winter bear ❦ Jung Jaehyun

℘/𝑒𝓅.𝟣

きのどくな

Dünyadan kopmak o kadar da zor değildir değil mi? Bir anlığına gözlerini kapatmanız yetelidir. Gerisini hayal gücünüz halleder. Her yere gidebilir, her şeyi yapabilirsiniz. Orada sizi yargılayacak insanlar da yoktur hem. İğneleyici laflar, sahte arkadaşlar, kötü niyetli insanlar, mükemmeliyetçiler, ön yargılar, acı verecek her bir kelime. Çoğundan arınmış bir yerdir burası değil mi?  Kimi insan sık sık ziyaret eder burayı, kimi uykuya dalmadan önce, kimisi de çok az. Herkesin kendi görüşünde "iyi" yi tanımlayan yerdir aslında. Kişiliğin ve hayallerin ile yoğurulur burası. Kimi zaman da bir çıkış kapısıdır. 

Haejen için de bu bir çıkış kapısıydı. Dünyadan neredeyse kopuk yaşardı. Genelde önündeki kağıda bakmaya başlar ve hayal gücünün derinliklerine inerdi. Kafasındakileri kağıda sığdırmaya çalışsa bile kağıt ufacık kalırdı. Kendini bildi bileli resim çiziyordu. Sessiz, sakin hatta bazılarına göre soğuk bir kızdı. Hakkı yendiğinde kendini savunmazdı. Güçsüzdü ve acınası halde olduğunu düşünürdü çoğu zaman. Fakat güçsüzlüğünü kafasının en derinliklerine atmıştı. Çoğu zaman da dert etmiyordu bunu. 

Sınıfında konuştuğu kimse yoktu. Kimseyle kafasının uyuştuğunu düşünmüyordu. Hatta birkaç kişinin ondan nefret ettiğine emindi. Sebebi veya nasıl olduğu hakkında bir bilgisi de yoktu. Çok da umursadığı söylenemezdi.  Şimdi ise umursamadığı sınıfının en arka sırasında yalnız başına oturmuş resim çiziyordu. Kimseyi umursamadığı gibi kimse de onu umursamıyordu. Şikayetçi olduğu da söylenemezdi. Yavaş yavaş boşalan sınıftan beden dersi olduğunu anlamıştı. Artık daha rahat çizebilecekti. Fakat tam herkes çıkmışken beklenmedik birşey oldu. 

"Haejen, geliyor musun?" kapıda duran bir kız ona seslenmişti. Haejen şaşkınlıkla kafasını kaldırıp kıza baktı. Hergün gördüğü fakat hiç konuşmadığı sınıfından bir kızdı. Normalde yokluğunu kimse farketmez işine bakardı. Ama bu kızın onunla konuşup bu soruyu sorması onu hayli şaşırtmıştı.

Kafasını hayır anlamında salladı. Kızda tepki vermeden sol tarafına döndü ve "gelmiyormuş" dedi. Kapıdan dolayı kiminle konuştuğunu görememişti ama büyük ihtimalle kızın arkadaş grubuydu. Haejen bunları düşünürken kız arkasına dönmeden kapıyı kapatıp gitmişti. Bu Haejen'in ne zaman hızlandığını bilmediği nefes sesleriyle başbaşa kalmasına sebep oldu. Elini kalbine tuttu. Bu kadar çabuk endişeleneceğini düşünmemişti.

Nefes alışverişleri düzene girince bakışlarını önünde duran kağıda çevirdi. Çizdiği portreye odaklanmalıydı. İlk başta birazcık zorlansa da sonlara doğru eli alışmıştı. Resmi bitmeye yaklaşmıştı. Kimi çizdiğini bilmiyordu ama tuhaf bir şekilde tanıdık geldiğini hissediyordu. kafasını iki yana sallayıp resmine devam etti. Kağıdın kalemle oluşturduğu uyumlu melodiye kendini kaptırarak ruhuna huzuru dinletti.

iyi okumalarღ