Kabanata 32

3.6K 92 5
                                    


Kabanata 32

Ring


"Masakit pa?"



I pouted while nodding at him.


Kakagising ko lang at nagulat akong wala siya sa tabi ko. I panicked a bit and tried to look for him, pero agad din akong napabalik sa kama dahil ramdam ko pa ang sakit sa aking gitna.



I feel sore. I was laying there for almost an hour, staring at the ceiling hanggang sa makabalik na si Rox sa kwarto namin.



He looked at me with concerned eyes, agad akong dinaluhan at tinanong kung anong masakit. He knows. Maybe because of my reaction.


Kung ganon, mukha ba akong sakit na sakit?

I watched him as he massage my thigh, nakaupo sa tabi ko habang hinahalikan ako sa noo. Im a bit disappointed dahil bakit sa noo lang?

Damn. Veronica, ang aga aga.


I can't help but to smile when i realized how my life changed in just a snap. Kahapon lang ay iyak ako ng iyak, i feel wasted at hindi alam kung paano iibsan ang sakit. But now, here I am, living with the man I love.


"I cooked us a breakfast. Do you want me to bring it here? Dito nalang tayo kumain," He said with a hint of concern in his voice.



I bit the inside of cheeks to surpress a smile. He's concerned at me, obviously.



"Hindi na. Let's go downstairs para doon nalang tayo kumain,"




"Are you sure? Hindi na ba masakit?" He glanced at his hand between my thigh, nandoon pa din iyon at minamasahe ang gitna ko.



I laughed at him. "Hindi na nga baby. Ang galing mo kasi mag masahe, may kasamang kiss,"



Nginisian ko siya ngunit hindi manlang nabago ang ekspresyon nyang nag aalala. He seems bothered with it kaya umakto nalang akong hindi na masakit. Though, nabawasan naman talaga iyon dahil sa ginawa niya but Im still sore.




We ate our breakfast at the dining. Hindi ko talaga maiwasang mapangisi sa mga simple nyang galaw. Preparing foods, taking out the chair for me, pati na din ang pag lalagay niya ng pagkain sa pinggan ko.


"I have work today. How about you? Do you have errands?" He said.


Uminom ako sa gatas na hinanda niya sakin bago siya sagutin. I feel like a baby!


"Hmm wala. Dito lang ako, hindi naman siguro ako mabobored,"



Matapos naming kumain ay naligo na kami. Though, hindi kami sabay kasi pinauna niya ako. Ang sabi ko nga sakanya ay mag sabay na kami but he has his excuses.


"You go first," He said while typing on his laptop.



"Sabay nalang, para hindi sayang ang tubig!" I put my chin on his shoulder, tinitignan kung anong ginagawa niya sa laptop.


He's reading some emails. Mukhang work related.


"Veronica, we can't do that! Masakit pa nga yang iyo diba?" He said a bit irritated.

Lumayo ako sakanya at natawa. He rolled his eyes on me, pinag patuloy ang ginagawa at hindi ako pinapansin.


"What? Wala naman akong sinasabi! Promise, ligo lang," I giggled.


Love Of Mad Waves (Paseo de Luna Series) #1Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz