LOVE IS YOUR NAME

*Beginning of a story *

​*Unicode*

လေပြည်နုတို့၏ အာနုဘော်ကြောင့်
စကော့တလန်ကမ်းရိုးတန်းစပ်ရှိ
လှိုင်းကြပ်ခွပ်တို့မှာ မြူးထူးပျော်ပါးနေကြလေ၏။
မျိုးရိုးမြင့်လူတန်းစား ( ဝါ) ဓနရှင်လူတန်းစား
တို့မှာမူ ကျန်းမာရေးအတွက်
နေပူဆာ လှုံသည်ဟူသောအကြောင်းပြချက်ဖြင့်
ဖျော့တော့တော့အသားရေ ကွယ်ဝှက်သင့်သော
နေရာပါမချန် နေရောင်ပြကြသည်။
သေချာသည် ထိုလူမျိုးတို့မှာ စကော့တလန်လူမျိုးအစစ်များ မဟုတ်တန်ရာ ။
စင်ယော်ငှက်တစ်ချို့ကား ကမ်းရိုးတန်းအနီး
ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ပျံသန်းရင်း အာဟာရကို
မှီဝဲနေကြ၏။
ကျွနု်ပ်မှာမူ လုပ်လက်စ တံငါပိုက်ကွန်ကို
ရပ်ကာ အငေးမောကြီး တွေဝေနေတော့သည်။
ထိုသည်ကား စတော့တလန် ခရေးလ် တံငါရွာ
၏ရှုမငြီးနိုင်မြင်ကွင်း တစ်ခုပေတည်း။

လေတစ်ချက်အဝှေ့ ပွယောင်းသွားသော
ကွေ့လီကွေ့ကောက် ဆံနွယ်နီ တို့ကို
လက်ဖြင့်ဟန်ပါပါ သပ်၍ တံငါလှေပေါ်သို့
ခုန်တက်လိုက်သူမှာ တစ်ဦးတည်းသော
ကိုးရီးယား-စကော့တစ်ရှ် သွေးနှော။
မျက်ဝန်းညိုညိုတစ်ဖက်ကိုမှိတ်၍
အောက်နှုတ်ခမ်းကိုအသာကိုက်ပြလေတော့
ကမ်းစပ်ရှိ ပျိုမဒီတို့ထံမှ ဟေးခနဲ ဟူသည့်
ကောင်းချီးပေးသံများကမြည်ဟည်းသွား၏။
ထိုသူကား ခရေးရွာ၏ နှစ်ယောက်မရှိသော
Vante ပင်ဖြစ်သည်။

"ကဲပြောစမ်းပါအုံး အမောင် ချင်မီဘယ်ပျိုမဒီကိုများငေးနေပါစ "

ငယ်နာမယ်အား သရော်၍ စတင်နှုတ်ခွန်းဆက်သောကြောင့်မူပိုင်ဖြစ်သော
စိမ်းညိုရောင်မျက်စံတို့ကို မျက်ထောင့်တစ်ဖက်ကပ်သို့ ပို့လိုက်လေ၏။
ဤအခြင်းအရာကို ချစ်ဖို့ကောင်းလေသည်ဟု
ဆိုကာ ငွေဖြူရောင်ဆံနွယ်အုပ်အုပ်ကို
ရန်ရှာလေသော ဗန့်လက်တို့ကို အမြန်ပင်ပုတ်
ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

"ဒီနေ့မင်းအရမ်းနောက်ကျတယ်နော်ဗန်"

မျက်ခုံးနှစ်သွယ်ကိုနဖူးစပ်သို့ထိလုအောင်
တွ့န်ချိုးလျက် ငေါက်ငမ်းလေတော့
ဆေးနီမှုန့်စားထားသော လျှာရဲရဲ တို့ကို
ထုတ်ပြ၍ ဟီးခနဲမြည်အောင်ရယ်ပြလေသည်။