Every Step Away

ESA23

ESA23

"Babe."

Hindi ko pinansin ang tawag ni Hezekiah. Nakatitig pa rin ako sa kabuuan ng living room ng condo niya na para pa ring may kulang.

Ako ang pumili ng lahat ng mga bagong gamit dito. Wala namang reklamo si Heze at oo lang palagi ang sagot niya.

But what could be lacking?

"Baby." ungot ng lalaki saaking gilid na kanina pa nagpapapansin at nakasunod.

"Do you know that I've been kiss deprived for thirteen hours now?"

Napatigil ako sa malalim na pag iinspeksyon sa nasaaking harap dahil sa narinig. Kunot-noo ko siyang nilingon. What the fuck is he talking about?

Halos buong araw na din kaming nag aayos. At ngayon ay gabi na at halos tapos na rin naman kami.

"Just now?" nakataas ang kilay kong tanong sa kanya.

"Yup." sigurado niyang sagot.

Hinagip ko ang malapit na throw pillow saakin at hinampas sa kanya.

"Who are you kissing when we don't meet, then?" tanong ko.

Hindi naman kasi kami araw-araw nagkikita. The demands of schedules are really tight especially to him. May mga beses ngang nasa ibang probinsya siya ng ilang araw para tignan ang bago nilang tinatayong hotel.

"What? Wala no!" depensa niya agad.

I glared at him. Sabi niya ngayon lang daw siya ganoon katagal hindi nahalikan!

"I meant you!"

I rolled my eyes and ignore him. Naglakad ako palayo sa living room.

"Babe!" he called frustratingly.

Tumigil ako bago magkusina upang tignan ng malayuaan ang living room. I'm really frustrated now because I feel like there's something more needed but I don't know what is it!

Naramdaman ko ang pagsunod muli saakin ni Hezekiah.

I look at the ceiling then down to the living room. My forehead creased and step a forward a little because I feel like I finally saw the glitch.

I snap my fingers and clapped my hand once.

"Chandelier!" I blurted out, understanding now.

Iba ang accent na binibigay ng kasalukuyang chandelier sa nabagong itsura ng living room. It was too bright and big, still. And since I designed the living room to be a little darker to emphasize manliness, it feels out of place.

"What?" tanong ni Heze saakin.

Masaya akong lumingon sa kanya upang ibalita na nakita ko na ang mali.

We need a simpler and smaller ones.

"Babe, the chandelier! I found it!" balita ko.

Nanlaki ang mata niya. I thought he also realized what I'm saying but he looked shocked of another thing.

Lumapit siya saakin at hinapit ang bewang ko upang idikit ako sa kanya.

"Paulit?"

"Ng ano?" confused kong tanong sa kanya ngunit hindi ako kumawala sa kanyang hawak. I held his arm for support.

"Ng tawag mo."

Nag-isip ako kung ano ang tinutukoy niya. My lips parted when I realized what I just called him. Pinanood niya ang aking buong reaction.