--"

I cut him off. "Let me go!" I shout.

Naramdaman ko namang lumuwag ang pagkakayakap niya sakin kaya kinuha ko na ang pagkakataong tumakbo paalis.

"My wife!" I heard him shout. "D-Don't leave me, baby. I'm begging."

Hindi ko na siya pinansin at pumasok na ako sa elevator. Gusto ko siyang balikan at yakapin. Alam kong hindi niya ginusto yung paghalik nung babae pero hindi ko kaya nasasaktan ako. Mahal ko na si Damzel, mahal ko na siya. Pero hindi ko alam kong mahal niya rin ba ako. Hindi ko alam kung para saan yung pagmamakaawa niya sakin na magstay sa tabi niya.

Mahal niya rin kaya ako?

Umaasa akong susundan niya ako at sasabihing mahal niya ako. Pero parang malabo nang mangyari yun.

Hindi ko na pinansin ang mga tao sa paligid nung makalabas ako ng elevator at dere-deretso lang ako sa paglabas at pumasok sa kotse ko at agad na pinaharurot habang patuloy pa rin ako sa pag-iyak.

Iyak lang ako ng iyak habang nagmamaneho. "M-Mahal na kita, D-Damzel. Mahal na m-mahal." I said to myself.

Patuloy lang ako sa pagmamaneho. Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa byahe at ngayon ay huminto na ako.

Sa isang bar.

*-*-*-*-*