ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၄၂၇)
"ေကာင္းၿပီေလ အားလံုးရွင္းၿပီဆိုေတာ့ ငါလည္းမေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမားေတာ္ကို ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္ပို႔ဖို႔ေတာ့ လုပ္ထားဦး။ ငါသြားေတာ့မယ္"လို႔ အနက္၀တ္ရံုကေျပာက ထျပန္သြားလိုက္ပါတယ္။
အနက္၀တ္ရံုက အေမွာင္ထုထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။
အိုးယန္ဟြမ္းယူ သက္ျပင္းေမာခ်လိုက္သည္။ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက လက္မႈိင္ခ်တဲ့ အမူအယာေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လွည့္စားလိုေသာအျပံဳးရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ ထရပ္လိုက္ၿပီး စာအုပ္စင္ဆီကိုသြားလိုက္ပါတယ္။
ရွန္ယန္ေရွာင္က အိုးယန္ဟြမ္းယူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး စာအုပ္စင္ေပၚက ဖန္တေကာင္းတစ္လံုးကို လွည့္လိုက္တာေတြ႔လိုက္ရကာ စာအုပ္စင္ႀကီးတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္စြာပြင့္သြားခဲ့ၿပီး အနက္ေရာင္ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ခုက အခန္းထဲမွာ ထြက္ေပၚလာတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
အိုးယန္ဟြမ္းယူက မီးအိမ္ကိုယူလိုက္ၿပီး အနက္ေရာင္စႀကႍထဲ၀င္လိုက္သည္။ သူ၀င္ၿပီးတာနဲ႔ စာအုပ္စင္ကျပန္ပိတ္သြားပါသည္။
ရွန္ယန္ေရွာင္ မ်က္လံုးကိုက်ံဳ႕လိုက္သည္ အနက္၀တ္ရံုလူနဲ႔ အိုးယန္ဟြမ္းယူတို႔ေျပာစကားေတြက သူမကို စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစပါတယ္။ သူမ၏ ဆရာသမားႏွစ္ေယာက္ကိုသာမကဘဲ သူမကိုပါလိုခ်င္ေနၾကပါတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ အိုးယန္ဟြမ္းယူက လူေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ တစ္ခုရွိတာက အနက္၀တ္ရံုက ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း သူမ မသိျခင္းပါပဲ။ သူေျပာသြားပံုအရေတာ့ ယန္းခ်ီနဲ႔ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးပံုရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သမားေတာ္န႔ဲ ဘာလုပ္ခ်င္ၾကတာလဲမသိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ရဲ႕လက္တံကို လန္းယူျပည္အထိပါ ဆန္႔ထုတ္ေနပါတယ္။
သူမစိတ္ထဲမွာ သံသယေတြတိုးပြားလာေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားေတြက တိုေတာင္းၿပီး ဘာမွမယ္မယ္ရရေျပာသြားတာမရွိလို႔ ဘယ္ကေနစေကာက္ရမလဲေတာင္ မသိဘူးျဖစ္ေနရပါတယ္။
