ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၄၃၇)
လႈပ္ရွားဖို႔ အခ်ိန္အခါေကာင္းကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္အနားမွာ ဇာမဏီငွက္လည္း ရွိေနခဲ့ၿပီး သခင္ျဖစ္သူ လႈပ္ရွားမွာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။
ျပဴတင္းေပါက္ကေနၿပီး ဆူဆူညံညံအသံေတြ ထြက္ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ လႈပ္ရွားမဟဲ့ဆိုၿပီး ၾကံရြယ္ေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဦးေလးက်ဴက တံခါးဖြင့္ကာ ၀င္လာပါတယ္။
ဦးေလးက်ဴမ်က္ႏွာမွာ ဘာအမူအယာမွ မေတြ႔ရဘဲ ေလးနက္စြာေျပာလာပါတယ္။
"အျပင္မွာ တစ္ခုခုရွိေနလို႔ ငါသြားေျဖရွင္းလိုက္ဦးမယ္။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အခန္းအျပင္ကို လံုး၀မထြက္ၾကနဲ႔ေနာ္ ညဆိုရင္ စိတ္မခ်ရလို႔ေျပာေနတာ ဟုတ္ၿပီလား"
ရွန္ယန္ေရွာင္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ဦးေလးက်ဴလည္း အလ်င္စလို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဦးေလးက်ဴထြက္သြားတာနဲ႔ သူမက ထရပ္လိုက္ၿပီး တံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။
"ဇာမဏီငွက္ မင္း အနံ႔ရလား"
"ေဆးနံ႔နဲ႔ေရာေနတဲ့ ေသြးနံ႔ပ်ပ်ရွိေနတယ္"လို႔ အနံ႔ခံၿပီးေတာ့ ဇာမဏီငွက္ကေျပာလိုက္ပါတယ္။
"သြားစို႔ သြားၾကည့္ရေအာင္"လို႔ ရွန္ယန္ေရွာင္က ေျပာလိုက္သည္။
ဦးေလးက်ဴမရွိတုန္းမွာ ေသြးနံ႔ထြက္လာတဲ့ေနရာကို သူမ လိုက္ရွာလိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာက ထြက္လာတာျဖစ္မွန္း ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ဇာမဏီငွက္က သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကို လႈပ္ရွားလိုက္ေတာ့ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးက ေရြ႕လ်ားသြားကာ ေအာက္ကိုဆင္းတဲ့ လမ္းတစ္ခုထြက္ေပၚလာပါတယ္။
"လူလာရင္ေျပာရေအာင္ မင္း ဒီကေစာင့္ေနခဲ့"လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီးေတာ့ ရွန္ယန္ေရွာင္က ေအာက္ကိုဆင္းလိုက္ပါတယ္။
