ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၄၂၅)
သူမတို႔အခန္းထဲက ကုတင္လြတ္တစ္လံုးကို ဘယ္သူမွလာမေနခဲ့ပါဘူး။ အေဆာင္ကို လင္းရႊမ္ျပန္ေရာက္လာတိုင္း ရွန္ယန္ေရွာင္ကို တစ္ခုခုေျပာမိသြားမွာ စိုးရိမ္ေနလို႔ ဘာမွမေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ သူမရဲ႕ ေလာကက ပိုမိုတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ကာ က်င့္သားမရျဖစ္ေနရပါတယ္။ ကံေကာင္းတာတစ္ခုက သူမေဘးမွာ ၾကဴရွီယာတို႔သံုးေယာက္ရွိေနပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း ဆူဆူညံညံနဲ႔ရႊတ္ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေန႔ရက္ေတြကေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။
မနက္ခင္းတိုင္းမွာ ရဲခ်င္ဆီသြားကာ ေဆးပညာသင္ယူေလ့လာပါတယ္။ ရဲခ်င္ဟာလည္း သူမကို တပည့္အျဖစ္လက္ခံသြားပံုရကာ ေဆးပညာရပ္ေတြကို သူမအား စတင္သင္ၾကားေပးေနခဲ့ပါၿပီ။
ဒီေန႔မနက္ခင္းမွာလည္း ခါတိုင္းလိုပဲ စာၾကည့္တိုက္ကို သူမသြားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲခ်င္ကို ေဆးစားပြဲနားရပ္ေနတာကို ေစာေစာစီးစီးေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
"ဆရာ ဘာေဆးရည္လုပ္ေနတာလဲဟင္"လို႔ ရဲခ်င္နားသြားကာ ေမးလိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္ေလာက္က သူ႔ကို ဆရာအျဖစ္ေခၚဆိုဖို႔ ရဲခ်င္ကေျပာခဲ့ကာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္လံုးနားလည္ၾကပါတယ္။
ရွန္ယန္ေရွာင္ကို ျမင္ရေတာ့ ရဲခ်င္က ၾကင္နာစြာျပံဳးလိုက္သည္။
"ေက်ာင္းအုပ္အိုးယန္က ေဆးရည္တစ္မ်ိဳးအတြက္ အကူအညီေတာင္းထားတာေလ။ ဒီေဆးနည္းက ငါ့လက္ထဲမွာေရာက္ေနတာ ႏွစ္မ်ားစြာၾကာျမင့္ခဲ့တာေတာင္ အခုထိေအာင္ျမင္ၿပီးဆံုးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးလို႔ ေျပာရမွာေတာင္ရွက္ပါေသးတယ္ကြယ္"
ရဲခ်င္လက္ထဲမွာ သိုးေရတစ္ခ်ပ္ရွိေနၿပီး ေဆးရည္တစ္မ်ိဳးရဲ႕ ေဖာ္စပ္နည္းကို ေရးထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
ရွန္ယန္ေရွာင္က သိုးေရကို ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ သူမျမင္လိုက္ရတာအတြက္ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားပါတယ္။
