Ever After

IV. At the school

They made me wear a white blouse and a golden ochre skirt. Hanggang hita ko lang ang palda kaya hindi komportable. I'm used in wearing pants when studying.

Nakayuko lang akong naglalakad sa hallway kasabay ni Ashley. Marami ang napapalingon kapag dumaraan kami and I don't like it. I hate too much attention like this.

"Why are they looking at me?" tanong ko kay Ashley pero nakunot lang siya ng noo.

"Hindi ka pa ba sanay? Tsaka di'ba gusto mo rin ang ganitong atensyon?" saad ni Ashley na may halong kaunting inis pero tinago niya iyon.

Ang noo ko naman ang nakunot. I never dreamed of too much attention like this ever in my whole life.

But then, a memory suddenly popped up on my mind.

I was walking elegantly in the hallway. Wearing a white blouse and a golden ochre skirt with no hesitation.

Taas noo akong naglalakad at hindi pinapansin ang mga bulungan sa paligid.

"Ang ganda niya talaga."

"Sana ako nalang siya."

"I want her beautiful face!"

"Pre, liligawan ko yan."

"Pre, huwag ko nga akong agawan!"

Hindi ko pinansin ang mga papuri at iba pang bulungan at naglakad nalang na tila ba walang naririnig.

'Sige, lang. Kainggitan niyo ako. Kahit kailan ay walang makahihigit sa akin.' bulong ko at palihim na ngumiti.

"Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni Ashley nang mahilo at muntik na akong matumba.

Tumango naman ako at napahawak lang sa noo. Bakit ko naaalala ang isang alaala na hindi naman sa'kin?

It really feels like the memory is mine. Ako ang gumagalaw, ako ang nagsasalita.

Pero, hindi. Hindi ako iyon. Kailanman ay hindi ko gugustuhin ang ganoong atensyon o kainggitan ako ninuman.

Napailing nalang ako. It's not my memory but Victoria's. Pero bakit ako ang nakakaalala n'on?

Maging sa klase ay binabagabag pa rin ako ng alaala na'yon. How come that memory feels like mine, yet, not really mine. Aish, ang gulo.

This world is full of magic. Siguro ay isa lang 'yong bagay para makatulong sa misyon ko. Pero, bakit parang ako mismo ang gumagalaw as Victoria.

"Ms. Velloire." tawag sakin ng teacher kaya natauhan ako?

"Huh?" napatayo ako bigla

"I've been calling you thrice already. Are you listening?" masungit niyang tanong.

"I'm sorry, ma'am." Sabi ko at yumuko. Aish nakakahiya.

Sinenyasan niya ako kaya naupo na ako.

"Hey, I know you're kinda a hardheaded princess pero ni minsan, hindi ka pa napagalitan dahil sa hindi pakikinig. Ngayon lang, Victoria." sabi sa akin ni Ashlwy habang kumakain kami.

I sighed. I badly wanna tell her that I'm not that hardheaded princess she's calling.

"I'm just not feeling well." sambit ko nalang.

"Should I take you to the clinic?" tanong niya kaya walang atubili akong tumango. Ayoko na makipag-interact sa mga tao at magpanggap na kilala sila.

Pagdating ko sa clinic ay tinanong agad ako ng nurse kung kumusta ang pakiramdam. I just said that my head is aching and I need rest kaya pinainom ako ng isang capsule at pinahiga.