i did something bad ⎯ kagehina

son ♡

"sabahın dördünde sokakta el ele yürümek nasılmış?"

"şu an o kadar uykum var ki..." shoyo yine zorla tobio'nun maceralarına ortak oluyordu. pek de zorla olduğu söylenemezdi aslında. çok hoşuna gidiyordu onunla vakit geçirmek. "ne yapayım, uyuyamadım." dedi tobio.

"yürüyemiyorum resmen ya. saat dört farkında mısın sen?" shoyo'nun sesi yükseldi. tobio onun bu atarlı hâline bayılıyordu. tobio bir anda yürümeyi kesti, elini de bıraktı.

shoyo'yu kucağına aldı. shoyo şaşkınlıktan ne yapacağını bilemedi. "ne yapıyorsun ya?" dedi. "yürüyemiyorsun diye." diye cevap verdi tobio sırıtarak. shoyo kollarını onun boynuna doladı. "iyi oldu aslında." başını göğsüne yasladı, "burada çok güzel uyunur şimdi." dedi.

"uyu bebeğim."

shoyo kızarmıştı ama tobio bunu göremedi. yine de kızardığını tahmin ediyordu ve bunu düşünerek sırıttı kendi kendine.

tobio; shoyo'nun hayatı boyunca gördüğü en tatlı, en yumuşak, en eğlenceli insandı. onunla tanışmak, takılmak, arkadaş ve sonrasında sevgili olmak hayatı boyunca verdiği en iyi kararlardı. onun yanında eğlenmemek ve yaşlanmak mümkün değildi. insanların tobio hakkında yanlış düşündüğünün ikisi de farkındaydı. gerçi herkes artık shoyo'yu da dışlıyordu, yanına bile yaklaşmıyorlardı artık. shoyo'nun kötü bir şey yaptığını düşünüyorlardı.

shoyo'nun ise umrunda değildi tüm bunlar. yanında tobio olduğu sürece hiçbir şey umrunda değildi. kimseyi takmıyordu artık, onun hakkında kim ne derse desin takmıyordu. tobio'nun yanında dünyanın en şanslı insanı olduğunu hissediyordu çünkü.

-

okuduğunuz için teşekkürler ♡

yazarken çok keyif aldım, umarım siz de okurken keyif almışsınızdır :3