Every Step Away

ESA17

ESA17

Heze and I became okay after Christmas.

I guess my definition of being okay is where he started talking to me again. Iyong katulad noong mga panahon bago siya magalit noong makita akong kasama si Ry. Our 'new' okay now includes everything that had changed.

Iyon bang hindi ko na muling kailangan pang humakbang palayo dahil mayroon nang sapat na distansya saamin pagitan.

At least I'm not losing him, right?

"Sigurado ka na, Santh?"

It's very unusual for Theo to call me that. Pero ngayon ay seryoso niya akong kinakausap.

"Yup. Bat ayaw nyo maniwala!" mapagbiro kong ani, pilit hinahanap ang mapaglaro niyang ugali.

Huminga lang siya ng malalim. Hindi ko alam kung ano bang pinag-aalala nilang dalawa masyado. Saakin naman ay walang kaso ito.

"Magpapalipat na lang kami?" Theo looked at Rash. "Pwede ba 'yon, bro?"

"Subukan natin."

Mabilis akong umiling ako habang tumatawa pa din.

"Kaya ko naman eh." He looked at me like I'm bluffing so I smiled at him. "Promise!" I said.

Para silang kuya ko na nag aalala dahil mahihiwalay ako sa kanila. It's the start of our last semester, unfortunately, we don't belong in the same class. Nahuli kasi silang dalawa sa pag-enroll. Our schedules weren't meeting, too. Kahit iyong break namin ay magkaiba. Kanina pa nga sila nagsisisihan at kanina ko pa din pinapaulit-ulit na ayos lang.

They worry a lot because I am alone now, compared to before that I have... well, Iris. A semester had always been a tough one, especially now that it's our last semester until our graduation. Baka daw mas mahirapan ako kapag wala akong kasama man lang. Their concern touches me but I know that I can do it alone.

"May mga kakilala naman ako sa section, I'm really fine!"

"Hindi mo sila kakausapin. Kilala ka namin."

Napangiwi ako sa sinabi ni Rash. Of course, hindi naman kasi ako friendly. Pero susubukan ko, para naman mapatag itong dalawang 'to!

"Believe me, mas una pa akong naging independent sa inyo." I said to them.

Totoo naman, senior high palang kami ay mag- isa nalang ako. Please, please! Stop this debate! Tsaka kung possible man na magpalipat sila ng section, mahabang proseso na naman ang aayusin nila!

They sighed. Mukhang wala nang magagawa dahil sa gusto ko. Yup, I'm the boss.

Bukas na ang klase pero ngayon lang nila napagtanto iyon. We're in here at SAU's Cafeteria because they just enrolled. That's how late they are! Talaga sinulit hanggang dulo ang bakasyon! Ayan, wala silang choice kundi mapunta doon sa may pinaka-less desirable schedule!

"Trust me, okay?"

"May magagawa pa ba kami?" Theo surrendered.

I laugh and shook my head. Oh, I gonna miss them! Mukhang magiging madalang ang pagkaka-kita ko sa dalawang 'to!

"Hi... may nakaupo?" I asked on the girl sitting on an empty chair. Nasa may parteng unahan iyon. Ayoko sana dito kaso halos occupied na rin 'yung nasa gitna at likod. Palagi kasing iyon ang nauunang napupuno.

From being focused on typing on her phone, she looked up to me. Ngumiti ito.

"Ahm, wala!" she said while giving me a friendly vibe. Both my eyebrows move up.